Οι βουλευτικές αποδοχές

Θα ασχοληθούμε σήμερα με τις απολαβές των βουλευτών σε εποχές κρίσης και πτώχευσης μεγάλων λαϊκών μαζών. Ας δούμε όλες τις παραμέτρους του θέματος.

 

1. Οι βουλευτές είναι σήμερα οι μόνοι εργαζόμενοι που αποφασίζουν από μόνοι τους για το πόσες αποδοχές θα λάβουν. Δηλαδή, αν παίρνουν πολλά ή λίγα, την ευθύνη τη φέρνουν αυτοί και μόνον αυτοί.

 

2. Είναι άκρατος λαϊκισμός να λέμε ότι αφού τα 2/3 του λαού τη βγάζουν, κατά μέσο όρο, με 1.000 ευρώ το μήνα οι βουλευτές θα πρέπει να παίρνουν 3-4 χιλιάδες το μήνα. Και αυτό γιατί με αυτά τα χρήματα θα πρέπει να αντεπεξέλθουν σε πολλαπλά έξοδα που έχουν οι βουλευτές (γραφεία στην Αθήνα και στην επαρχία, συνεργάτες, ταξίδια, προεκλογικός αγώνας κ.λπ., κ.λπ.). Με αυτές τις παραπάνω προτεινόμενες αποδοχές, μόνον οι πάμπλουτοι θα έχουν τη διάθεση να γίνονται βουλευτές ή οι «τσάτσοι» των πάμπλουτων. Αποτέλεσμα: θα έχουμε ένα κοινοβούλιο μεγιστάνων για να ασχοληθούν με τα του λαού και της χώρας. Και φυσικά οι μεγιστάνες δεν είναι οι καταλληλότεροι για να ασχοληθούν με τα προβλήματα του λαού. Γι’ αυτόν το λόγο οι βουλευτικές αποδοχές πρέπει να είναι αρκετές, ώστε να βγάλει ο βουλευτής εις πέρας τα καθήκοντά του.

 

3. Από την άλλη, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε σε εποχές οικονομικής κρίσης και πτώχευσης του λαού και επομένως τα πολλά χουβαρδαλίκια υπέρ μιας καλοπληρωμένης τάξης όπως οι βουλευτές, είναι πρόκληση για το λαό. Γι’ αυτόν το λόγο θα πρέπει να γίνουν κάποιες περικοπές στα υπέρμετρα χουβαρδαλίκια. Ενδεικτικά αναφέρω: α) Οι συμμετοχές των βουλευτών σε επιτροπές της Βουλής δεν πρέπει να αμείβονται επιπλέον, επειδή είναι μέσα στα καθήκοντά τους. β) Οι συνεργάτες των βουλευτών από 4-5 που είναι σήμερα, να γίνουν ένας ή δύο. γ) Τα βουλευτικά αυτοκίνητα να αλλάζουν κάθε 10ετία κ.λπ., κ.λπ.

 

4. Εκεί όμως που γίνεται η μεγάλη πρόκληση είναι η φορολογία των βουλευτικών αποδοχών. Σήμερα, μέχρι ενός ορισμένου ύψους αποδοχών (π.χ. 2.000 ευρώ) οι αποδοχές του βουλευτή φορολογούνται κανονικά και οι επόμενες είναι αφορολόγητες. Αν, για παράδειγμα, οι μικτές αποδοχές είναι 10.000 ευρώ, ο βουλευτής εισπράττει καθαρά 9-9.500 ευρώ καθαρά, όταν ο οποιοσδήποτε άλλος Έλληνας μισθωτός θα εισέπραττε στο χέρι 6-6.500 ευρώ. Αυτό είναι προκλητικό. Θα πρότεινα, μιας και οι βουλευτές αποφασίζουν μόνοι τους για τις αποδοχές τους, να αποφασίσουν, σε μια συνεδρίαση της Βουλής, πόσα χρήματα είναι αρκετά για την εκπλήρωση των υποχρεώσεών τους και να αποφασίσουν πόσες μικτές αποδοχές θα λαμβάνουν, με τη ρητή υποχρέωση να πληρώνουν κανονικά, όπως όλοι οι Έλληνες φορολογούμενοι, τους αντίστοιχους φόρους. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι βουλευτές θα πρέπει να ζητήσουν αύξηση πάνω από 30% για να παίρνουν τις ίδιες σημερινές αποδοχές! Φυσικά θεωρώ ότι αυτό δεν θα τολμήσουν να το κάνουν, εκτός και αν θέλουν να κάνουν τη Χρυσή Αυγή πρώτο κόμμα.

 

5. Τέλος, οι βουλευτικές συντάξεις είναι πρόκληση. Παίρνουν σημαντικά υψηλές συντάξεις και μάλιστα όχι μόνο μία αλλά και 2 και 3 και 4. Την περίοδο μάλιστα που δεν κάνουν καμιά επιπλέον εργασία για το κοινωνικό σύνολο. Λοιπόν μια σύνταξη όπως όλοι οι εργαζόμενοι που θα είναι ανάλογη με τα έτη εργασίας (βουλευτικής ή όχι).

 

Αυτά που λέει επί του θέματος ο κ. Μεϊμαράκης, ότι ο κάθε βουλευτής μπορεί να πει από μόνος του πόσα χρήματα θέλει να παίρνει (και τα άλλα να τα αφήνει υπέρ κάποιου Ιδρύματος), όχι μόνο είναι προφάσεις εν αμαρτίες και δεν τιμούν φυσικά τον Πρόεδρο της Βουλής, αλλά μπορούν να οδηγήσουν σε χειρότερες καταστάσεις. Παράδειγμα πρώτον: Οι πάμπλουτοι βουλευτές (είτε πλούσιος από τη δουλειά του είτε από τους προγόνους του είτε από «κομπίνες») μπορούν να πουν ότι θέλουν μόνο 2.000 ευρώ ή και καθόλου. Έτσι ανοίγει το παράθυρο να εκλέγουμε μόνο τους πολύ πλούσιους για εκπροσώπους μας στη Βουλή. Παράδειγμα δεύτερο: Τα κόμματα μπορεί να ιδρύσουν δικές τους ΜΚΟ ή άλλα «ευαγή» Ιδρύματα και ο βουλευτής κάθε κόμματος να δίνει μέρος των αποδοχών τους στην αντίστοιχη κομματική ΜΚΟ (όπως ακριβώς κάνουν και σήμερα απευθείας στα κόμματά τους) και να έχει επιπλέον φοροαπαλλαγές. Χώρια, όπως γνωρίζουμε όλοι, μια πάγια εντολή μπορεί να αντικατασταθεί με μια άλλη…

 

Συμπερασματικά: Ο βουλευτής πρέπει να αμείβεται ικανοποιητικά και όχι υπερβολικά ή με ψίχουλα και φυσικά με απόλυτη διαφάνεια. Όχι αποδοχές κάτω από το τραπέζι. Κάθε διαφορετική αντιμετώπιση, φουσκώνει τα πανιά της Χρυσής Αυγής.