Νεομάρτυρες και αθλοφόροι του χριστιανισμού και της παιδείας

Στην Τουρκία, την Αίγυπτο, το Ιράν, το Ιράκ, Το Αφγανιστάν, το Πακιστάν και σε μερικές άλλες χώρες της Αφρικής έχει επικρατήσει ο Μουσουλμανισμός απ’ άκρη σ’ άκρη. Σ’ αυτές τις χώρες όποιος δεν είναι Μουσουλμάνος, είναι άπιστος. Ο πόλεμος κατά των απίστων και η βίαιη επιβολής της πίστεως στο Ισλάμ αποτελεί ιερό καθήκον παντός Μουσουλμάνου.
«Μια ημέρα πολέμου κατά των απίστων έχει πολύ μεγαλύτερη αξία για τον Μωάμεθ παρά η νηστεία ενός μηνός». Αυτός είναι ο ιερός πόλεμος των Μουσουλμάνων κατά των απίστων και λέγεται «τζιχάντ».
Αν θέλανε, όσοι δεν ήταν Μουσουλμάνοι, να μην εμπλακούν σε ταλαιπωρίες και περιπέτειες, είχαν να διαλέξουν τρείς περιπτώσεις: 1ο. Να ασπαστούν το Ισλαμισμό, 2ο Να πληρώνουν κεφαλικό φόρο ως αντάλλαγμα (τζιζγέ) για την προστασία τους. 3ο Όσοι επέμεναν στην άρνηση, να ασπαστούν το Μωάμεθ, τους περίμενε το ξίφος του δήμιου.
Φονταμενταλισμός είναι η πιστή εφαρμογή και η δογματική με φανατισμό διάδοση και προσήλωση στις αρχές του Κορανίου και της Σαρία δηλαδή του ισλαμικού νόμου.
Και ενώ ο Χριστιανός διέπεται από αρχές, όπως ήθος, αγαθές προθέσεις και πάνω απ’ όλα απέραντη, ανυστερόβουλη αγάπη, ο φανατικός Μουσουλμάνος διακατέχεται από αδυσώπητη, άσπονδη έχθρα και είναι τυφλωμένος από αβυσσαλέο μίσος, το οποίο εξωτερικεύεται με βίαιες και βάναυσες συμπεριφορές, μεταχείριση και κακοποίηση.
Το βορειοδυτικό Πακιστάν βρίσκεται υπό την κυριαρχία των Ταλιμπάν, στους οποίους η παιδεία είναι για τις γυναίκες «απαγορευμένος καρπός».
Η Μαλαλά Γιουσουφζάι είναι μια πακιστανή 14χρονη μαθήτρια, η οποία τόλμησε, να πηγαίνει σχολείο. Γι’ αυτό της το «έγκλημα» οι Ταλιμπάν όχι μόνο θέλησαν να τις στερήσουν το δικαίωμα στη μόρφωση, που είναι απαράγραπτο και κατοχυρωμένο στην Ευρώπη, αλλά αποπειράθηκαν αν τη σκοτώσουν, φυτεύοντας της μια σφαίρα στο κεφάλι.
Η Μαλαλά τόλμησε να γράψει στο ημερολόγιό της και να κοινολογήσει ότι κανένας άλλος Πακιστανός δεν το τόλμησε. Να κατακρίνει και να αποδοκιμάσει το σκοταδισμό και τη βαρβαρότητα των Ταλιμπάν, οι οποίοι εκτός από την εκπαίδευση στις γυναίκες, έχουν θέσει υπό απαγόρευση να βγαίνουν και να κυκλοφορούν έξω από το σπίτι. Το ημερολόγιο μεταφράστηκε στα Αγγλικά, μεταδόθηκε από το B.B.C. κι έκανε το γύρο του κόσμου, πυροδοτώντας τη διεθνή κοινή γνώμη και ξεσηκώνοντας τη διεθνή κατακραυγή. Δημοσιογράφοι του «New York Times» τη ρώτησαν αν φοβάται, για τη ζωή της. «Το σκέφτομαι συχνά» απάντησε με αφοπλιστική αθωότητα. «Κι αν όμως έρθουν ακόμα να με σκοτώσουν, θα τους πω ότι αυτό που προσπαθούν να κάνουν, είναι λάθος και ότι η Παιδεία είναι βασικό δικαίωμα του κάθε ανθρώπου».
Η Μαλαλά συνεχίζει να πηγαίνει στο σχολείο. Η παράτολμη, γενναία Πακιστανή το διακινδυνεύει, το προσπαθεί όμως και το επιχειρεί μ’ έναν τρόπο τόσο ευρηματικό και ενδεδειγμένο, ώστε να μη δίνει στόχο.
Μια άλλη φωνή πονεμένη, μια κραυγή σπαρακτική καταφθάνει από τις πακιστανικές φυλακές. Η Ασια Μπίμπι έχει ήδη συμπληρώσει δύο χρόνια κράτησης, εξακολουθεί όμως να διατηρήσει την πίστη της στο Χρίστο, χωρίς να λυγίσει, για να υπερασπίζεται το δικαίωμα της να εκφράζεται ελεύθερα.
Το θάρρος της να εκφράζεται ελεύθερα, την παρρησία και την παρουσία αυτής της ασυμβίβαστης γυναίκας απεκάλυψε πρόσφατά η Αγγλίδα συγγραφέας Αν Ιζαμπέλ Τολέτ. Η Αν κατάφερε, μετά από μύρια εμπόδια, να φτάσει στη φυλακή και με την έμπρακτη, αποτελεσματική επικουρία του συζύγου της να έρθει σε επαφή με την Ασια. «Θέλω να ξέρουν οι Αρχές της χώρας μου, ότι ακόμα και σε ένα τάφο να με κλείσουν, η φωνή μου και η πίστη μου στο Χριστό δε θα πάψει να ακούγεται, μέχρις ότου σταματήσει να χτυπά η καρδιά μου». Η 40χρονη γυναίκα βρίσκεται σήμερα στην απομόνωση. Πρόκειται για ένα μπουντρούμι υγρό, ένα κελί 2 επί 3 μέτρα χωρίς παράθυρα, χωρίς τουαλέτα. Μια «άγρυπνη» κάμερα την παρακολουθεί όλο το 24ώρο. Κάθε τόσο ένας άξεστος δεσμοφύλακας ανοίγει το παραθυράκι της σιδερένιας πόρτας, για να της πει με απάνθρωπη σκληρότητα και με κακοήθεια, το πόσο θα χαρεί, όταν τη δει νεκρή.
Η Ασια μεταφέρθηκε στην απομόνωση, επειδή προσευχόταν στο Χριστό και έκανε τον σταυρό της. Οι συγκρατούμενες της φανατικές Μουσουλμάνες τη χτυπούσαν, για να τη σκοτώσουν. Ο διευθυντής τον φυλακών καταλόγισε σ’ εκείνην την υπαιτιότητα για το επεισόδιο.
Γιατί όμως για ποιο λόγο και αιτία συνελήφθη και τιμωρήθηκε, ώστε η ζωή της να κινδυνεύει από τη μια στιγμή στην άλλη;
Εκείνη την ημέρα του Ιουνίου του 2009 η αγρότισσα Ασια δούλευε στα χωράφια στους 45 βαθμούς Κελσίου. Κάποια στιγμή της ζητήθηκε, να αφήσει για λίγο τη συγκομιδή των φρούτων και να φέρει νερό. Κάποιες όμως από τις Μουσουλμάνες που εργάζονταν μαζί της, την προκάλεσαν και της είπαν ότι «δε θα πιούν το νερό από μια Χριστιανή γιατί ήταν μολυσμένο». Μετά της άρπαξαν το γεμάτο λαγήνι από τα χέρια και το έχυσαν.
Η Ασια διαμαρτυρήθηκε δικαιολογημένα και κάποια στιγμή εκστόμισε μιαν φράση που στάθηκε μοιραία, ώστε να καταδικαστεί: «Δε θέλω να προσηλυτιστώ στο Μωάμεθ. Τι έκανε ο Μωάμεθ για να σώσει τους ανθρώπους; Πιστεύω στο Χριστό που θυσιάστηκε για τις αμαρτίες του κόσμου. Και γιατί ν’ αλλάξω εγώ πίστη και όχι εσείς;».
Η Ασια στη συνέχεια κακοποιήθηκε άγρια και ανελέητα, πριν οδηγηθεί στον Ιμάμη – Κατή. Ο Κατής είναι ο Τούρκος δικαστής, ο οποίος δικάζει με βάση τη Σαρία, τον Ισλαμικό νόμο. Η γυναίκα καταδικάστηκε σε μια δίκη – παρωδία σε θάνατο δι’ απαγχονισμού. Η Ασια δεν είναι το μοναδικό θύμα αυτού του παραλογισμού. Στη χώρα της ένας τυφλός γέροντας καταδικάστηκε σε θάνατο, επειδή πέταξε κατά λάθος στα σκουπίδια το Κοράνι. Σε θάνατο επίσης καταδικάστηκε και εκτελέστηκε με απαγχονισμό ένα νεαρό ζευγάρι, επειδή τρακάρισαν σε τροχαίο ατύχημα, που τους συνέβη πάνω σε ένα άγαλμα του Μωάμεθ. Πολλοί άλλοι Μουσουλμάνοι εκτελέστηκαν επίσης για «βλασφημία».
Η δυστυχισμένη αλλά και αξιοθαύμαστη για το σπάνιο, ακατάβλητο θάρρος της αυτή Χριστιανή απευθύνει έκκληση μέσω της Αγγλίδας συγγραφέως προς όλους τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο:
«Δεν είμαι παρά μια γυναίκα ανάμεσα στα εκατομμύρια γυναικών στον «ωκεανό» αυτού του κόσμου. Ο δικός μου Γολγοθάς δεν είναι ο μοναδικός. Άνθρωποι όλου του Κόσμου όποιοι και όπου κι αν είστε μιλήστε, φωνάξετε, εξεγερθείτε. Η φωνή μου ν’ ακουστεί στα πέρατα της γης, πως άνθρωποι σαν κι εσάς σαπίζουν μέσα στα μπουντρούμια αυτής της χώρας. Σας έχομε ανάγκη!… Σώστε μας!».