Οφείλουμε όχι απλώς να διεκδικούμε τη θεσμική εκπροσώπηση των πολιτών και την «εν λευκώ» ανάθεση της επίλυσης των προβλημάτων, αλλά να ενθαρρύνουμε την αυτοοργάνωση, τη συνεργατικότητα και την αλληλεγγύη σε μια χώρα που βρίσκεται για 6η συνεχή χρονιά στο «χείλος του γκρεμού», που μαστίζεται -όσο και αν δεν αρέσει αυτό στους κυβερνώντες- από ανθρωπιστική κρίση, εκρηκτική ανεργία, ραγδαία φτωχοποίηση και αναξιοπρέπεια. Και όλα αυτά στο όνομα της «σωτηρίας» της χώρας και της αποπληρωμής ενός μη βιώσιμου χρέους!
Γι’ αυτό κατά την άποψή μας, για να έχει νόημα η συζήτηση για την ανάπτυξη, προαπαιτείται η διακοπή της χρεωκοπημένης μνημονιακής συνταγής και η αλλαγή πορείας με βάση όχι τα συμφέροντα των δανειστών και των χρηματαγορών αλλά την επιβίωση της κοινωνίας και τις ζωτικές ανάγκες των ανθρώπων.
Χρειαζόμαστε επειγόντως την απεμπλοκή από το «φαύλο κύκλο» της λιτότητας, της ύφεσης, της ανεργίας, της κατάρρευσης των δημόσιων εσόδων και της λήψης νέων δυσβάστακτων μέτρων, που ισοπεδώνουν τους αδύναμους και ευνοούν προκλητικά τους ισχυρούς, τις τράπεζες και τα διαπλεκόμενα συμφέροντα.
Δεν φτάνει όμως αυτό. Χρειάζεται νέο αναπτυξιακό, παραγωγικό και καταναλωτικό πρότυπο, χωρίς τις στρεβλώσεις, τις παθογένειες, την πελατειακή λογική και την ημετεροκρατία του παρελθόντος.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι ο πρωτογενής τομέας είναι προνομιακός χώρος για να προωθηθεί ένα νέο μοντέλο παραγωγικής ανασυγκρότησης της υπαίθρου, που θα αντιστρέψει τη σημερινή απαξίωση της έντιμης και παραγωγικής εργασίας και θα στηριχθεί σε ομάδες παραγωγών, στη συνεργασία παραγωγού-καταναλωτή, σε μορφές αλληλέγγυας οικονομίας και δίκτυα χωρίς μεσάζοντες για την προώθηση ποιοτικών τοπικών προϊόντων και τη διασύνδεσή τους με την τουριστική δραστηριότητα. Ένα νέο μοντέλο που θα εμπεριέχει τη δίκαιη κατανομή αλλά και την παραγωγική αξιοποίηση των επιδοτήσεων, την αναδιοργάνωση και αποκατάσταση του κύρους του συνεταιριστικού κινήματος και την οριστική απαλλαγή του αγροτικού κόσμου από τη λογική της διαμεσολάβησης, της συναλλαγής και της ανάθεσης σε άλλους να διαχειριστούν τα προβλήματά του.
Μόνο έτσι μπορεί να διασφαλιστεί η αξιοπρεπής επιβίωση των γεωργών και κτηνοτρόφων, η στήριξη της ενδοχώρας, η αλληλέγγυα σχέση παραγωγού-καταναλωτή, η διατροφική επάρκεια και ασφάλεια του λαού μας και η απεξάρτηση της χώρας από τις πολυεθνικές αλυσίδες εισαγωγής τροφίμων.
(Το παραπάνω κείμενο είναι απόσπασμα από τον χαιρετισμό του βουλευτή
στο Συνέδριο Μυλοποταμιτών, το περασμένο Σάββατο)
