Μπορεί να ξόδεψαν πολλές ώρες στο σχολείο και στο φροντιστήριο. Αφιέρωσαν χρόνο και χρήμα για να καταφέρουν να εισαχθούν σε κάποια σχολή. Μπορεί να πέρασαν πολλές δυσκολίες και να μόχθησαν για να καταφέρουν να πάρουν το πτυχίο τους. Σίγουρα πιέστηκαν, αγχώθηκαν, έκαναν θυσίες. Πέρασαν ώρες πάνω από βιβλία, συγγράμματα και σημειώσεις, μέσα σε αίθουσες και αμφιθέατρα, σε εργαστήρια και βιβλιοθήκες, για να πάρουν αυτό το πολυπόθητο χαρτί στα χέρια τους. Για να γίνουν χρήσιμοι σπουδασμένοι πολίτες. Για να καταφέρουν να αποκτήσουν ένα μέλλον, ένα αξιοσέβαστο επάγγελμα, μία αξιόλογη καριέρα.
Όμως η τωρινή οικονομική κρίση δεν τους παρέχει τη δυνατότητα να βρουν κάποια δουλειά σχετική με το αντικείμενο σπουδών τους. Και σε μερικούς δεν δίνει καν τη δυνατότητα να βρουν κάποια, οποιαδήποτε εργασία.
Αυτή είναι η κατάσταση πλέον στην Ελλάδα του 2014. Οι νέοι πτυχιούχοι παίρνουν τα πτυχία τους και μπαίνουν στο μεγάλο χάος της ανεργίας. Πτυχία, μεταπτυχιακά, ξένες γλώσσες, κατάρτιση υπολογιστών και λοιπά προσόντα, όλα μαζεύονται στους φακέλους, σε περίπτωση που προκηρυχθεί κάποια θέση εργασίας. Κάποιοι πιο τολμηροί παίρνουν τα βιογραφικά τους και χτυπούν πόρτες, ψάχνοντας δουλειά. Μα συνήθως αντικρίζουν πόρτες κλειστές, με τις εξής κοινότυπες -πλέον- δικαιολογίες «Δεν υπάρχουν κενές θέσεις, δεν χρειαζόμαστε προσωπικό, δεν έχετε προϋπηρεσία, δεν έχετε τα απαραίτητα προσόντα». Κάποιοι απογοητεύονται, οι πιο δυνατοί συνεχίζουν με τόλμη.
Ωστόσο τα πτυχία παραμένουν κρεμασμένα στους τοίχους αναξιοποίητα, χωρίς να θυμίζουν τίποτα από το ευοίωνο μέλλον που υπόσχονταν στους κατόχους τους, τη στιγμή που τα έπαιρναν στα χέρια τους ευτυχισμένοι και σίγουροι πως μια πόρτα θα ανοίξει, μία λαμπρή καριέρα θα ξεκινήσει.
Οι πτυχιούχοι του Ρεθύμνου βρίσκονται στην ίδια θέση. Μερικοί από αυτούς μίλησαν στα «Ρ.Ν.» για τις σπουδές τους και την ανεργία. Είπαν για τα επαγγέλματα που έχουν ακολουθήσει, αφού δεν μπορούν να βρουν κάποια δουλειά, σχετική με το αντικείμενο σπουδών τους.
Σε μεζεδοπωλεία, καφετέριες και εμπορικά καταστήματα
δουλεύουν οι πτυχιούχοι του Ρεθύμνου
«Αποφοίτησα από το Παιδαγωγικό Προσχολικής Εκπαίδευσης το 2013 και αμέσως έκανα τα χαρτιά μου σε κάποια νηπιαγωγεία ή παιδικούς σταθμούς, αλλά δεν υπάρχει κάποια θέση. Έτσι, δουλεύω με κάτι που το είχα ως χόμπι, παίζω πλήκτρα σε κέντρα και μεζεδοπωλεία της πόλης. Από ό,τι φαίνεται θα είναι και στο μέλλον δύσκολο να βρω δουλειά συναφή με το πτυχίο μου, οπότε θα συνεχίσω να αξιοποιώ το δίπλωμά μου στο πιάνο και να δουλεύω περιστασιακά παίζοντας σε κέντρα διασκέδασης και μαγαζιά με ζωντανή μουσική», αναφέρει η Ελένη.
«Το 2010 πήρα πτυχίο Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών. Από τότε έχω κάνει αρκετές αιτήσεις, έχω δουλέψει περιστασιακά σε διάφορες δουλειές. Τώρα δουλεύω σε ίντερνετ καφέ, αφού δεν βρίσκω κάτι σχετικό με το πτυχίο μου», λέει η Θάλεια.
«Πριν ένα χρόνο πήρα πτυχίο Βαλκανικών Σπουδών. Είναι πολύ δύσκολο να βρω δουλειά σχετική, οπότε εργάζομαι ως εποχιακή σε τουριστικό κατάστημα του Ρεθύμνου», δηλώνει η Βαρβάρα.
«Το 2012 πήρα πτυχίο Λογιστικής. Το 2009 έψαχνα σε λογιστικά γραφεία να κάνω την πρακτική μου και δεν ήθελε κανένας να με αναλάβει. Αργότερα που έψαχνα δουλειά ως πτυχιούχος συνάντησα το ίδιο πρόβλημα. Έχω εργαστεί περιστασιακά σε διάφορες δουλειές, κυρίως ως σερβιτόρα σε καφετέρια και πωλήτρια σε καταστήματα του Ρεθύμνου. Τώρα δουλεύω ως πωλήτρια σε κατάστημα με ρούχα», αναφέρει η Γεωργία.
«Το 2009 πήρα πτυχίο από το Τμήμα Φιλολογίας. Από τότε έχω κάνει πολλές αιτήσεις, έχω στείλει αρκετές φορές τα χαρτιά μου, έχω ρωτήσει σε κάποια φροντιστήρια, αλλά δεν βρίσκω πουθενά δουλειά. Ο διαγωνισμός ΑΣΕΠ έγινε πριν ορκιστώ, έκτοτε δεν έχει ξαναγίνει, οπότε μία θέση σε κάποιο σχολείο φαντάζει μακρινό όνειρο. Έχω εργαστεί περιστασιακά σε διάφορα προγράμματα του ΕΣΠΑ, αλλά τίποτα μόνιμο. Τώρα είμαι εγγεγραμμένη στον ΟΑΕΔ και κάνω τα χαρτιά μου σε νέες θέσεις», δηλώνει η Μαρία.
«Σπούδασα Πολιτικών Επιστημών, πήρα το πτυχίο μου το 2012, αλλά δεν μου έχει δοθεί κάποια ευκαιρία να εργαστώ πάνω σ’αυτό. Οπότε δουλεύω σε καφετέρια της πόλης», λέει ο Γιάννης.
«Πήρα πτυχίο Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών, δεν έχω δουλειά, αν και έχω στείλει αρκετά βιογραφικά. Υπάρχει απίστευτος κορεσμός σε τέτοια επαγγέλματα, οπότε εργάζομαι σε νυχτερινό κατάστημα της πόλης ως σερβιτόρος και αισθάνομαι τυχερός, γιατί η ανεργία στην εποχή μας είναι μεγάλη. Πρέπει να προσπαθούμε να βγάζουμε τα προς το ζην με περιστασιακές εργασίες», αναφέρει ο Στέφανος που έχει πάρει απόφαση ότι μόνιμες δουλειές δεν υπάρχουν πλέον.
