Η ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ δεν ένιωσε καμιά ανακούφιση από την απόφαση του δημοτικού συμβουλίου να καταψηφίσει τη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων για το τερατούργημα που κατατέθηκε στα πλαίσια της πολυδιαφημισμένης «πράσινης ανάπτυξης». Πίσω από την καταψήφιση αυτού του εξόφθαλμα προκλητικού σχεδίου κρύφτηκαν και νομιμοποιήθηκαν οι αιτίες και οι πολιτικές, που τα ανατροφοδοτούν. Μάλιστα η δημοτική πλειοψηφία ενώ μοίρασε μια εισήγηση, που εν μέρει νομιμοποιούσε τους μονοπωλιακούς σχεδιασμούς, τη δικαιολόγησε ως εισήγηση τάχατες υπηρεσιακών παραγόντων για να εμφανιστεί με άλλη, απορριπτική στο δημοτικό συμβούλιο. Κρύφτηκαν οι εγκληματικές ευθύνες των αστικών πολιτικών δυνάμεων (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ), της ΕΕ, που θεοποίησαν την τεχνολογία των σύγχρονων ΑΠΕ μόνο και μόνο για να παραδώσουν (με τεράστια προνόμια σε βάρος του λαού) «το μαχαίρι και το πεπόνι» όλων των ενεργειακών πηγών της χώρας στα μονοπωλιακά συμφέροντα που λειτουργούν με αποκλειστικό κριτήριο το κέρδος. Αυτό είναι που πυροδότησε και πυροδοτεί, τις εκτεταμένες περιβαλλοντικές καταστροφές, την ενεργειακή φτώχεια σε μεγάλα τμήματα του λαού μας, την εργασιακή ισοπέδωση στον ενεργειακό τομέα και όχι βέβαια η τεχνολογία καθεαυτή. Η τεχνολογία από μόνη της δεν είναι ούτε πανάκια ούτε κατάρα. Το κρίσιμο ζήτημα, επιμένει το ΚΚΕ, είναι ΠΟΙΟΣ ΤΗΝ ΚΑΤΕΧΕΙ και άρα ο σκοπός που τη χρησιμοποιεί. Το κέρδος ή η ικανοποίηση των διευρυνόμενων λαϊκών αναγκών στις οποίες συμπεριλαμβάνεται και το περιβάλλον.
Πίσω από την καταψήφιση ενός ξεπερασμένου και για τα συρτάρια, όπως θα φανεί, σχεδίου του συστήματος, οι τοπικοί πολιτικοί εκπρόσωποί του, προσπάθησαν να αγιοποιήσουν το ίδιο το σύστημα και τις πολιτικές τους. Ο προσεκτικός μάλιστα αναλυτής των τοποθετήσεών τους θα παρατηρούσε ότι την ίδια στιγμή που απέρριπταν το συγκεκριμένο σχέδιο, έστρωναν χαλιά στα μεγάλα συμφέροντα (ενεργειακή αυτάρκεια της Κρήτης, καλώδιο(α) μεταφοράς προς την ηπειρωτική Ελλάδα για να ανοίξει δήθεν το ήδη ασύμφορο για τα νοικοκυριά πρόγραμμα για τις ταράτσες κλπ). Θα άκουγε, τουλάχιστον από δύο μεριές, τη φωνή τοπικών συμφερόντων, που δεν έχουν κανένα πρόβλημα με τα προνόμια που παρέχει το ιδιωτικοποιημένο καθεστώς. Το μόνο που τους δυσανασχετεί είναι ότι δεν μπόρεσαν να μπουν στη μοιρασιά και κρύβονται πίσω από λαϊκές αντιδράσεις για να πάρουν μερτικό.
Ένα ακόμη στοιχείο που δεν μπορεί να διαφεύγει της προσοχής είναι ότι όλα τα μέχρι τώρα επενδυτικά σχέδια των ίδιων εταιρειών, που επίσης είχαν μεγάλες περιβαλλοντικές και όχι μόνο επιπτώσεις, προωθήθηκαν κομματιαστά, σαλαμοποιημένα για να μπορούν καλύτερα να διαχειρίζονται και οι ίδιοι και το πολιτικό τους προσωπικό τις λαϊκές αντιδράσεις. Τώρα κατέθεσαν ένα σχέδιο μαμούθ με 56 αιολικά, με 646 ανεμογεννήτριες, σε προστατευόμενες περιοχές, με εκατοντάδες χιλιόμετρα δρόμων, με καλώδια μεταφοράς κλπ. Λες και αυτή τη φορά ήθελαν να συγκεντρώσουν την προσοχή, να συνενώσουν τους πάντες, να εκθέσουν ακόμη και τους υποστηρικτές τους.
Αλλά οι ανακολουθίες δεν τελειώνουν εδώ. Καταθέτουν αυτό το σχέδιο μαμούθ τη στιγμή που ήδη, πέντε χρόνια πριν το 2020, ο στόχος τους στην ΕΕ για παραγωγή του 20% της ενέργειας από ΑΠΕ, στην Κρήτη έχει υπερκαλυφτεί (23,1%). Τη στιγμή που οι χρηματικοί πόροι για την επιδότηση της ενέργειας που παράγουν έχουν ήδη εξαντληθεί.
Το κυριότερο όμως είναι ότι τα δεδομένα των ενεργειακών σχεδιασμών τους στην περιοχή, μετά την ανακάλυψη της χρυσοφόρας φλέβας των κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην Αίγυπτο, στην Κύπρο, στο Ισραήλ, έχουν αλλάξει. Η όλο και μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας μας στα παζάρια των αγωγών μεταφοράς μέσω της Κρήτης, οι όλο και θερμότερες συνεργασίες με Αίγυπτο, Ισραήλ και Κύπρο, η στήριξη όλων των Αμερικάνικων σχεδιασμών στην περιοχή με εξέχουσα θέση τα ενεργειακά, τις επεμβάσεις τους, οι προσφορές για νέες βάσεις και μη επανδρωμένων αεροσκαφών, ένα σκοπό υπηρετούν. Την αναβαθμισμένη συμμετοχή των εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων στη μοιρασιά της πίτας και την μετατροπή της Κρήτης και της Ελλάδας σε ενεργειακό κόμβο των αγωγών τους. Κάτι σαν την Ουκρανία δηλαδή. Το τι κινδύνους συνεπάγονται για το λαό μας αυτοί οι σχεδιασμοί με τους ανταγωνισμούς να έχουν πάρει κυριολεκτικά φωτιά αυτό πολύ λίγο τους απασχολεί. Ήδη μάλιστα στον χωροταξικό της περιφέρειας οι σχεδιασμοί αυτοί αποτυπώνονται με τον αγωγό μεταφοράς φυσικού αερίου από Ισραήλ Κύπρο, με την δημιουργία εργοστασίου ηλεκτροπαραγωγής από φυσικό αέριο στην Κορακιά. Βεβαίως και μέχρι η κατάσταση να αποκρυσταλωθεί, καταγράφονται ακόμη τα παλιά σχέδια με τα καλώδια διασύνδεσης με την ηπειρωτική Ελλάδα.
Εν όψει αυτών των εξελίξεων, που δεν είναι κανένα μυστικό, εύλογα προκύπτει το ερώτημα: Ποιος άραγε επιχειρηματικός όμιλος σε αυτή τη φάση και πριν έστω αυτή κατασταλάξει, θα δεσμεύσει τα κεφάλαιά του σε ένα επενδυτικό πρόγραμμα μαμούθ, που να κινδυνεύει πριν ακόμη ολοκληρωθεί να έχει απαξιωθεί και ξεπεραστεί από τις εξελίξεις;
Με άλλα λόγια το σχέδιο αυτό ήταν ένας απλός αντιπερισπασμός όχι μόνο των μονοπωλιακών ομίλων αλλά και του πολιτικού προσωπικού τους. Κατέθεσαν ένα άδειο πουκάμισο με όσο πιο Φαραωνικό προκλητικό τρόπο μπορούσαν ακριβώς για να προκαλέσουν και να στρέψουν εκεί την προσοχή του κόσμου. Να δώσουν την ευκαιρία οι πολιτικές δυνάμεις, κυβέρνηση, ΕΕ αλλά και τοπική διοίκηση, που υπηρετούν τα συμφέροντά τους να δείξουν ότι τάχατες τους βάζουν κανόνες, προστατεύουν το περιβάλλον κ.λπ. Να διευκολύνουν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ να υλοποιήσει με τις λιγότερες αντιδράσεις την πλήρη απελευθέρωση του ΑΔΜΗΕ, το νέο καθεστώς ιδιωτικοποίησης, που μέχρι το 2019 προβλέπει πως καμιά εταιρεία δεν θα παράγει πάνω από το 50% της ηλεκτρικής ενέργειας. Να επικαλούνται οι συγκεκριμένοι επιχειρηματικοί όμιλοι αυτή την απόρριψη για να αποσπάσουν όσο γίνεται μεγαλύτερα κομμάτια από τους ανταγωνιστές τους στην πολύ πιο κερδοφόρα πίτα των αγωγών. Και το κυριότερο οι τεράστιοι κίνδυνοι για το λαό μας από τα σκληρά παζάρια και τους ανταγωνισμούς των ενεργειακών αγωγών για τα συμφέροντα των ομίλων και μόνο, να περνούν απαρατήρητα από τον ίδιο.
Βεβαίως η πρόταση της ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ απέρριπτε το συγκεκριμένο σχέδιο αλλά δεν «κατάπινε» τον αποπροσανατολισμό. Υπογράμμιζε τους κινδύνους από τους σημερινούς σχεδιασμούς του ενεργειακού κόμβου. Διατύπωνε την κατηγορηματική αντίθεσή της στην ιδιωτικοποίηση των ενεργειακών πηγών, στον αδυσώπητο νόμο του καπιταλιστικού κέρδους που είναι η πηγή όλων των δεινών και για τους εργαζόμενους και για το περιβάλλον. Η τοποθέτησή μας ήταν η μόνη που αποκάλυψε το «δούλεμα» που πήγαινε σύννεφο και προετοίμασε όσους ήθελαν να ακούσουν για να αντιμετωπίσουν αυτά που έρχονται.
*Ο Μανούσος Μανουσογιάννης είναι δημοτικός σύμβουλος του ΚΚΕ, εκλεγμένος με τη ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ
