Οι Αρχαίοι Έλληνες στην Κίνα

Εάν πρόκειται για τον 3^ο προ Χριστού αιώνα, υπολογίζουμε ή εικάζουμε για 1600 χρόνια πριν τον Μάρκο Πόλο. Μαρκόπουλος το όνομα, εξερευνητές του πλανήτη όπως μετά 2 αιώνες ο Κολόμβος από τη Χίο όπου και αγόρασε ή άρπαξε τον διαβόητο χάρτη ή ο Κρής υπασπιστής του Πιζάρο. Η μορφωμένη και ανοιχτόμυαλη Ευρώπη έκλεισε τον Μάρκο Πόλο στα κάτεργα. 2^ης γενεάς εξερευνητή – έμπορο – διπλωμάτη, ακόμα κι’ αν τους προσδώσουμε οικογενειακώς τον πρόσθετο τίτλο του διεθνή απατεώνα των 5 Ηπείρων και 7 θαλασσών. Κι’ εκείνος, όμως, όσα περιέγραψε υστερούν αν δεν ωχριούν ενώπιον των πήλινων Ελληνικών στρατών υπό τη γη.

 

Χιλιετίες νωρίτερα, Έλληνες εκεί. Οι Διόνυσοι και οι Ηρακλειδείς, δυναστείες, πολλών χρόνων και πολλών επελάσεων στην Κίνα, αναφέρονται σε γραπτές πηγές, διαλαλεί η απέραντη επαρχία Γιουνάν (Ιωνία) και η έρημος βασικά(!!!) Τακλαμακάν με μνημεία που εξόχως μόνο σε Έλληνες συναρμόζουν και δυνατόν να αποδωθούν. Και η Ιαπωνία – Άπω Ιωνία, οι λευκοί Αϊνού (Ίωνες) εκεί, ζουν ως σήμερα σε κοινότητες που αρνούνται την παραμικρή επιμειξία. Λευκοί με γενειάδες.

 

Οι Κινεζικοί αρχαίοι στρατοί αφθονούν παλαιότεροι των περί ου ο λόγος, του έτους 2013, κάποιοι μάλιστα αναπαραστάθηκαν σε κινηματογραφικές ταινίες. Απέχουν από τους νυν μια μέρα με το… αεροπλάνο, άρα οι κατασκευαστές και επί πολύ εν εγρηγόρσει παρέμειναν και μακριά ταξίδεψαν και αρκετών γενεών ήσαν αφού τόσα πολλά δημιούργησαν σε τέτοιες αποστάσεις. Ήταν πολλοί αριθμητικά ως λογική συνέπεια, ούτε 10, ούτε 100. Πόσοι τέτοιοι επαγγελματίες να υπήρχαν επομένως σε Ελλάδα – Κρήτη – Κύπρο – αποικίες – Μ. Ασία; Ένα γεγονός προεκτείνεται  εξαρχής σε βαθύτατες και μακρότατες παραμέτρους προς ευρυγωνικούς, τρισδιάστατους καινούργιους προβληματισμούς, διαυγέστερες διαπιστώσεις ή αδιάσειστες αποτιμήσεις, διευρυμένες διεισδυτικότητες και εδραία πορίσματα.

Εγείρεται μέγα το ερώτημα εάν αυτή η αρχική μετακίνηση εξ’ Ελλάδος, πραγματοποιήθηκε διά θαλάσσης ή διά ξηράς. Επί Αλέξανδρου, μέχρι τον Ινδικό ωκεανό κατέπλευσε ο Αρχιναύαρχος Νέαρχος, Κρης και συμμαθητής του Αλέξανδρου στη Μίεζα με δάσκαλο τον Αριστοτέλη. Δυνατόν – αν όχι ευνόητο – να αποβίβασαν αποστολές και αποσπάσματα που συνέχισαν πεζή στην ενδοχώρα της Κίνας. Εάν θαλασσοπόρησαν ΚΑΙ χιλιετίες νωρίτερα, θα αποτελούσαν την πρόσθετη απόδειξη για τους πλόες των Ελληνικών – Μινωικών κατεξοχήν – παντός τύπου πλοίων (φορτηγά, εμπορικά, πολεμικά) από εποχής Τιτάνων και Πελασγών μέχρι την μετά Αλέξανδρο και επί Ρωμαίων μακραίωνη διαδρομή, θαλασσοκρατία που ουσιαστικά ουδέποτε διακόπηκε ως σήμερα.

 

Όπως και σε όλες τις λοιπές πολιτιστικές ανταλλαγές σε επίπεδα διεθνή, κανένα στοιχείο επιρροής ή κατασκευές αντίστοιχες των εν Κίνα, δεν υπάρχουν με προέλευση ή επίδραση Κινεζική επί ελληνικής γης και ελληνικού φύλου. Και όσες λίγες ανευρέθησαν (εξ’ Αιγύπτου, Μεσοποταμίας, Φοινίκων, Περσών), είναι πρόδηλα απείρως ολιγότερες και κατώτερες των εκεί Ελληνικών όσον αφορά όγκους και μεγέθη, αριθμούς, ποσότητες, χρονικές διάρκειες, αξίες  πολιτισμικές – καλλιτεχνικές. Εν προκειμένω, άλλο χιλιάδες αγάλματα 1,80 ύψος, τέτοιας τελειότητας και ομορφιάς και άλλο (υποθετικά ασφαλώς) 10 αγγεία που όλα μαζί δεν συγκρίνονται καν με το υπόδημα ενός πήλινου Κινέζου στρατιώτη.

 

Η πρώτη μαρτυρία στον υπόλοιπο κόσμο περί Κίνας, προέρχεται από Έλληνες. Εκτός των χρονικογράφων του Αλέξανδρου, διαθέτουν τις ιστορίες (κι’ όχι μύθους, ποιός άλλωστε να φαντάζονταν, να ονειρεύονταν στο απώτατο της υδρογείου σημείο Κίνες και Κινέζους;) για τους σήμερα εντελώς αποσιωπημένους Διόνυσους, Ηρακλειδείς, εκστρατείες και μάχες. 5^ο αι. τα «Ινδικά» του Κτησία του Κνιδίου περιλαμβάνουν την Κίνα όπως και τα επακόλουθα κείμενα Ελλήνων. Σε αντίθεση, η Ευρώπη απορρίπτει την εκδοχή αυτής της χώρας, μέχρι το 1280 μετά Χρ, θεωρεί τον Μάρκο Πόλο φρενοβλαβή και του δεσμεύει τα περιουσιακά υπάρχοντα. Το 1500 μ. Χρ πίστευαν πως στον Ατλαντικό, ο ωκεανός κόβεται και το πλοίο πίπτει στο χάος του διαστήματος! Το 1500 μετά Χρ. η Ευρώπη νομίζει την Αμερική για τις… Ινδίες, οι Έλληνες από απροσδιόριστα βαθιά προ Χρ. χιλιετίες σε Αμερική – Ινδίες – Κίνα.

 

Ένα θεωρητικό – πραγματικό ερώτημα καίριο, προκύπτει τι άραγε να έλαβαν οι Έλληνες ως αντάλλαγμα της μεταλαμπάδευσης. Γιατί εάν υποθέσουμε σαν αδρή υποψία ότι τους παραχωρήθηκε εκτοξευόμενο πυρ και καλλιέργεια ρυζιού (στο Ρέθυμνο περί το 1930), οι Έλληνες διαθέτουν άγνωστο για εχθρούς και φίλους, ισχυρότατο όπλο ασυναγώνιστο κι’ ένα προϊόν υψηλής διατροφικής αξίας, εύκολα παραγόμενο. Έτσι αποκτούνται τα πλεονεκτήματα και οι σαρωτικά ασύγκριτες υπεροχές.

 

Τι να επικαλεστούμε (ό,τι προαιρείσθε) για το σήμερα προς Κίνα; Τα 10 ζευγάρια που φέραμε νιόπαντρα στη Φορτέτζα; Την COSCO στον Πειραιά; Τα μαγαζιά με φτηνές σαγιονάρες σε κάθε πόλη μας; Τους 100 τόνους λάδι που τους πουλάμε;

 

Τα επιμέρους και συνολικά γιγάντια, τα αδιάψευστα, τα παγκόσμια, τα μοναδικά, τα αποκλειστικά, τα παντοιοτρόπως, παντάπασιν, πανταχού, παντοειδώς διά χειρών, ενατένισης και ενόρασης Ελληνικά, ολοένα θα κατασυντρίβουν και θα περιγελούν, θα περιπαίζουν μειδιώντας ανά την υφήλιο τους ημέτερους και αλλοδαπούς φτωχοΧατζατζάρηδες, χάρτινες φιγούρες που κινούνται από τα ξυλάκια των καραγκιοζοπαιχτών στο ημίφως της σκηνής της βαρβαρότητας.

 

Φλυκταινώδεις φλούφληδες ξεφωνημένοι, τραβήξτε το καλσόν σας, ισιώστε το κομπιναιζόν σας, απλώστε το φουρό σας, οι ΕΛΛΗΝΕΣ στην ΚΙΝΑ.