Κάθε φορά που τιμάται ήρωας της Αντίστασης, η συνείδηση των ωριμοτέρων μπορεί να ησυχάσει. Γιατί η τοπική ιστορία δεν θα σβήσει μέσα στη λήθη.
Ιδιαίτερη είναι η χαρά όταν πρόκειται για μεγάλες μορφές που θα αποτελούν πρότυπο ηρωισμού στους αιώνες. Όπως για παράδειγμα ο παπα Γιάννης Αλεβυζάκης που τιμάται αύριο Κυριακή στο χωριό του. Ένας ήρωας λιγότερο γνωστός στους ιστορικούς ερευνητές από όσο του αξίζει.
Ήταν γιος της αδελφής ενός άλλου ήρωα λευίτη του θρυλικού παπα Λευτέρη Νουφράκη, που είχε τολμήσει το 1919 να λειτουργήσει στην Αγία Σοφία κι έχει μείνει στην ιστορία σαν ένας μεγάλος αγωνιστής.
Ο παπα Γιάννης Αλεβυζάκης, τέλειωσε τη σχολή της Χάλκης και από τα νεανικά του χρόνια διακρινόταν για την προσωπικότητά του που συνδύαζε ένα κράμα ανυπότακτης φύσης και βαθιάς πνευματικότητας. Είχε πάντα τη σωστή συμβουλή για το κάθε πρόβλημα του ποιμνίου του, αλλά δεν «σήκωνε μύγα στο σπαθί του» όταν κινδύνευε το δίκιο και η αξιοπρέπεια κάθε ανθρώπου.
Πολέμησε στη Μάχη της Κρήτης και ήταν από τους πρώτους που οργανώθηκε στην Αντίσταση. Από την αρχή μάλιστα έτυχε να έχει αναπτύξει κοινή δράση, συμμετέχοντας σε κοινές αποστολές με τον Πάτρικ Λι Φέρμορ.
Ο καρπός από τη γη που καλλιεργούσε, σε όλη τη διάρκεια της Κατοχής, ανήκε σε κάθε πεινασμένο και κυνηγημένο. Ο ίδιος ποτέ δεν σκέφτηκε να εκμεταλλευθεί την ανθρώπινη δυστυχία και ήταν από τους μεγάλους όσο και άγνωστους χορηγούς τροφίμων στη Μονή Πρέβελη για τις ανάγκες των στρατιωτών που περίμεναν ευκαιρία για να φύγουν στο Κάιρο. Εκεί που εστάλη και ο ίδιος όταν κινδύνευσε να συλληφθεί.
Ένα από τα παιδιά που απέκτησε-με μια γυναίκα φαινόμενο λεβεντιάς, την Αθηνά το γένος Σήφη Δουλαβεράκη-ήταν ο Σήφης που είχε τελειώσει την Ανωτάτη Εμπορική και είχε επιστρέψει στο χωριό και βοηθούσε τον πατέρα του στον αγώνα με δυο ακόμα αδέλφια του. Αυτά ζουν τώρα στον Καναδά.
Σε κάποιο μπλόκο που «έπεσε» με τον εξάδελφό του Ευθύμη Νουφράκη, βρέθηκε πάνω του σημείωμα του Λι Φέρμορ στον πατέρα του. Ήταν απλές ευχές για τα Χριστούγεννα. Αν και δεν ήταν τόσο σημαντικό σε περιεχόμενο, οι Γερμανοί συνέλαβαν τους δυο νεαρούς και τους μετέφεραν στο σπίτι του παπα Αλεβυζάκη. Με βίαιο τρόπο απομόνωσαν την παπαδιά και άρχισαν να βασανίζουν σε άλλο δωμάτιο τα δυο παιδιά για να αποκαλύψουν τους συνεργάτες τους.
Συγκλονίζεται κάθε ευαίσθητος άνθρωπος στη σκέψη εκείνης της γυναίκας, που χαμένη σε αναφιλητά άκουγε τις κραυγές πόνου του παιδιού της αλλά και του άλλου παλικαριού, ανίσχυρη να τους προσφέρει βοήθεια.
Τραγικός επίλογος στην Αγιά
Όταν κουράστηκαν οι δήμιοι να βασανίζουν τα δυο παλικάρια, χωρίς να πάρουν λέξη από το στόμα τους, τα μετέφεραν στην Αγιά.
Εκεί μια ομάδα δράσης κατάφερε να τους βάλει σε τρόφιμα (γεμιστά) μια λίμα κι εκείνοι μετά από προσπάθεια κάποιων ημερών κατάφεραν να δημιουργήσουν διέξοδο για να δραπετεύσουν. Για κακή τους τύχη ενώ ήταν έτοιμοι να ξεφύγουν, κάποιος γέρος κρατούμενος αντιλήφθηκε την πρόθεσή τους κι άρχισε να φωνάζει. Το τέλος των δυο παιδιών ήταν το αναμενόμενο. Ο γιος του παπα Γιάννη εκτελέστηκε, ενώ ο ανιψιός του εστάλη σε στρατόπεδο όπου μάλλον πως άφησε εκεί τα κόκαλά του.
Ο παπα Γιάννης Αλεβυζάκης παρέμενε μια αλησμόνητη μορφή για όσους τον γνώρισαν. Αναφέρει μετά την κατοχή, ο Πάτρικ Λη Φέρμορ, σε ένα άρθρο ειδικά γραμμένο για την εφημερίδα «SUNDAY TIMES» του Λονδίνου που δημοσιεύθηκε σε δύο συνέχειες, στις 22 και στις 29 Νοεμβρίου 1956.
«…στις Αλώνες, όπου ο παπά- Γιάννης Αλεβυζάκης, ο εβδομηντάχρονος ιερέας μας στέγασε και μας έθρεψε για χρόνια ολόκληρα, κι ας είχαν εκτελέσει το παιδί του, σ’ όλες αυτές και σ’ αναρίθμητες άλλες τοποθεσίες ο ταξιδιώτης συναντά στην επιστροφή του την αγαθή φιλοξενία των βουνίσιων ανθρώπων, την αφοσίωση στον φίλο, το κέφι, το χιούμορ και τη γλυκύτητα του χαρακτήρα που είναι η σταθερή απόρροια της σκληροτράχηλης ζωής τους».
Ξεδίψασε το χωρίο του
Μέσα στις δραστηριότητες του παπα Γιάννη Αλεβυζάκη, ήταν και η σωτηρία του χωριού του από το φάσμα της λειψυδρίας.
Επειδή πίστευε στο μέλλον του τόπου του δεν θα επέτρεπε ποτέ στον εαυτό του να αφήσει τους συγχωριανούς του να διψούν.
Επιδόθηκε σε μια σταυροφορία που ξεπέρασε τα σύνορα της χώρας. Και μετά από μια συγκινητική παρέμβασή του σε ραδιοφωνική εκπομπή της Ολλανδικής ραδιοφωνίας συμπληρώθηκε το ποσόν που είχε αρχίσει να συγκεντρώνεται, με την παρακίνηση της Βιργινίας Τσουδερού και την παρέμβασή του επίσης λάτρη των Αλωνών του Ντουράν.
Κι έτσι ξεδίψασε το γραφικό χωριό.
Για τον λαμπρό λευίτη είχαν κάνει σχετικό αφιέρωμα τα «Ρεθεμνιώτικα Νέα» τον Ιούνιο του 2011, κι ήταν γενική η απαίτηση μετά από αυτό να πάρει τη θέση που της αξίζει στο πάνθεον της σύγχρονης ιστορίας η μορφή του ηρωικού παπα Γιάννη Αλεβυζάκη. Αξίζουν γι’ αυτό συγχαρητήρια σε κείνους που είχαν την πρωτοβουλία για την τιμητική εκδήλωση των αποκαλυπτηρίων της προτομής του, που θα γίνει αύριο Κυριακή στο ειδυλλιακό χωριό των ηρώων και μαρτύρων. Μακάρι πρωτοβουλίες όπως αυτή να έχουν το ίδιο φωτεινή συνέχεια.
