Από τον επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης του Δήμου Μ. Μανουσογιάννη, λάβαμε την παρακάτω επιστολή που αφορά στο αίτημα του προς το Δημοτικό Συμβούλιο, ώστε να συζητηθεί σε συνεδρίαση το θέμα των «κλειστών» συνεδριάσεων του Διοικητικού Συμβουλίου της ΔΕΥΑΡ.
Ο κ. Μανουσογιάννης τονίζει ότι το θέμα δεν είναι νομικό αλλά πολιτικό και ζητά να συζητηθεί στο συμβούλιο, ώστε όλες οι παρατάξεις να πάρουν θέση.
Στην επιστολή του τονίζει:
«Έχουν παρέλθει δύο μήνες από τότε που εκδηλώθηκε ο γνωστός αποκλεισμός του επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης από τις συνεδριάσεις του Δ.Σ. της ΔΕΥΑΡ. Δημοσιοποιήθηκαν οι εκατέρωθεν ανακοινώσεις και βγήκαν τα αναγκαία συμπεράσματα.
Ως Λαϊκή Συσπείρωση κρίναμε σκόπιμο να αφήσουμε ένα εύλογο διάστημα για να αντιμετωπιστεί με ψυχραιμία και ωριμότητα το θέμα, αλλά βεβαίως δεν είμαστε σε καμιά περίπτωση διατεθειμένοι να παραιτηθούμε από τα δικαιώματα και κυρίως τις υποχρεώσεις μας απέναντι στους δημότες, που μας εμπιστεύονται και μας ψήφισαν. Για το λόγο αυτό θεωρούμε αναγκαίο το Δημοτικό Συμβούλιο και κάθε δημοτική παράταξη ξεχωριστά να πάρουν θέση στο σοβαρό αυτό θέμα.
Το θέμα είναι πολιτικό και όχι νομικό. Μέσα στο δημοτικό σύστημα, στους πάσης φύσεως δημοτικούς φορείς και επιχειρήσεις, είναι αυτονόητο ότι πρέπει να υπάρχει άπλετη διαφάνεια.
Παραγνωρίζοντας τα παραπάνω η πολιτική ηγεσία της ΔΕΥΑΡ προσπάθησε να αναγάγει το θέμα σε νομικό και μάλιστα με καταφανώς λανθασμένες νομικές ερμηνείες. Παρερμήνευσε και απολυτοποίησε τον ν 2690/99, που προβλέπει μυστικές συνεδριάσεις σε κάποιους δημόσιους φορείς αν ο νόμος που ορίζει τα της λειτουργίας τους δεν προβλέπει διαφορετικά. Ο ιδρυτικός νόμος των ΔΕΥΑ (1069/80) ορίζει την λειτουργία τους με βάση τον 1069 και τον Δημοτικό Κοινοτικό Κώδικα. Αλλά και πέραν τούτου ο 2690/99, που επικαλείται η ΔΕΥΑΡ δεν ισχύει καν για τις ΔΕΥΑ, όπως σαφώς αναφέρει και η έκθεση του Συνήγορου του Πολίτη στην ειδική έκθεσή του για τις ΔΕΥΑ τον Οκτώβρη του 2014 (σελ. 13).
Παρά την καθαρά πολιτική φύση του θέματος είμαστε αναγκασμένοι να επισημάνουμε ότι και η νομική πλευρά του είναι απολύτως διαυγής και ξεκάθαρη. Ισχύει το άρθρο 1 του 1069/80 με την παραπομπή στον Δημοτικό Κοινοτικό Κώδικα όπως προαναφέραμε. Ο δε κώδικας αυτός σε όλα τα όργανα προβλέπει υποχρεωτικά δημόσιες συνεδριάσεις και μόνο σε ειδικές περιπτώσεις με ειδικά αιτιολογημένη απόφαση και πλειοψηφία 4/5 των μελών τους μπορούν να γίνουν κεκλεισμένων των θυρών. Εξ άλλου το αρ.214 παρ 2 του ίδιου νόμου (ΔΚΚ) υπογραμμίζει πως «Οι δημοτικές και κοινοτικές αρχές… διασφαλίζουν… την άσκηση του δικαιώματος πρόσβασης των δημοτών και κατοίκων στην πληροφόρηση και μεριμνούν για τη διαρκή βελτίωση της διαφάνειας της δράσης τους και την ενδυνάμωση της κοινωνικής συνοχής».
Λέει δηλαδή το αυτονόητο, που και χωρίς νομική πρόβλεψη έπρεπε να το καταλαβαίνουμε.
Τα τοπικά θέματα, που διαχειρίζεται το σύστημα αυτό από τη φύση τους απαιτούν άπλετη διαφάνεια για να πείθουν κι όχι να επιβάλλουν. Τα στεγανά και οι «μυστικές συνεδριάσεις» αντικειμενικά δημιουργούν καχυποψίες, εξάπτουν την φαντασία (για την οποία παραπονείται αλλά πυροδοτεί η πολιτική ηγεσία της ΔΕΥΑΡ) και παγιώνουν το αίσθημα της αδικίας. Ένα παραπάνω αυτά ισχύουν για τους εκλεγμένους δημοτικούς συμβούλους και τις δημοτικές παρατάξεις, που από την φύση τους εξ άλλου διεκδικούν, όλες ανεξαιρέτως, την διοίκηση του Δήμου.
Θεωρούμε λοιπόν ότι είναι καιρός το ζήτημα να τεθεί στο Δημοτικό Συμβούλιο και κάθε πλευρά να αναλάβει την πολιτική ευθύνη που της αναλογεί».