Παρακολουθώ την αυταρέσκεια που εκπέμπει αυτό το ψευδοσλόγκαν «Πρώτη φορά Αριστερά» όπως αυτό υιοθετήθηκε από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ για να αποδώσει ιδεολογικό πλαίσιο στην κυβέρνησή του, μετά το Γενάρη, και επιτρέψτέ μου, διαισθανόμενος τη μέγιστη ύβρη κατά της πραγματικής Αριστεράς, που πλέον δεν εκπροσωπείται, να επιχειρήσω να εξηγήσω γιατί αυτό το σύνθημα, είναι τόσο επικίνδυνο στον βαθμό που διασύρει πυρηνικά στοιχεία της αριστερής ιδεολογίας. Όλως ενδεικτικά λοιπόν:
1. Κατ’ αρχήν ο ΣΥΡΙΖΑ, διεύρυνε το εκλογικό του ακροατήριο πέραν του συνήθους 3 -4 %, στο 36% του Γενάρη, βάλλοντας κατά της πολιτικής των μνημονίων και αποτελώντας τον κυρίαρχο κορμό του λεγόμενου αντιμνημονιακού τόξου. Η επιλογή του αυτή, δεν καθιστά εξ ορισμού αριστερό προοδευτικό κίνημα, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι τα υπόλοιπα αντιμνημονιακά κόμματα ήταν ακροδεξιά (ΑΝ.ΕΛ και Χρυσή Αυγή). Εξαιρώ το ΚΚΕ γιατί η πολιτική του βάλλει κατά της συμμετοχής της χώρας στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ, που εξ ορισμού παράγουν, υποτίθεται τέτοια φαινόμενα εξαρτήσεων και εκχώρησης λαϊκής κυριαρχίας.
Επομένως, με τη στείρα αντιπολιτευτική του διάθεση, καθ’ όλη τη πενταετία 2010 – 2014, κατά το πρότυπο των άλλων αντιμνημονιακών ακροδεξιών μορφωμάτων, ο ΣΥΡΙΖΑ απώλεσε τη δυνατότητα να συνεισφέρει στον αναγκαίο διάλογο για τις μεταρρυθμίσεις, τόσο για να αντιδράσει κατά των αυταρχικών επιλογών, που υιοθετήθηκαν όσο και για να προβάλλει θέσεις της ante portas κυβερνώσας αριστεράς. Για παράδειγμα, αρνούμενος συλλήβδην τη λογική των αξιολογήσεων δημοσίων υπαλλήλων ή εκπαιδευτικού προσωπικού δεν κατέθεσε την πρότασή του, για τους όρους, τη διαδικασία και τις προϋποθέσεις, υπό τις οποίες θα μπορούσε να επιχειρηθεί η αξιολόγηση, που πλέον είναι αναπόφευκτη. Κρατώντας, την ίδια στάση με την επιβολή φόρου επί της ακίνητης περιουσίας, και πάλι έχασε την ευκαιρία να καταθέσει προτάσεις, διαφοροποιούμενος κάθε φορά που θα έπρεπε να προστατευθούν κοινωνικές κατηγορίες ευάλωτες και δοκιμαζόμενες.
Εξάλλου επί της αρχής, ποιός είπε στον φερόμενο «αριστερό» ΣΥΡΙΖΑ, ότι σε καθεστώς κρίσης, δεν πρέπει να επιβαρύνεται η ακίνητη περιουσία; Και μάλιστα υπέρ των χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων; Δηλαδή με όρους απαλλαγής από τα βάρη ανέργων, και μικρών εισοδημάτων, αλλά με γενναία φορολόγηση των ισχυρών, γαιοκτημόνων και κατεχόντων; Αρνούμενος πάλι κάθε μεταρρυθμιστική πρωτοβουλία στον χώρο της εκπαίδευσης, δεν αντιλήφθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, ότι όσο μεγεθύνεται και διογκώνεται η απαξίωση του δημόσιου σχολείου, τόσο αύριο η ιδιωτική εκπαίδευση, έως και τον τρίτο βαθμό, θα αποτελεί για το λαό (και κυρίως τα μεσαία κοινωνικά στρώματα), αυτονόητη πολιτική επιλογή; Είναι Αριστερά, η οχύρωση πίσω από φαύλα κατεστημένα και συντεχνιακές απαιτήσεις; Η πραγματική Αριστερά, δεν φοβάται την ίδρυση και λειτουργία ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων και πανεπιστημίων, υπό την προϋπόθεση ότι πριν, θα έχει αναλωθεί στις προσπάθειες αναδόμησης, ενίσχυσης και κατοχύρωσης του κύρους των δημοσίων εκπαιδευτηρίων. Άρα στη θωράκισή τους με έγκριτο εκπαιδευτικό προσωπικό, την αναβάθμιση των σπουδών, την εισαγωγή ερευνητικών μεταπτυχιακών προγραμμάτων και τη σύνδεση των ΑΕΙ και ΤΕΙ με την παραγωγική διαδικασία.
Η Αριστερά οφείλει να παρέχει κίνητρα για την αριστεία, αλλά και την ευγενή άμιλλα, ώστε τα καλύτερα μυαλά της χώρας, να ενισχύονται, να προωθούνται και μετά το πέρας των σπουδών τους να αξιοποιούνται εδώ. Αυτή είναι αριστερή πρόταση, ιδίως σ’ ό,τι αφορά παιδιά λαϊκών στρωμάτων, που χάνονται, επειδή κανείς δεν τους χορήγησε τα μέσα, με υποτροφίες κ.τ.λ. να ολοκληρώσουν τους στόχους τους. Όλα τ’ άλλα που έπραξε η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, είναι βαθιά συντηρητικά και προεξοφλούν τον θρίαμβο της ιδιωτικής, σε βάρος της δημόσιας εκπαίδευσης.
2. Δεν μπορεί Αριστερό Κόμμα να συγκυβερνά με τους ΑΝ.ΕΛ., από τον Γενάρη και μάλιστα να αποδεικνύεται ότι αυτό ήταν προαποφασισμένο πριν τις εκλογές. (θυμηθείτε ότι ο Καμένος προανήγγειλε πρώτος τον σχηματισμό κυβέρνησης την επαύριον των εκλογών), όταν μάλιστα στο κοινοβούλιο είχαν ήδη εκλεγεί σοσιαλιστικά και σοσιαλδημοκρατικά πολιτικά σχήματα. Η διάκριση μεταξύ μνημονιακών και μη, δεν παρέχει επαρκές άλλοθι, γιατί υπό αυτή τη λογική, θα πρέπει να δεχθούμε ότι αν οι ΑΝ.ΕΛ. δεν πέρναγαν το κατώφλι του 3%, τότε ο μόνος εύκαιρος εταίρος θα ήταν η Χρυσή Αυγή.
Δεν είναι Αριστερά η αγαθότατη συνεργασία με τον πρώην απόστημα της Ν.Δ., που λέγεται Καμένος, ούτε βέβαια ανήκεις στην Αριστερά όταν απολογείται για σένα ο φασιστοειδής ανεκδιήγητος βουλευτής Αχαΐας κ. Νικολόπουλος, ο ευλογούμενος από τον Αμβρόσιο. Πολύ περισσότερο ΔΕΝ είσαι Αριστερός όταν μετά από την υπογραφή του Γ’ μνημονίου, δεν ντρέπεσαι να λες δημοσίως ότι σε περίπτωση κυβερνητικής μετεκλογικής συνεργασίας, επιλέγεις πάλι τους ΑΝ.ΕΛ. ως κυβερνητικό εταίρο και βέβαια δεν είσαι Αριστερά όταν ανέχεσαι τον εταίρο σου, να σε λοιδορεί, με το διαφημιστικό του σποτ, απολαμβάνοντας τη στιγμή που τώρα που έσπασες το αριστερό σου χεράκι (οι σημειολογικοί υπαινιγμοί δικοί σας), σου μαθαίνει να κινείσαι και να ενεργείς… με το δεξί… Ούτε βέβαια υπάρχει Αριστερά που θα επέτρεπε στον ακροδεξιό αρχηγό των ΑΝ.ΕΛ., να διαπραγματεύεται ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ με τους Αμερικανούς τη συνδιαχείριση της ΑΟΖ με αναλογία 70 -30 υπέρ τους, να προσφέρει στις Η.Π.Α. βάσεις στην Κάρπαθο, ή να απειλεί με προώθηση τζιχαντιστών την Ευρώπη.
3. Δεν ανήκει στην Αριστερά το κόμμα, που παραβίασε την πάγια θέση της, ότι εκλογοληστρικοί νόμοι, όπως το bonus των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα, αλλοιώνουν τη δημοκρατική βούληση του λαού. Όταν κάποτε ο ΣΥΡΙΖΑ χάσει την εξουσία, ποιό Αριστερό σχήμα, θα μπορέσει στο μέλλον με πειθώ να επαναφέρει το βασικότατο αίτημα για αναλογική εκπροσώπηση των κομμάτων;
4. Τι έχει μείνει σήμερα από το προβαλλόμενο παλαιότερα, ως ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς; Μήπως οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ αρνήθηκαν τη βουλευτική διευκόλυνση για αγορά αυτοκινήτου; (Σας θυμίζω ότι 147 από τους 149 δεν αντιστάθηκαν στον πειρασμό). Μήπως απάλλαξαν το Δημόσιο από τα έξοδα διορισμών συμβούλων τους; Δηλαδή συγγενών και φίλων τους; Μήπως οι αποτυχόντες στις εκλογές υποψήφιοι βουλευτές τους, έμειναν έξω από τη νομή της εξουσίας; Μήπως υπήρξε κρατική θέση που δεν διορίσθηκαν στρατοί υπουργών; Μήπως, υπό τις πρωτοφανείς οικονομικές συνθήκες, δεν έβγαλαν (και μάλιστα πρωτοκλασάτα στελέχη… της υποτιθέμενης Αριστεράς) χρήματα στο εξωτερικό; Μήπως οι περισσότεροι, αν δεν είναι κομματοδίαιτοι, δεν ζουν με προκλητικά πλούτη έξω;
Μήπως, την ώρα που μας σύστηναν «λιτό βίο», δεν είχαν το θράσος να φωτογραφίζονται σε ευρωπαϊκά και περιοδικά, προκαλώντας με τον πλούτο τους, (αυτοί οι… αριστεροί) χωρίς ίσως να προσέξουν ότι το πλοκάμι του καλοψημένου χταποδιού που φωτογραφιζόταν στο τραπέζι της βεράντας, με θέα την Ακρόπολη είχε υπερβεί την πιατέλα και άγγιζε τα πόδια της ροτόντας;
5. Ποιο αριστερό κόμμα, μετά την υπογραφή ενός μνημονίου, δηλαδή την πλήρη ανατροπή της προγραμματικής του διακήρυξης, ενώ αποφασίζει στα συλλογικά του όργανα να διοργανώσει έκτακτο συνέδριο ώστε να εκφρασθούν οι θέσεις και αντιθέσεις των μελών του, ανατρέπει εκ των πραγμάτων αυτή την απόφαση, επειδή, όπως προκύπτει, ο αρχηγός του, πριν τη λήψη της, είχε ήδη συλλάβει το σχέδιο των εκλογών με τη λίστα, για να απαλλαγεί εκ του ασφαλούς (αφού δεν θα τους συμπεριλάμβανε) από όσους θα του δημιουργούσαν προβλήματα στο (υποτιθέμενο) συνέδριο που αυτός εξήγγειλε για να ξεγελάσει τους κομματικούς αντιφρονούντες.
6. Πόσο αριστερό ήθος αναδύεται από τη δήλωση του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ στην προεκλογική του ομιλία στην Καλαμάτα ότι «ή θα τους τελειώσουμε, ή θα μας τελειώσουν…»; Στις συμπλοκές ποιών εγκληματικών οργανώσεων αναφερόταν; Ποια σπείρα καθοδηγούσε και εναντίον ποιάς; Τι σχέση έχει η Αριστερά του 2015, με κηρύγματα πόλωσης, που εξάλλου είναι και εκτός πραγματικότητας; Μήπως με αυτούς που καλεί «να τελειώσουν» οι οπαδοί του, δεν θα συγκυβερνήσει αύριο; Αριστερά και πολιτικός χουλιγκανισμός δεν συνέπεσαν ποτέ και εξ’ ορισμού δεν μπορεί να συμπέσουν.
7. Απασχόλησε ποτέ τον κατά δήλωσή του αριστερό κ. Τσίπρα, ότι το νομοσχέδιο της κυβέρνησής του για την ιθαγένεια των αλλοδαπών, καταψηφίστηκε από τον προσφιλή κυβερνητικό του εταίρο (τους ΑΝ.ΕΛ.), αλλά πέρασε στη Βουλή λόγω των ψήφων του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού; Αυτά είναι τα κόμματα του χθες, σε αντίθεση με το… μέλλον που του υπόσχεται ο ξενοφοβικός εταίρος του; Αυτή είναι η αριστερά ή μήπως η θλιβερή καρικατούρα της;
8. Ποια Αριστερά, θα στερούσε την εργασία από 2.000 σκληρά εργαζομένους μεταλλωρύχους στις Σκουριές Χαλκιδικής, κρυπτόμενη πίσω από δήθεν οικολογικά προβλήματα, όταν το ΣΤΕ έχει ήδη αποφανθεί υπέρ της λειτουργίας των ορυχείων; Ποιά ιδεοληπτική σκοπιμότητα εξυπηρετεί την ταλαιπωρία τόσων χιλιάδων ανθρώπων και μάλιστα προεκλογικά;
9. Η κατά δήλωσή της Αριστερή διακυβέρνηση απάλλαξε το Κοινοβούλιο από τον προορισμό του να νομοθετεί και να συνδιαλέγεται, κυβερνώντας κατά το πλείστον με προεδρικά διατάγματα νομοθετικού περιεχομένου, τα οποία ως αντιπολίτευση είχε καταγγείλει ως αντισυνταγματικά (Οποία παρακαταθήκη για τους επόμενους κυβερνώντες…).
10. Ποιού αριστερού σχηματισμού ο ηγέτης, διαλογίζεται και αποφασίζει ερήμην των συλλογικών οργάνων του; Ποιά όργανα του ΣΥΡΙΖΑ για παράδειγμα, αποφάσισαν το Δημοψήφισμα και ποιά την εξαγγελία των εκλογών; Αλήθεια, ποιος κατεβαίνει στις εκλογές; Ο ΣΥΡΙΖΑ, ή ο Αλέξης Τσίπρας μόνος του; Πού εστιάζεται το διακύβευμα των εκλογών; Στη συνέχεια της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ ή στη νέα πρωθυπουργία Τσίπρα; Σε ποιόν θα αποδώσει πλέον λόγο ο ηγέτης της… Αριστεράς;
Καταλήγοντας, επανέρχομαι στην αφετηρία αυτού του σημειώματός μου. Δεν υπήρξε ποτέ από τον Γενάρη και έως σήμερα, αριστερή διακυβέρνηση στη χώρα. Αντίθετα η 7μήνη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, προσέβαλε τόσο βάναυσα την ποιότητα των θέσεων της πραγματικής Αριστεράς, ώστε φοβάμαι ότι θα μεσολαβήσει πολύς χρόνος για να επαναπροσδιορισθεί θετικά ο αληθής αριστερός λόγος και πράξη, ως σοβαρή εναλλακτική πρόταση εξουσίας.
Τελικά είναι απλό: Αν ο Καμένος διαισθανόταν έστω στο ελάχιστο ότι συγκυβερνά με αριστερούς, θα είχε υποστεί τέτοιο αλλεργικό σοκ, που θα είχε εκλείψει εδώ και καιρό από το πολιτικό προσκήνιο…
*Ο Θωμάς Λεχωβίτης είναι δικηγόρος Ρεθύμνου
