Η χώρα βρίσκεται σε κομβικό σημείο. Είναι ολοφάνερο ότι για το μέλλον της συγκρούονται δύο διαφορετικές (ριζικά αντίθετες) πολιτικές αντιλήψεις.
Οι πολιτικοί (και κομματικοί) φορείς που τις εκφράζουν και τις υποστηρίζουν (ο καθένας από τη μεριά του) έχουν ένα σχέδιο, ώστε ο τόπος να βγει από την πολυεπίπεδη αυτή κρίση το γρηγορότερο και χωρίς άλλες μεγάλες πληγές. Διεκδικούν, λοιπόν, να οδηγήσουν τη χώρα σε ένα καλύτερο αύριο…
Η πορεία αυτή, όμως, απαιτεί εκτός από το σχέδιο, συμμαχίες στην Ε.Ε. και, φυσικά έναν πολιτικό-οικονομικό ρεαλισμό. Αναγνώριση, δηλαδή, των πολιτικών – οικονομικών – γεωστρατηγικών συνθηκών. Του ευρύτερου πλαισίου, δηλαδή, πάνω στο οποίο θα εφαρμόσουν το σχέδιο εξόδου από την πολύπλευρη αυτή κρίση, ώστε να έρθει ανάταση, σταθεροποίηση και στη συνέχεια ανάπτυξη σε υγιείς πια βάσεις, ώστε να χαρακτηρίζεται βιώσιμη.
Με πρώτο «εργαλείο» έρευνας την αυτογνωσία-αυτοκριτική θα πρέπει να εξεταστούν οι αιτίες που οδήγησαν τη χώρα στη σημερινή κατάσταση. Η αλληλεξάρτηση (ρουσφετολογική σχέση) πολιτικού προσωπικού-πολιτών (ψηφοφόρων), ο κομματικό(κρατικό)δίαιτος συνδικαλισμός που συνδιοικούσε δημόσιους οργανισμούς, οι μίζες και το μαύρο χρήμα, η αδιαφάνεια και ατιμωρησία του πολιτικού προσωπικού, οι πολιτικές με δανεικά, το «κράτος-επιχειρηματίας», ο ωχαδερφισμός και τα «ξεροκόμματα» στους πολίτες, οι κρατικοδίαιτοι «επιχειρηματίες», η κουλτούρα των επιδοτήσεων με ταυτόχρονη ανυπαρξία ελέγχων, το έλλειμμα παραγωγικού μοντέλου, το «πρυτανείο» του δημοσίου, οι φαυλότητες στη διαχείριση του δημοσίου χρήματος (βλ. Τοπική Αυτοδιοίκηση, Νοσοκομεία κ.α.), η φοροδιαφυγή όχι μόνο των… «μεγάλων» αλλά και των πολλών μικρών, το πολυεπίπεδο έλλειμμα στους θεσμούς και κρατικούς ελέγχους και, φυσικά, μια νοοτροπία του «άρπαξε να φας και πάρε να έχεις!», είναι μερικά μόνο από τα αίτια της σημερινής κρίσης…
Αν αυτά γίνονται κατανοητά και αποδεκτά στη συνέχεια εξετάζεται και η «θεραπεία» τους με βάση τα όσα υποστηρίζουν τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και η Ν.Δ., ως εκφραστές των δύο «μοντέλων»-σχεδίων, δηλαδή, που θα οδηγήσουν τη χώρα σε ένα βιώσιμο μέλλον. Λαμβάνοντας πάντα υπόψη το ευρύτερο πλαίσιο της Ε.Ε.
Η πολιτική φιλοσοφία και οικονομική πρακτική του πρωθυπουργού κ. Αντώνη Σαμαρά είναι: λιγότερο κράτος, μείωση των ελλειμμάτων, στροφή στην υγιή επιχειρηματικότητα, έλεγχοι και επιστροφή των κλεμμένων στους πολίτες (ήδη 17,7 εκατ. επιστρέφουν σε ασθενέστερες κοινωνικά ομάδες πολιτών), θεσμική θωράκιση του κράτους, τιμωρία όσον φοροδιαφεύγουν ακόμα κι αν είναι πολιτικοί «φίλοι» (βλ. Τομπούλογλου)- άμεση διερεύνηση υπόπτων οικονομικών υποθέσεων (βλ. Οργανισμός Κωπαΐδας) και φυσικά, ορθολογική κατανομή του υπαλληλικού προσωπικού. Δέσμευση για μείωση των φόρων, όταν θα κατακτούνται οι στόχοι του πλεονάσματος, άρση του «καμποτάζ» στη ναυτιλία. Αξιολόγηση δομών-υπηρεσιών και προσωπικού, σοβαρές παρεμβάσεις στην τιμολόγηση των φαρμάκων, έμφαση σε ότι έχει να κάνει με την αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης. Αυτά και αρκετά ακόμα δίνουν το πολιτικο-οικονομικο-θεσμικο-κοινωνικό πλαίσιο στο οποίο κινείται το κόμμα της ΝΔ και ο πρωθυπουργός.
Στον πολιτικό-οικονομικό αντίποδα ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει λόγο για μια κρατικοδίαιτη οικονομία. Επαναφορά των περισσοτέρων επιχειρήσεων που αποκρατικοποιούνται και επαναπρόσληψη όσων υπαλλήλων, μέσω της διαθεσιμότητας βρεθούν εκτός δημοσίου (τη στιγμή που ο ιδιωτικός τομέας μετράει τουλάχιστον 1,5 εκατ. ανέργους!). Επαναφορά μισθών – συντάξεων στα προ κρίσης επίπεδα (και μάλιστα έχοντας κατά νου την μονομερή -ίσως- αποδέσμευση της χώρας από τις συμβάσεις με τους δανειστές της). Με τι χρήματα άραγε; Αποθάρρυνση επενδυτών και έμφαση σε ένα «κράτος-επιχειρηματία», κάνοντας λόγο, μάλιστα, και για κρατικοποίηση τραπεζών. Ένα ακόμα θέμα «ταμπού» για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης -όπως τουλάχιστον αφήνει να διαφανεί με την υποστήριξη στους συνδικαλιστές του δημοσίου- είναι η αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων, εκφράζοντας φόβους για εν δυνάμει απολύσεις. Πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα υποθέτουμε ότι και η άρση της μονιμότητας θα αποτελεί για τον ΣΥΡΙΖΑ «αιτία σύγκρουσης»… Κάνει, βέβαια, λόγο για πάταξη της φοροδιαφυγής και του λαθρεμπορίου, χωρίς να μας δίνει περισσότερες πληροφορίες γι’ αυτά τα ζητήματα. Αν δεν έχουμε παρερμηνεύσει τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, το σχέδιο που προτείνει στον Ελληνικό λαό κινείται πάνω-κάτω σ’ αυτούς του άξονες…
Με τα δεδομένα αυτά κατά νου οι πολίτες καθημερινά κρίνουν τόσο τη Ν.Δ. όσο και τον ΣΥΡΙΖΑ…
Πιστεύουμε, όμως, ότι θα πρέπει να ισχύει η ρήση του Μάρκου Αυρήλιου: «Ό,τι είναι χρήσιμο στο σμήνος, είναι χρήσιμο και στη μέλισσα»…
Είναι καιρός να αφήσουμε στην άκρη τα χωριστά «Εγώ» και να κάνουμε κτήμα μας το συλλογικό «Εμείς»…
Η αλλαγή νοοτροπίας αποτελεί κορυφαία προϋπόθεση για την απαλλαγή του τόπου από την τωρινή δύσκολη κατάσταση και, φυσικά, για την πορεία του σε ένα σταθερό- βιώσιμο μέλλον…
Η μπάλα βρίσκεται στα πόδια των πολιτών…
Οι σκέψεις και οι προβληματισμοί αφορούν και τις κάλπες των Ευρωεκλογών του Μαΐου. Χωρίς αυτές να κρίνουν την πορεία του τόπου, παρ’ όλ’ αυτά θα αποτελούν την έκφραση των πολιτών για το πως αντιλαμβάνονται το «κοινό» σπίτι, αυτό της Ε.Ε. Το ευρύτερο, δηλαδή, πλαίσιο μέσα στο οποίο θα εφαρμοστούν οι σχεδιασμοί τόσο της σημερινής όσο και της επόμενης Ελληνικής κυβέρνησης…
Αυτογνωσία – αυτοκριτική – αξιολόγηση και προβληματισμός πριν από κάθε απόφαση… Στη συνέχεια «ουδέν λάθος- επιλογής- αναγνωρίζεται»…
pgiannoulakis@yahoo.gr
