Με απόφαση Γιαβρόγλου καταργούνται οι εκδρομές των μαθητών στην Ευρώπη μέσω Erasmus. Κι ας είναι για πάρα πολλά παιδιά ένα τεράστιο κι ίσως μοναδικό παράθυρο στον κόσμο. Παιδιά από επαρχιακές πόλεις και χωριά, παιδιά ανθρώπων της βιοπάλης που ουδέποτε θα καταφέρουν αυτοί οι ίδιοι να τα πάνε ένα τέτοιο ταξίδι. Προσωπικά ήμουν από αυτά τα παιδιά, που δεν είχαν βγει από τα σύνορα της χώρας μέχρι που μεγάλωσαν. Νομίζω ότι θα ήμουν ένας καλύτερος από πολλές από απόψεις άνθρωπος αν είχα την ευχέρεια νωρίς να δω τον κόσμο από άλλη οπτική, θα ήμουν σίγουρα πιο αντικειμενική, πιο ανεκτική και πιο ευέλικτη. Όσα ταξίδια κι αν έκανα μετά, κι έκανα πολλά, δεν είχαν αυτή την επίδραση πάνω μου που θα είχαν στην εφηβεία, τότε που η ψυχή διψά για ορίζοντα, το μυαλό δουλεύει υπερωρίες κι οι αισθήσεις είναι ανοιχτές στο διαφορετικό.
Ηθικά και ιδεολογικά οφείλουμε, ειδικά οι γονείς, να τσακίσουμε τους γελοίους αυτούς λαϊκιστές, που μόνο οπισθοδρόμηση και συντηρητισμό φέρνουν στην Ελλάδα. Αν νοιαζόταν τις οικονομικά ασθενείς οικογένειες θα βοηθούσαν να πάνε κι αυτά τα παιδιά εκδρομή, δεν θα καταργούσαν τις εκδρομές εντελώς, σα να ζούμε στο «Παραπέτασμα». Ευαίσθητοι κατά παραγγελία, αρκεί να κρατηθούν στις καρέκλες. Αφού κατήργησαν τα πρότυπα σχολεία γιατί «η αριστεία είναι στρεβλή φιλοδοξία», τώρα είπαν να ισοπεδώσουν κι άλλο τις προοπτικές του μέσου μαθητή. Τον μαντρώνουν εντός συνόρων, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να δηλώσουν συμπάθεια στο φτωχό γονιό, τζάμπα συμπάθεια βέβαια, αφού δεν συνοδεύεται από λύσεις με θετικό πρόσημο, αλλά απλά από ένα πυροτέχνημα στείρας αντίδρασης. Λύση δεν δίνει αυτός που δημιουργεί το πρόβλημα. Λύση δίνει η πραγματικότητα που θα τους στείλει σύντομα στα αζήτητα. Η κατσίκα του γείτονα δεν μένει πια εδώ.
