Στις 24 Φεβρουαρίου δημοσιοποίησα μια επιστολή μου στην οποία εξέφραζα την αιτιολογημένη αντίθεση μου για τη μετάθεση του Αρκάδιου δρόμου την Κυριακή 1η Νοεμβρίου 2020, αντί ανήμερα της επετείου 8ης Νοεμβρίου, όπως αποφάσισε η οργανωτική επιτροπή των 80ων Αρκαδικών Αγώνων.
Η επιχειρηματολογία μου τότε εστιαζόταν στο ότι ο Αρκάδιος δρόμος γίνεται προς τιμή της ηρωικής αντίστασης και εθελοθυσίας εκατοντάδων αγωνιστών, κληρικών και γυναικόπαιδων και επέχει θέση αθλητικού ιστορικού μνημόσυνου και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αποτιμάται από το πλήθος των συμμετοχών ούτε να αποτελεί «μαριονέτα» αρκαδικών αθλητικών εκδηλώσεων.
Στις 29 Σεπτεμβρίου πραγματοποιήθηκε η συνάντηση της οργανωτικής επιτροπής (*) των Αρκαδικών Αγώνων και αποφασίστηκε από τους συμμετέχοντες να πραγματοποιηθεί ο Αρκάδιος Δρόμος με όριο 300 συμμετοχών σε κατηγορίες των 50 ατόμων και σύμφωνα με κάποιο σχέδιο υγειονομικού πρωτοκόλλου… αφήνοντας ένα «παράθυρο» ακύρωσης εάν μέχρι τον αγώνα επιδεινωθεί υγειονομικά η κατάσταση.
Σήμερα κάνω ένα βήμα παραπέρα, προτείνοντας την ακύρωση του αγώνα… πριν γίνουμε Σέρρες, έχοντας ως δεδομένο ότι το δεύτερο κύμα του Covid-19 χτυπά την καρδιά της Κρήτης, το Ηράκλειο το οποίο σύμφωνα με τον χάρτη υγειονομικής ασφάλειας και προστασίας από την Covid-19, βρίσκεται στο επίπεδο 3 (αυξημένη επιτήρηση). Ένα Ηράκλειο που, εν δυνάμει, θα αποτελέσει τροφοδότη αθλητών, συνοδών και επισκεπτών την Κυριακή 1η Νοεμβρίου του προγραμματισμένου Αρκάδιου Δρόμου.
Η έκκληση μου απευθύνεται στην αντιπεριφερειάρχη Ρεθύμνου, κ. Μαίρη Λιονή, επικαλούμενος τα λόγια της στις εργασίες της γενικής συνέλευσης της Ένωσης Περιφερειών Ελλάδος (ΕΝ.ΠΕ) με θέμα «Covid 19: Επιπτώσεις και επόμενη μέρα, υγεία – ασφάλεια, τουρισμός – οικονομία»: «…είναι σημαντικό τόσο για την προστασία της δημόσιας υγείας όσο και για την τήρηση των μέτρων προφύλαξης από την πλευρά των πολιτών, η πολιτεία να μη δίνει με τις αποφάσεις της αντιφατικά μηνύματα στην κοινωνία. Δεν νοείται από τη μια πλευρά να ζητάμε από τους πολίτες και τις επιχειρήσεις να εφαρμόζουν απαρέγκλιτα αυστηρά πρωτόκολλα υγιεινής και ασφάλειας και από την άλλη να επιτρέπονται -έστω και με προϋποθέσεις που εκ των πραγμάτων όμως είναι δύσκολο να τηρηθούν, μεγάλες κοινωνικές συναθροίσεις σε εξωτερικούς χώρους και πανηγύρια.
Αν θέλουμε το κοινό να σεβαστεί τα μέτρα πρόληψης και να μην τα αμφισβητεί θα πρέπει να μην υπάρχει «επιλεκτική» χαλαρότητα. Είναι μονόδρομος η πολιτική αυτή, ώστε να μη δημιουργείται σύγχυση και λανθασμένες εντυπώσεις στους πολίτες σχετικά με την επικινδυνότητα της κατάστασης».
Εκτιμώ ότι και ο φίλος και συμμαθητής Χρήστος Λιονής, καθηγητής γενικής ιατρικής, επιδοκιμάζει την πρόταση μου… επικουρώντας την, με όποιον τρόπο κρίνει πρόσφορο… σε πολιτικό και οικογενειακό επίπεδο.
(*) Από όσο γνωρίζω ο πρόεδρος του Συλλόγου Δρομέων Υγείας (Μάνος Κατικάς) μειοψήφησε για την πραγματοποίηση του αγώνα, καταθέτοντας αιτιολογημένα τις ενστάσεις του.
Υ.Γ.
Για όσους θελήσουν να τιμήσουν την εθελοθυσία «σεμνά και ταπεινά» ανήμερα της επετείου (Κυριακή 9 Νοεμβρίου) θα μπορούσαν να κατέβουν πεζή από τη Μονή στο Ρέθυμνο… χωρίς επισήμους στον τερματισμό. Κάποιες ψυχές όμως, σίγουρα θα χαιρόταν!
