Ποτέ δεν σκέφτηκα ότι γράφοντας, με την ευκαιρία των εννιάχρονων από το θάνατο του προφητικού Ιδομενέα Σταυρουλάκη, για το νερό που ετοιμάζονται να μας ποτίσουν, θα μου απαντούσαν οι υπεύθυνοι όχι της ΔΕΥΑΡ, που έχει αναφερθεί επανειλημμένα σε χρήση του νερού του Φράγματος, αλλά ο ΟΑΚ (πρώην ΟΑΔΥΚ). Για μια ακόμη φορά, όμως, αποδείχτηκε ότι όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται.Δεν πίστευα στα μάτια μου, μάλιστα, όταν διάβαζα ότι με εγκαλούν ότι γράφαμε με τον Ιδομενέα τα ίδια με σήμερα και πριν από 13 χρόνια. Επικαλούμασταν όχι μόνο αυτά αλλά και άλλους 17 λόγους, τους οποίους προσπαθήσαμε ως οικολογική οργάνωση να στηρίξουμε και στη Δικαιοσύνη αλλά δεν είχαμε τους υλικούς πόρους γι’ αυτό. Όμως ήταν εκείνοι που απαντούσαν άλλα στις ερωτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλα μας αποκαλύπτουν σήμερα. Ευτυχώς όμως που τα χαρτιά μένουν όταν τα ψεύτικα λόγια ξεχαστούν…
Μάθαμε λοιπόν από σπόντα ότι το νερό του φράγματος, παρότι στάσιμο -καθότι στα αζήτητα-, είναι κατάλληλο όχι μόνο για άρδευση αλλά και για ύδρευση εάν διυλιστεί. Χωρίς να προστατεύεται από τον κάθε παράφρονα, χωρίς να λειτουργούν εγκαταστάσεις βιολόγησης των λυμάτων πέντε οικισμών, χωρίς να έχει απομακρυνθεί από τον βυθό η οργανική ύλη, χωρίς να έχουν απομακρυνθεί τα αιγοπρόβατα από την περιοχή και χωρίς να έχει απαγορευτεί η χρήση λιπασμάτων, ιδιαίτερα των νιτρικών, το νερό αυτό θα μπορούσε, λέει, να γίνει πόσιμο. Φαίνεται ότι εκτός από τους νόμους της λογικής και εκείνοι της χημείας δεν έχουν εφαρμογή στον τόπο μας: όταν τα νιτρικά του νερού θα ενώνονται με το χλώριο μετά την ταχυδιύλιση δεν θα παράγουν καρκινογόνες νιτροζαμίνες αλλά υγιεινό νέκταρ!
Είμαστε άξιοι της τύχης μας. Την εποχή που η υπόλοιπη Κρήτη έλυνε βασικά προβλήματα υποδομής, την εποχή που το Ηράκλειο έκανε αερογέφυρες, δρόμο μεγάλης κυκλοφορίας και δημιουργούσε ένα όμορφο θαλάσσιο μέτωπο, την εποχή που τα Χανιά έχτιζαν και λειτουργούσαν ένα εντυπωσιακό Νοσοκομείο και επέκτειναν το αεροδρόμιό τους, το Ρέθυμνο φαίνεται ότι δεν είχε προβλήματα να λύσει και σκορπούσε τα χρήματα που έπεφταν στο μοιράσι του σε ψευδώνυμα έργα, στο αλίμενο λιμάνι και στο Φράγμα. Κι όχι μόνο αυτό αλλά, μη έχοντας σήμερα έσοδα για να το συντηρήσει, αφού επί έξι χρόνια δεν έχει αποσβεστεί ούτε το ένα εκατοστό του κόστους του, τώρα θα τα αποκτήσει πουλώντας τα καλοκαίρια για κατανάλωση το εύοσμο λιμνάζον νερό στον εαυτό του και στους ανύποπτους επισκέπτες του.
Πού ‘σαι, καημένε Ιδομενέα, να τους το πότιζες αυτό το νερό στο ποτήρι, όπως το είχες κάνει με τους τότε υπεύθυνους του Βιολογικού Καθαρισμού, που έλεγαν τα αντίστοιχα για το δικό τους προϊόν επεξεργασίας! Έχετε χάρη που δεν υπάρχει πια οικολογικό αλλά ούτε και πολιτικό κίνημα, να αποδώσουν τα του Καίσαρος τω Καίσαρι. Ελπίζω μόνο ότι σύντομα θα έρθει ο καιρός που θα ζητηθούν ευθύνες για την κατασπατάληση του ελληνικού και του κοινοτικού χρήματος, που με τα χιλιάδες άχρηστα έργα, σαν τα «φράγματα», και με τους «εξοπλισμούς» των γερμένων υποβρυχίων έφτασαν τη χώρα μας στο μη παρέκει.
Νομίζω ότι ήρθε η ώρα των Ρεθεμνιωτών, τώρα που μάθαμε, έστω και από λάθος, να τους ξεκαθαρίσουμε ότι, αφού δεν «τα φάγαμε» και δεν τα σκορπίσαμε μαζί, δεν δικαιούνται να μας ζητούν να τα πιούμε και μαζί!
* Ο Χάρης Στρατιδάκης είναι σχολικός σύμβουλος-συγγραφέας
