Να τα οικονομήσουμε!

Αντιθέτως τα ξύλινα καΐκια εξακολουθούν να αρμενίζουν στον ήσυχο κόλπο, ενώ μονοπάτια ιχνογραφούν το ελικοειδές παραλιακό μέτωπο!» μου επέβαλλε μια αξιολόγηση στο «πνεύμα» της εποχής μας, όπου όλα τα «κνισάρουμε» στην άμεση οικονομική παράμετρο!
Πόσοι, από όσους μιλούν, κρίνουν, σχολιάζουν, και επιμερίζουν ευθύνες, δεν έχουν ψέξει την παρασυρτική πρόσκαιρη ευμάρεια υπό την οποία οδηγούμαστε σε καταστροφικές καταλήξεις, όπως π.χ. η παρούσα δύσκολη οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα!
Πόσα παραδείγματα, από την ιστορία, δεν μας διδάσκουν, ότι ολόκληροι και ισχυροί πολιτισμοί εξαφανίσθηκαν, όταν όλα «παραδόθηκαν» στην χλιδή, στις αιτίες γένεσής της και στις συνέπειές της!
Η (λεγόμενη) σύγχρονη ανάπτυξη θυσιάζει πολλά για να επιτύχει τα επιζητούμενα αριθμητικά οικονομικά αποτελέσματα!
Η παράμετρος «εθνική ευτυχία», η παράμετρος της προστιθέμενης ποιότητας ζωής, οι παράμετροι άνθρωπος -περιβάλλον-οικολογία συνήθως «παραμερίζονται» διότι δημιουργούν «καθυστερήσεις» και η μπουλντόζα των φασττράκ διαδικασιών τα παρασύρει και τα περιθωριοποιεί όλα!
Δεν είναι τυχαίο, ότι πλέον, σήμερα, έχουν αρχίσει να ανεβαίνουν στον «ουρανό» τέτοια νοσταλγικά «αστέρια» (όπως ετούτη η διαπίστωση του National Geographic) που προσπαθούν να φωτίσουν την αξιακή νύχτα στην οποία έχουμε οδηγηθεί.
Τέτοια μηνύματα παίρνουμε, πλέον, καθημερινά από κάθε κατεύθυνση!
Η σαρωτική λειτουργική του «να τα οικονομήσουμε», η καταστροφική νοοτροπία «της αρπαχτής», και η αβαρειακή πρακτική του να «πετούμε στη θάλασσα» κάθε «φορτίο» που καθυστερεί την ξέφρενη πορεία μας, αρχίζουν να «φρενάρονται» έσωθεν, δηλ. από εκείνους και εκείνα, από τα οποία τα οικονομούσαμε!
Κουράσθηκε το μάτι μας από τα πολυποίκιλα «μπιχλιμπίδια» που στόλιζαν και φτιασίδωναν τις εικόνες μας, κουράσθηκαν τα αυτιά μας από τους ηχηρούς «τίτλους» κάθε διάστασης που μας βομβάρδιζαν, κουράσθηκε η αφή μας από τα επίπλαστα και ψεύτικα «χνουδωτά» που μας έπνιγαν, κουράσθηκε η όσφρησή μας από όλες εκείνες τις «βαριές» συνταγές των μαγειρευμάτων και όλα αυτά τα επικαλυπτικά χημικά αρώματα που δυσκολεύουν την αναπνοή μας.
Κουρασθήκαμε από την διάχυτη πολυτέλεια, κουρασθήκαμε από την λάμψη και την ταχύτητα, κουρασθήκαμε από τα μεγέθη και την ποσότητα!
Δεν είναι τυχαία η αυθόρμητη απάντηση στην ερώτηση «πώς περάσατε;», που λέει «πολύ καλά, ήταν ήσυχα»!
Δεν είναι τυχαία η αναφερθείσα αιτιολογική είδηση από το National Geographic, ότι αξιολογείται ως Χάι προορισμός ένας τόπος που «έχει μείνει ανθρώπινος και ατόφιος»!
Η πόλη μας έχει ένα λιμάνι μέσα στην καρδιά της, είναι ο ομφαλός της!
Εντελώς «αυθαίρετα» κάποτε, χωρίς να ερωτηθεί κανείς μας, χωρίς να το αποφασίσει κανένα θεσμικό όργανο που (υποτίθεται) χαράσσει την τοπική λειτουργική, μας «ξεφύτρωσε» η μαρίνα, που ποτέ δεν ήταν μαρίνα αλλά μια απλή «σκάλα»!
Αυτόν τον ομφαλό της πόλης, το παραλιακό της μέτωπο, τον αλλάξαμε, ή όπως ευηχότερα το λέμε, τον αναπλάσαμε! Σήμερα όλο το παραλιακό μέτωπο είναι «ένα άλλο πράγμα», είναι μια «άλλη εικόνα» την οποία ποτέ πριν, στο παρελθόν, δεν είχε!
Αυτές τις μέρες αποφασίσαμε, και ήδη βρισκόμαστε στην φάση των μελετών για να στήσουμε και λιμάνι κρουαζιέρας, να ‘ρθουν τουρίστες «να οικονομήσουμε»!
Εδώ και κάποια χρόνια συζητιέται, και δρομολογείται, η ιδιωτικοποίηση (συγγνώμη, αλλιώς το λένε, για να παρακάμψουν το Σύνταγμα, δηλ. το λένε «παραχώρηση»), που σημαίνει, ότι αυτός ο ομφαλός της πόλης, το παραλιακό μέτωπο της, «κινδυνεύει» να μπει σε καθεστώς στο οποίο «άλλοι θα κάνουν κουμάντο».
Πρόσφατα καταγγέλθηκε η περίπτωση, όπου ο ιδιώτης «σκέφθηκε» να εκμεταλλευθεί κάθετα αυτήν την «περιουσία» του, δηλ. να «κρατεί» τους πελάτες του, μέσα στον χώρο του, να τους «ταΐζει», να τους «ποτίζει» κλπ., ώστε να μην αφήνει να «διαρρέουν» τα λεφτά τους στην τοπική αγορά υπηρεσιών κλπ.!
Κάτι ανάλογο, σε ένα βαθμό, με εκείνο «το βραχιολάκι» που σιγά σιγά απλώνεται στην περίπτωση των ξενοδοχείων.
Κοντολογίς, επειδή οι άνθρωποι «εκτοπίσθηκαν» από τα «απρόσωπα» νομικά πρόσωπα, η παράμετρος του «κέρδους» κυριαρχεί, με όλες τις σχετικές συνέπειες και επιπτώσεις για όλους μας.
Σκοπός του παρόντος σημειώματός μου, είναι να κάνω «κοινοποίηση» του ελπιδοφόρου κουδουνίσματος από το έγκριτο National Geographic, και να προσπαθήσω να «σαλπίσω» δυνατά, για να «αφυπνισθούμε» και να «διορθώσουμε» την πορεία του «πλοίου» μας.
Η ζωή μας και η τοπική οικονομία είναι αιώνια! Μην τις δεσμεύουμε με τα μόνιμα «δεσμά» της εφήμερης μεφιστοφελικής «πώλησής» τους, στον Μαμωνά των τριών καταστροφικών λέξεών του «να τα οικονομήσουμε»!
Ας αλλάξουμε και ας αρωματίσουμε τις όποιες προσπάθειές μας, με το εξιλεωτικό «εξ», που θα μας οδηγήσει στην «σταθερή πορεία» του να Εξοικονομήσουμε, για να έχουμε διηνεκώς στο μέλλον!