Ξεκίνησε πάνω από την Ι.Μ. Επανωσήφη η κατασκευή ενός ακόμη έργου ΑΠΕ (σαν πρώτο τμήμα ένας αιολικός σταθμός 7 Α/Γ των 0.85 ΜΒ με σύνολο ονομαστικής παραγωγής 5.95 ΜΒ, καθώς ακριβώς δίπλα σχεδιάζονται και άλλα) και μαζί το ξεκοίλιασμα ακόμη ενός βουνού, η καταστροφή ακόμη ενός αγροτικού τοπίου, του ισχυρότερου συγκριτικού πλεονεκτήματος της ενδοχώρας και του πρωτογενή τομέα.
Η κατασκευή ενός τέτοιου έργου όχι μόνο δεν προσφέρει κυριολεκτικά τίποτε στη τοπική οικονομία αλλά την πολεμά κιόλας.
Τα τσιμέντα, τα ρίχνουν εταιρείες που πλέον έχουν πουληθεί σε ξένους, οι ανεμογεννήτριες κατασκευάζονται, αγοράζονται και εγκαθίστανται μετά από τη δική μας επιδότηση μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ (ο κύριος λόγος για τον οποίο έχει σχεδόν διπλασιαστεί το ρεύμα τα τελευταία χρόνια) και όπως συμβαίνει με την εισαγωγή από το εξωτερικό κάθε επιδοτούμενου αντικειμένου, δημιουργεί δημόσιο χρέος σε εμάς και θέσεις εργασίας στο εξωτερικό, οι ιδιοκτήτριες εταιρείες που απλά έχουν ελληνικό όνομα ή στην αρχή είναι ελληνικής ιδιοκτησίας, μετά την αποπεράτωση του έργου μεταπουλούνται σε ξένους βάση οικονομικών συμφωνιών που έχουν υπογραφεί πριν τη κατασκευή του έργου (βλέπε Αιολικό Κουτσοτρούλη στο Μυλοπόταμο και Μιαμου – Αστερούσια).
Η ενέργεια που παράγει είναι ανύπαρκτη (σε σχέση με την οικονομική επιβάρυνση και την περιβαλλοντική καταστροφή, τέτοιου είδους ΑΠΕ είναι η πιο ακριβή ενέργεια στο πλανήτη), γιατί με ονομαστική παραγόμενη αιολική ενέργεια 5.95 ΜΒ σημαίνει ότι στη καλύτερη περίπτωση, ο σταθμός στον Επανωσήφη θα παράγει 1.6 ΜΒ ετησίως.
Η περιβαλλοντική καταστροφή είναι τεράστια, γιατί εκτός τις πλαγιές που θα τσιμεντοποιηθούν για πάντα, η συγκεκριμένη θέση είναι πέρασμα για τα όρνια από Γιούχτα προς Αστερούσια, επίσης η επισκεψιμότητα της περιοχής σε βάθος χρόνου θα μειωθεί μιας και το τοπίο θα πληγεί ανεπανόρθωτα και το χειρότερο από όλα ότι αλλάζουν οι χρήσεις γης για πάντα με τη δημιουργία βιομηχανικής εγκατάστασης σε αγροτική περιοχή.
Τα αιολικά πάρκα επίσης επηρεάζουν το μικροκλίμα, την υγρασία και τις βροχοπτώσεις.
Το 3% αντισταθμιστικά οφέλη (που εδώ και καιρό οι περισσότερες εταιρείες δεν πληρώνουν) είναι στη πραγματικότητα δικά μας λεφτά, όπου αφού μας πήραν τα 100 ευρώ, μας επιστρέφουν τα 3 ευρώ και εμείς πρέπει αυτό να το ονομάσουμε τοπικό κέρδος και ανάπτυξη και να πούμε και ευχαριστώ στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, την Εκκλησία και τις Τράπεζες που θεωρούν ότι οι βΑΠΕ φέρνουν τοπική ανάπτυξη.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση, όπως συμβαίνει, για όλα τα θέματα που αφορούν το νησί τα τελευταία 30 χρόνια δεν ανοίγει το στόμα της για να μην χαλάσουν οι σχέσεις της με την κεντρική εξουσία και τα κόμματα (ΟΛΑ τα κόμματα προωθούν τις ΑΠΕ), δεν έχει σχεδιασμό με αποτέλεσμα να μπαίνουν 7 Α/Γ εδώ, 7 Α/Γ εκεί, 7 Α/Γ παραπέρα και να γεμίσει το νησί σιωπηρά στο όνομα της πράσινης ανάπτυξης και των διακομματικών ισορροπιών στο μοίρασμα της πίτας (στο μερικό τοπικό απόσπασμα του χάρτη της ΡΑΕ που επισυνάπτω αποδεικνύεται αυτό που λέω, όπου φαίνονται 25 αιολικοί σταθμοί μόνο στο κέντρο του Ν. Ηρακλείου).
Δυστυχώς για εμάς, ο σχεδιασμός είναι η συνέπεια του οράματος και το αντίδοτο κατά της διαφθοράς.
* Δημήτρης Ψαρράς: Οργάνωση «ΦΟΙΝΙΞ» εφαρμογών βιώσιμης ανάπτυξης
