Η δική του διαδρομή δεν ήταν εύκολη, ούτε μικρή σε διάρκεια. Αρχικά ήταν αυτά τα πρώτα βήματα ενός παιδιού που με λεπτά χεράκια θέλησε δοκιμάσει στον χώρο της γυμναστικής και να πιαστεί από ένα μονόζυγο θέλοντας σταθεί με πείσμα. Έπειτα να ακροβατήσει… Πάνω απ’ όλα όμως, έπρεπε να το λέει η καρδιά του.
Στην πορεία αυτά τα λεπτά χέρια απέκτησαν μυϊκή δύναμη μα το μυαλό μέσα από την τριβή, δύναμη ψυχική.
Ως αθλητής έφτασε στο να κατακτήσει πανελλήνια πρωταθλήματα. Έπειτα, τού μπήκε το μικρόβιο της προπονητικής όμως το ένστικτό του, τον οδήγησε να γίνει διεθνής κριτής και λίγο μετά (τα τελευταία 8 χρόνια), να ενταχθεί ως εκλεγμένο μέλος της τεχνικής επιτροπής γυμναστικής της Ευρωπαϊκής ομοσπονδίας.
Οι παρουσίες του στα μεγάλα γεγονότα…; Πάρα πολλές! Όλες τους αποτελούν σημεία αναφοράς:
– 13 Παγκόσμια Πρωταθλήματα
– 15 Πανευρωπαϊκά,
– 4 Ολυμπιακούς Αγώνες από το 2004 στην Αθήνα (αναμένεται και στο Τόκυο)
– Τελευταία, εκλέχθηκε πρόεδρος στον πιο ιστορικό σύλλογο της πόλης του Ρεθύμνου, τον ΟΚΑ Αρκάδι.
Οι βλέψεις του όμως δεν σταματούσαν ούτε εκεί… Όπως λένε πολλοί… “Η ζωή μας είναι οι σκέψεις μας… και φυσικά οι επιλογές μας”. Κι επειδή, αυτό που επιχειρεί, χρειάζεται μεγάλη θέληση (ο ίδιος τονίζει, “μ’ αρέσει να επιδιώκω να φτάσω το άπιαστο”, τον περασμένο Σεπτέμβριο ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για την ανάληψη της προεδρίας της ΕΓΟ.
Να που έφτασε η στιγμή για τη μεγάλη αναμέτρηση απ’ αυτές που έχει δώσει μέχρι σήμερα…
“Χαμένος αγώνας είναι αυτός που δεν δίνεται”
– Μπαίνοντας σε μια μάχη σημασία, λένε, πως έχει η συμμετοχή, το ταξίδι… Ας μην κρυβόμαστε όμως πίσω από το δάχτυλό μας, μια νίκη θα αποφέρει χαμόγελα αλλά και πολλές υποχρεώσεις. Προέχει λοιπόν η νίκη στις εκλογές τις 21ης Μαρτίου… Ο ίδιος επισημαίνει: “Πράγματι, όταν δίνεις μια μάχη όπως αυτή όπου διεκδικείς την προεδρία μιας από τις μεγαλύτερες ομοσπονδίες της χώρας σαφώς και μπαίνεις για να κερδίσεις. Άδραξα την ευκαιρία και νομίζω ότι είμαστε πολύ κοντά στη νίκη.
Όταν αποφασίζεις λοιπόν να πας σε έναν αγώνα ή θα πας για να τον κερδίσεις ή μην πας καθόλου. Εγώ πιστεύω ότι χαμένος αγώνας είναι αυτός που δεν δίνεται.”
– Για τους μη γνωρίζοντες, αυτή δεν ήταν μια εύκολη διαδρομή. Και δεν αναφέρομαι στις συμμαχίες που χτίζονται σε μια προεκλογική περίοδο αλλά στην κατάσταση που ζει τον τελευταίο χρόνο όλη η ανθρωπότητα λόγω κορονοϊού. Φαντάζομαι η προεκλογική εκστρατεία θα “σημαδεύτηκε” από το μείζον πρόβλημα των μετακινήσεων! Πόσο μάλλον όταν προέρχεσαι από νησί. Ταξίδια, ραντεβού, αναιρέσεις ραντεβού, τεστ-covid, αλλά και διαδοχικές καραντίνες…
“Αυτή η διαδικασία, πράγματι, δεν ήταν καθόλου εύκολη. Θυμίζω ότι οι εκλογές ήταν να γίνουν τον περασμένο Δεκέμβριο όμως πήραν τρίμηνη παράταση. Είναι μια από τις μεγαλύτερες προεκλογικές περιόδους στα χρονικά του ελληνικού αθλητισμού. Ήταν μια περίοδος με μεγάλες αντιξοότητες με απαγορεύσεις από νομό σε νομό, με προσοχή και πολλή δουλειά…”
“Ή τώρα ή ποτέ”
– Με τί βλέψεις ξεκίνησες. Πως ήρθε αλήθεια αυτή η ιδέα να μπεις για τα καλά στα κοινά;
“Οι ομοσπονδίες βρίσκονται σε ένα κομβικό σημείο. Ο αθλητικός νόμος επιβάλλει αλλαγές στις διοικήσεις. Οπότε και ‘γω βάσει της εμπειρίας μου αυτή τη στιγμή λειτούργησα με το “ή τώρα ή ποτέ”. Ή θα βοηθούσα την γυμναστική όπως ονειρευόμουν ή θα το έθετα σε μεταγενέστερο χρόνο. Δεν είναι τυχαίο ότι επιλέγω να θυσιάσω πράγματα προσωπικά που έχουν να κάνουν αυτά που έχω πετύχει ως κριτής, τόσο ευρωπαϊκό όσο και παγκόσμιο επίπεδο για να γυρίσω να βοηθήσω τη γυμναστική να πάει παραπέρα. Θα είμαι πολύ περήφανος όταν, μετά από 4 χρόνια αυτοί που είναι σήμερα αντίπαλοί μου, έρθουν και μου πουν: “Είμαστε μαζί και προχωράμε”.
Έρχομαι για να ενώσω τη γυμναστική και μέσα από ‘δω σ’ αυτά τα 4 χρόνια που ακολουθούν μπορούν να γίνουν πολλά βήματα προς τα εμπρός, τουλάχιστον όπως τα ονειρεύομαι εγώ… Είμαι πεπεισμένος ότι, δεν θα υπάρχει ένας άνθρωπος στην Ελλάδα που δεν θα πιστεύει ότι η γυμναστική από το 2021 ως το 2024 δεν θα έχει κάνει τεράστια άλματα προόδου. Θέλω να κάνω την ομοσπονδία πρότυπο που να λειτουργεί σύμφωνα με τα παγκόσμια δεδομένα, μια ομοσπονδία διαφορετική και οπωσδήποτε, διαφορετική από αυτό που είναι σήμερα.”
“Τιμή μου να βλέπουν μέσα από εμένα βλέπουν το μέλλον της ελληνικής γυμναστικής”
– Έχεις κατεβάσει υποψηφίους που αποτελούν πολύ δυνατά χαρτιά όπως η Μιλλούση, ο Ταμπάκος, ο Καπνίδης κ.α.. Κι όλα αυτά προφανώς χτίζονται μέσα από την τριβή, τη σχέση που αποκτάς με τους αθλητές, τους προπονητές και τους διοικητικούς. Εκτός του ότι τα ονόματα αυτά είναι βαριά, υπάρχει και μία άποψη του κόσμου ότι είναι ονόματα-κράχτες αλλά ίσως η συνεισφορά τους διοικητικά να μην είναι κομβική…
“Εμείς έχουμε φτιάξει μια ομάδα που είναι έτοιμη να δουλέψει την επόμενη μέρα. Επιλέξαμε τα πρόσωπα αυτά ανάλογα με το τί δυνατότητες έχουν να προσφέρουν στο κάθε άθλημα και όχι με το όνομά τους ή με τον αριθμό ψήφων που μπορεί να φέρουν. Είναι τιμή μας που συμμετέχουν σ’ αυτό το ψηφοδέλτιο άνθρωποι που έχουν βρεθεί σε πολλές ολυμπιάδες,
Εκτός από τους αθλητές, έχουμε ανθρώπους από τα μη ολυμπιακά αθλήματα. Είμαστε έτοιμοι να υπηρετήσουμε μια ομοσπονδία που έχει 7 διαφορετικά αθλήματα. Έχουμε τον κάθε κατάλληλο άνθρωπο για την κάθε κατάλληλη θέση και ελπίζω αυτό να το δουν τα σωματεία και να επιλέξουν τους ανθρώπους που θα πάνε την γυμναστική παρακάτω.
Για να κάνεις μεγάλα βήματα και τομές χρειάζεσαι μια πολύ ισχυρή ομάδα. Νομίζω ότι αυτή η ομάδα έχει φτιαχτεί γι’ αυτόν τον λόγο και είναι έτοιμη να προσφέρει τα πάντα στην ελληνική γυμναστική.
Από αυτή τη διαδικασία έχω κερδίσει τη συμπαράσταση αρκετών ανθρώπων που κοιτάζουν στο πρόσωπό μου τον επόμενο πρόεδρο της ομοσπονδίας.
Βασικά έχω κερδίσει την εμπιστοσύνη μιας πολύ καλής ομάδας συνεργατών που πιστεύω ότι, χαίρονται για τη συνεργασία μας. Επίσης έχω δει στα μάτια πολλών ανθρώπων ανά την Ελλάδα ότι, μέσα από εμένα βλέπουν το μέλλον της ελληνικής γυμναστικής. Ακόμα και ένας να έρθει, είναι κέρδος. Πριν ξεκινήσω αυτή τη διαδικασία δεν είχα τίποτα.”
“Στην Αθήνα και από εκεί στην επαρχία”
– Πόσο ρόλο παίζει να μην διαμένει μόνιμα ο πρόεδρος μιας ομοσπονδίας στο κέντρο;
“Σήμερα που έχουν εκμηδενιστεί οι αποστάσεις. Είναι κατά κάποιον τρόπο εύκολο. Θυμίζω ότι, ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας είναι από το Τόκυο ενώ η Παγκόσμια Ομοσπονδία έχει γραφείο στη Λωζάννη Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας είναι από το Αζερμπαϊτζάν και τα γραφεία της είναι επίσης στη Λωζάννη.
Εμένα όμως ο στόχος μου δεν είναι αυτός. Δεν είναι να καθίσω να διοικήσω την ελληνική γυμναστική από το Ρέθυμνο. Στόχος μου είναι να γυρίσω όλη την Ελλάδα, να ξαναδώ όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η περιφέρεια και όλα τα επαρχιακά σωματεία και, έχω όλη τη διάθεση να δώσω χρόνο για να αλλάξω τη γυμναστική. Οπότε, θεωρώ ότι θα πρέπει να είμαι στο κέντρο, εκεί δηλαδή που είναι η ομοσπονδία και να λύσω τα προβλήματα των σωματείων αλλά και της εθνικής ομάδας. Γιατί αυτό που ονειρευόμαστε δεν είναι ούτε εύκολο, ούτε μπορεί να μπει στον αυτόματα πιλότο. Θα πάμε βήμα-βήμα.
Θέλει ανθρώπους που θα βάλουν τα πράγματα κάτω, που θα έχουν ένα συγκεκριμένο πλάνο και που θα το ελέγχουν και θα το ακολουθήσουν για να φτάσουν στο τελικό αποτέλεσμα.
Ο πρόεδρος της ομοσπονδίας λοιπόν θα πρέπει να είναι στην Αθήνα κατά κύριο λόγο, εκεί που είναι η έδρα και έπειτα σε κάθε επαρχιακή πόλη για να βοηθά το κάθε σωματείο.”
“Το άθλημα να πάει μπροστά”
– Πόση δύναμη ψυχολογική ή μη, μπορεί να αντλήσει ένας υποψήφιος όταν ο υφυπουργός αθλητισμού παίρνει ανοιχτά θέση λέγοντας τα καλύτερα για εκείνον; Ο κ. Αυγενάκης έχει τοποθετηθεί επανειλημμένως καθώς είστε και συντοπίτες…
“Η γυμναστική είναι το τρίτο άθλημα στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Με τιμούν ιδιαίτερα τα καλά λόγια του Λευτέρη Αυγενάκη ο οποίος όμως δεν μιλάει επειδή είμαι Κρητικός.
Μιλάει γιατί, σε πολλές περιπτώσεις βλέπει κάτι διαφορετικό, κάτι καινούριο. Μιλάει για την ομάδα που έχουμε χτίσει γιατί, πραγματικά είναι μια ομάδα όπως την ονειρεύτηκε και ο ίδιος. Θέλει να δώσει φωνή στους αθλητές στους ολυμπιονίκες, στους προπονητές, στους διοικητικούς αυτούς που είναι χορτασμένοι και που οι βλέψεις τους είναι μονάχα να πάει το άθλημα μπροστά. Θεωρώ λοιπόν ότι, δικαίως αναφέρεται σε μας ο υπουργός γιατί αυτή η ομάδα σε σύγκριση με πολλές άλλες ομάδες που κατεβαίνουν σε διαφορετικές ομοσπονδίες δείχνει ένα διαφορετικό πρόσωπο.
Τον ευχαριστώ πάρα πολύ. Τα συγχαρητήρια ανήκουν και στην υπόλοιπη ομάδα γιατί έχει βάλει πλάτη, έχει βάλει κόπο, χρόνο και έχει σχεδιάσει να είναι το τρίτο, το δεύτερο και γιατί όχι το πρώτο άθλημα στις προτιμήσεις των Ελλήνων.”
“Μια μεγάλη διοργάνωση κάθε χρόνο”
– Όλα αυτά τα χρόνια παρακολουθείς από απόσταση αναπνοής όλα τα μικρά και μεγάλα γεγονότα. Από την Ελλάδα λείπουν μεγάλες διοργανώσεις σ’ ένα άθλημα που θεωρείται από τα κορυφαία στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Πόσο εύκολο είναι να φέρουμε μια διοργάνωση επιπέδου Παγκοσμίου πρωταθλήματος ή και Ευρωπαϊκού;
“Το έχουμε πει και το έχουμε υποσχεθεί ότι θα διεκδικούμε και θα φέρνουμε μια μεγάλη ευρωπαϊκή διοργάνωση από τώρα μέχρι και το 2025 στη χώρα μας. Γιατί θα το κάνουμε αυτό; Για πολλούς λόγους.
Κατά αρχάς έχουμε έναν αθλητή που είναι ολυμπιονίκης και δεν τον έχει δει ποτέ δια ζώσης το ελληνικό κοινό.”
– Αναφέρεσαι στον Πετρούνια…
“Ναι στον Λευτέρη! Αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα για ένα παιδί της νέας γενιάς όταν βλέπει τον ομοεθνή του μονάχα από την τηλεόραση. Θέλουμε λοιπόν τα παιδιά να βλέπουν τα πρότυπά τους από κοντά. Θέλουμε να δώσουμε εικόνα στα παιδιά έτσι ούτως ώστε, όταν μεγαλώσουν να λένε: “Πήγα το 2023 στην Αθήνα στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα και είδα από κοντά τον Λευτέρη Πετρούνια και το θυμάμαι ακόμα!” Αυτά είναι εικόνες που μένουν χαραγμένες στις μνήμες των παιδιών.
Ξεκινάμε λοιπόν και λέμε ότι διεκδικούμε:
– 2022 το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του τραμπολίνο
– 2023 το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της αεροβικής
– 2024 το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της ενόργανης
– 2025 το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της ρυθμικής
Διεκδικούμε αυτές τις διοργανώσεις γιατί αυτά έχουμε μπροστά μας. Έχουμε όλους τους φακέλους μαζί μας. Οι εκλογές είναι στις 21 Μαρτίου και μέχρι της 30 θα πρέπει να τους έχουμε καταθέσει.”
– Στο κέντρο ή στην περιφέρεια;
“Όταν θες να κάνεις ένα ευρωπαϊκό πρωτάθλημα υπάρχουν συγκεκριμένοι κανόνες. Υπάρχουν κάποια αθλήματα που ζητούν ως μίνιμουμ ένα γυμναστήριο χωρητικότητας 8.000 θέσεων. Καταλαβαίνετε ότι, τέτοιος χώρος δεν υπάρχει πέρα από την Αθήνα. Υπάρχουν όμως πρωταθλήματα όπως, της αεροβικής ίσως και της ρυθμικής που μπορούν να φιλοξενηθούν σε μικρότερα γυμναστήρια. Τότε αυτά μπορούν να γίνουν στον Βόλο, στο Ηράκλειο, στην Θεσσαλονίκη που έχουν χωρητικότητα 3.000 θέσεων.
Μικρότερες διοργανώσεις που έχουν να κάνουν με Μεσογειακούς αγώνες, με Βαλκανικά πρωταθλήματα και κάποια άλλα, μπορούν να γίνουν σε οποιαδήποτε ελληνική πόλη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τούτο: Έχουμε έναν αγώνα που γίνεται στη Λιβαδειά. Στη Λιβαδειά σ’ έναν αγώνα ρυθμικής γυμναστικής αγωνίζονται 500 παιδιά. Έχουμε αγώνα που γίνεται στη Θεσσαλονίκη με συμμετοχή 600 αθλητών απ’ όλη την Ευρώπη.
Είναι διαφορετικό το μεγάλο γεγονός που χρειάζεται μεγάλη εγκατάσταση και διαφορετικό αυτό των μικρών ηλικιών. Εμείς τους αγώνες των μικρών ηλικιών θα τους στηρίξουμε θα τους προωθήσουμε και τους μεγάλους θα τους διεκδικήσουμε γιατί από εκεί ακριβώς θα εμφανιστούν οι μεγάλοι Έλληνες αθλητές που για μας είναι διαφήμιση και το παρόν της ελληνικής γυμναστικής”.
“Αθλητική πνοή και οικονομική στήριξη στο Ρέθυμνο”
– Πρωτοστάτησες και πρωτοστατείς στο να δημιουργηθεί ένα κλειστό γυμναστήριο γυμναστικής μέσα σ’ έναν καταπληκτικό χώρο στο Πανεπιστήμιο του Ρεθύμνου. Τί άλλο μπορεί να αποφέρει το κτίσμα αυτό εκτός από το πλέον σημαντικό, νέα παιδιά που θα ασχοληθούν με την ενόργανη;
“Ξέρετε πολύ καλά ότι είναι ένα όνειρο πολλών δεκαετιών. Το πλάνο αποκτά άλλη δυναμική. Σ’ αυτή την προσπάθεια έχω αρωγό και φυσικά αμέριστη συμπαράσταση από τον προπονητή μου, τον κ. Σπύρου Ελευθερόγλου που σέβομαι και αγαπάω. Έχω τη συμπαράσταση των μελών του Αρκαδιού, όλων των προπονητών του συλλόγου, όλων των Ρεθεμνιωτών, του δήμου, της περιφέρειας και του Πανεπιστημίου. Σχεδιάζουμε να κάνουμε το Ρέθυμνο ένα κέντρο άθλησης που να είναι πρότυπο για όλη την Ευρώπη!
Μαζί με τις υπόλοιπες αθλητικές υποδομές (τώρα που θα φτιαχτεί το ταρτάν στο ΔΑΚ Γάλλου) και εκμεταλλευόμενοι τον ήλιο και τη θάλασσα που έχει η Κρήτη, θα προσελκύσουμε εθνικές ομάδες και σωματεία απ’ όλη την Ευρώπη για να κάνουν προετοιμασία στο νησί μας. Μπορούμε να το κάνουμε αυτό, για το ποδόσφαιρο, τον στίβο ή τη γυμναστική. Με κατάλληλες υποδομές θα μπορούμε να προσεγγίσουμε ένα σημαντικό κομμάτι του αθλητικού τουρισμού που θα δώσει πνοή αλλά και οικονομική ανάπτυξη στην περιοχή.”
“Πάντοτε ήμουν οραματιστής”
– Λένε ότι όσα δεν μπόρεσε να κατακτήσει κάποιος ως αθλητής, γνωρίζοντας βέβαια τον χώρο, πρωταγωνιστεί εν συνεχεία ως διοικητικός παράγοντας ή ως προπονητής. Εσύ έχεις περάσει απ’ όλα τα πόστα με επιτυχία. Εκτός από αγάπη, μεράκι, θέλει και χρόνο… Θέλει και όραμα. Ποιό είναι το δικό σου όραμα λοιπόν;
“Εγώ σαν Νίκος Προβιάς πάντα ήμουν ένας οραματιστής. Πάντα αυτό που αγαπούσα ήθελα να το πάω ακόμα πιο ψηλά. Με ο,τιδήποτε ασχολούμαι, μόλις δω ότι έχω κατακτήσει κάτι αμέσως μετά, κοιτάζω την επόμενη κορυφή γιατί τα όνειρα δεν έχουν ταβάνι. Πιστεύω ότι η γυμναστική είναι μια ομοσπονδία που έχει απεριόριστες δυνατότητες.
Θέλω να κάνω τη γυμναστική το πιο δημοφιλές άθλημα στην Ελλάδα. Να γίνει ένα άθλημα που να είναι δια βίου, να ξεκινάει ένα παιδί των τεσσάρων ετών και να το ακολουθεί μέχρις ότου γεράσει.
Να δημιουργήσω τέτοιες προοπτικές που μέσα από τη γυμναστική να βγουν προγράμματα, ενόργανης, ρυθμικής, αερόβιας κλπ για πάντα!
Δεν είναι τυχαίο ότι στη Γερμανία, η πρώτη ομοσπονδία είναι η γυμναστική με 5 εκ. μέλη!
Το όραμά μου είναι η γυμναστική να αποκτήσει 100 χιλιάδες μέλη στην Ελλάδα και ταυτόχρονα 500 ζωντανά σωματεία και κάποιους πρωταθλητές που θα αποτελούν την βιτρίνα μας κι όλο αυτό να βγει μέσα από τη δουλειά όλων. Άνθρωποι θα συμμετέχουν ενεργά στην προπόνηση, την ατομική αλλά και στις διοργανώσεις που θα φέρουμε.
Θέλουμε τη μαζικότητα στη γυμναστική, να φτιάξουμε ένα αναπτυξιακό πρόγραμμα με διάρκεια και να δώσουμε στα σωματεία και τους ανθρώπους το όραμα να το ακολουθήσουν.
Να τους δώσουμε την ευκαιρία να πάνε περισσότερα παιδιά στα γυμναστήρια, να βιώσουν μια καλύτερη και πιο σωστή προπόνηση, με καλύτερη εκπαίδευση στους προπονητές. Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας. Εμένα οι προκλήσεις μ’ αρέσουν… Μ’ αρέσει να κυνηγάω το άπιαστο.”
Για επαρχιώτες…
Κλείνοντας ο Ρεθεμνιωτης παράγοντας πέταξε την καλύτερη ατάκα που δεν είναι γνωστή σε πολλούς για το τί σήμαινε ομάδα σε ολυμπιακούς αγώνες… “Ξέρετε, όταν ο Λευτέρης Πετρούνιας κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Ρίο του 2016, αγκαλιαστήκαμε όλοι. Μαζί με τον προπονητή του που είναι από τη Ζάκυνθο, είπαμε με ζέση: “Για επαρχιώτες καλά τα καταφέραμε!”
Και τώρα ως επαρχιώτες είμαστε έτοιμοι να καταφέραμε πολλά πράγματα”.
