Του παπά ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΓΛΑΚΗ
«Σμύρναν Χρυσόν και Λίβανον…». Είναι τα δώρα των μάγων στο νεογέννητο της φάτνης της Βηθλεέμ.
Οι σοφοί της ανατολής λειτούργησαν όπως το μαντείο των Δελφών, «ήξεις αφήξεις, ουκ εν πολέμω θνίξεις». Αν δεν είναι το ένα είναι το άλλο ή είναι το παρ’ άλλο.
Έτσι έπεσαν μέσα, γιατί δεν ήταν μόνο το ένα από τα τρία ήταν και τα τρία μαζί και άνθρωπος και βασιλιάς και Θεός. Άνθρωπος γήινος και ουράνιος, βασιλιάς ουράνιος και γήινος και Θεός παντοκράτορας «πάντων ορατών τε και αοράτων».
Μόνο το Θεό λιβανίζουμε προς τον οποίον ευχόμαστε οι προσευχές μας να γίνονται ευπρόσδεκτες όπως το θυμίαμα ενώπιον του. «Κατευθυνθύτω η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιόν σου».
Δεν λιβανίζουμε τους ανθρώπους, δεν θεοποιούμε τους αξιωματούχους και τους ισχυρούς. Ένας είναι ο ισχυρός, ο άγιος και αθάνατος Θεός, ο οποίος «καθήλε δυνάστας από θρόνου και ύψωσεν ταπεινούς».
Αρέσει να λιβανίζουμε το Θεό γιατί έτσι νιώθουμε ότι λειτουργούμε μέσα στην αρμονική σχέση που υπάρχει ανάμεσα στο κτίστη και δημιουργό και εμάς των δημιουργημάτων.
Όσο νιώθουμε την ταυτότητά μας ως εικόνα του Θεού τόσο προσεγγίζουμε την αρμονική συμβίωση Θεού και ανθρώπου, ζούμε τούτο το λιβάνισμα να αρωματίζει την ύπαρξή μας όχι μόνον από το άρωμα του λιβανιού αλλά και από το άρωμα που αποπνέει η θεϊκή παρουσία στη ζωή μας.
Το άρωμα του λιβανιού είναι αυτό που εμπνέει την ύπαρξη και τη ζωή μας με το θεϊκό, άγιο, ουράνιο άρωμα του δημιουργού. Είναι η ίδια η νοστιμιά της ζωής και της κοινωνίας που δημιουργεί τη θεανθρώπινη, αρωματική ατμόσφαιρα που δεν νοστιμίζει μόνο, πληρώνει το πρόσωπο και τη ζωή.
Συγχαίρουμε τον φίλτατο κ. Νικόλαο Αποστολάκη τον Ρεθύμνιο για την ενασχόλησή του εγγράφως για το λιβάνι και για την προς το Θεό θυμιαματική ευχαριστία του. Τιμούμε το πρόσωπό του και ευχόμαστε την από το Θεό ευλογία στο πρόσωπο, τη ζωή και την οικογένειά του.
Χαιρετίζουμε και προσυπογράφουμε την αναφορά του για τη χρήση του λιβανιού από λαϊκά σοφίσματα και μαντινάδες της Κρήτης που χρησιμοποιούν ως ακριβό αντίκρισμα της αγαπητικής των σχέσης όσον αφορά το θυμίαμα όπως έχει καθιερωθεί από την Αγία μας Εκκλησία. Παρά ταύτα δεν αρνούμαστε ότι χρειάζεται μία περαιτέρω εκλογίκευση στη χρήση του λιβανιού όπως και για τα καρβουνάκια και τα κεριά που και αυτά είναι αναγκαία στην λατρεία μας, εκλογίκευση όσον αφορά τις υπάρχουσες αγιογραφίες των ναών και εν τινί την υγεία των πιστών καθόσον «|υπέρ της υγείας και της σωτηρίας αυτών λειτουργούμε και λειτουργούμαστε».
Παρά ταύτα η όλη δομή του βιβλίου, οι εκτιμήσεις για το λιβάνι, θεολογικές και κοινωνικολαϊκές έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και φαίνεται ότι πρόκειται για καρπό ενδελεχούς μελέτης, έρευνας και αξιολόγησης των πληροφοριών.
Κατά τούτο το βιβλίο είναι χρήσιμο και εποικοδομητικό τόσο για την επεξεργασία όσο και για την χρήση του θυμιάματος.
Ιδιαίτερα προσέξαμε την χρήση των εικόνων, αγίων και σοφών ανδρών της κλασικής ελληνικής αρχαιότητας παρμένες από την μονή Βατοπεδίου και άλλες ιερές μονές και εκκλησίες του εσωτερικού και του εξωτερικού όπως για παράδειγμα η εικόνα των τριών μάγων από την Βασιλική του Αγίου Απολλυναρίου.
Για όλα αυτά τα οποία ο κ. Αποστολάκης παρουσιάζει με πλήρη μελέτη της χρήσης του θυμιάματος στις προσευχές και τις τελετές της Ορθόδοξης Εκκλησίας αλλά και για μια ρηξικέλευθο έρευνα της χρήσης του λιβανιού και έξω από το χριστιανικό κόσμο σε άλλες θρησκείες και άλλα έθνη και λαούς αξίζει ιδιαίτερης τιμής και ευχαριστίας.
Ο συγγραφέας, επιτυχημένος επαγγελματίας είναι άξιος και τιμημένος και δικαιούται τις καλύτερες ευχές μας για μακρότητα ημερών και δύναμη σώματος και ψυχής για μια πολύχρονη περαιτέρω συγγραφική συνέχεια.
