Οι εκλογές στη Νέα Δημοκρατία

Η πολιτική κατάντια στη χώρα συνεχίζεται χωρίς τέλος. Η Νέα Δημοκρατία, το ιστορικό πλέον κόμμα του «εθνάρχη» Κων. Καραμανλή της μεταπολίτευσης, κατάφερε κάτι πραγματικά μοναδικό παγκοσμίως την περασμένη Κυριακή. Να είναι το μοναδικό κόμμα στον κόσμο που κατάφερε να χάσει σε εσωκομματικές εκλογές!

 

Οι εσωκομματικές διαδικασίες στη Νέα Δημοκρατία πήγαν περίπατο, με το πιο γελοίο φιάσκο που καταγράφηκε ποτέ από τη μεταπολίτευση. Οι λόγοι και οι φήμες; Πολλοί! Αλλά κανείς δεν μπορεί να βασίζεται στις φήμες, αν θέλει να βλέπει μακρύτερα. Το μπάχαλο που έγινε για να ακυρωθούν οι εκλογές στη Νέα Δημοκρατία, ήταν απλά η κορυφή του παγόβουνου. Η απουσία εδώ και πολλά χρόνια, πολιτικών χαρισματικών ηγετών, όπως ο Καραμανλής και ο Παπανδρέου ενίσχυσαν τις παθογένειες, την εσωστρέφεια και κάθε λογής παρακμιακή λογική, έτσι ώστε όχι μόνο να είναι υπαρκτά όλα αυτά τα παρακμιακά συστατικά εδώ και χρόνια στην κεντρική ελληνική πολιτική σκηνή, αλλά να αποτελούν πλέον καθεστώς. Το τι συνέβη στ’ αλήθεια την Κυριακή, μάλλον δεν μπορούμε να το μάθουμε τώρα, θα μαθευτεί πολύ αργότερα, αλλά πολλά μηνύματα δείχνουν πως η νέα δημοκρατία πιθανόν πάει για διάλυση ή διάσπαση, που είναι το πιθανότερο.

 

Κανονικά κάθε αντίπαλος θα έπρεπε να χαίρεται με όλη αυτή την κατάντια. Ένα από τα σημαντικότερα κόμματα των τελευταίων πενήντα χρόνων, φορτωμένο με χίλιες δυο παθογένειες της μεταπολίτευσης και μετά από μια οπωσδήποτε ζηλευτή πορεία, ανεξάρτητα από τα λάθη που έκανε, με αρχηγούς τους Καραμανλή, Ράλλη, Αβέρωφ Μητσοτάκη, Έβερτ, νέο Καραμανλή και Σαμαρά, πολιτικο-κύλησε, στο αδιανόητο μέχρι χθες. Σε σύμμαχο του πασοκικού αμοραλισμού, για να παραμείνει γαντζωμένο στην εξουσία. Είχε προηγηθεί η συνεργασία με το ΚΚΕ πάλι πάνω κάτω για τον ίδιο λόγο. Το κόμμα που στήριξε, όπως και οι ίδιοι, με κάθε τρόπο το πελατειακό σύστημα, που ανέδειξε «ατσαλάκωτους» ηγετίσκους με ολοφάνερα συμπλέγματα μεγαλομανίας σε κάθε χώρο κοινωνικής δράσης, που προπύργιο του θεωρούσε ότι ο «κοινωνικός φιλελευθερισμός» αρκεί να αναγράφεται στο καταστατικό του κόμματος, για να γίνεται και πράξη, χωρίς όμως τις αναγκαίες συγκρούσεις και το σπάσιμο αυγών. Αυτός άλλωστε είναι και ο βασικός λόγος,(και αφορά και τα δυο πρώην μεγάλα κόμματα), που οδηγήθηκε η χώρα στη σημερινή κατάσταση, για όσους βλέπουν χωρίς παρωπίδες, αμερόληπτα και ξεκάθαρα τα πράγματα.

 

Αυτό το κόμμα λοιπόν την Κυριακή, σε μια κατά τα άλλα μάλλον απλή διαδικασία, παρουσίασε αυτό που για χρόνια όλοι απεύχονταν, διαλυτικά φαινόμενα. Αυτοί που διαλαλούν δεξιά και αριστερά ότι είναι οι μόνοι ικανοί να μας κυβερνήσουν και να μας βγάλουν από την κρίση, δεν ήταν ικανοί, παρά την προετοιμασία σχεδόν δυο μηνών, ούτε εσωκομματικές εκλογές να κάνουν!

 

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι η χώρα χρειάζεται επειγόντως σοβαρή αντιπολίτευση, γιατί η υπάρχουσα κυβέρνηση έστω και με 153, αφού δεν έχει κανέναν για να αντισταθεί, ασελγώντας στα υπόλοιπα πολιτικά πτώματα, σαρώνει σε όλα τα μέτωπα, ψηφίζοντας στη βουλή προαπαιτούμενα και κάθε λογής νομοσχέδια, που σε κάθε άλλη περίπτωση θα ήταν αφορμή για να γίνει ολοκαύτωμα όλη η χώρα.

 

Η εσωστρέφεια οπωσδήποτε και ειδικά στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, δεν ωφελεί κανέναν. Αυτό που χρειάζεται κάθε υγιές πολιτικό σύστημα είναι μια ισχυρή και λογική αντιπολίτευση, που θα ελέγχει και δεν θα αφήνει την εκάστοτε κυβέρνηση να ασελγεί στον ιδρώτα του έλληνα πολίτη, επιβάλλοντας της να είναι δίκαιη με τον λαό.

 

Προφανώς η διαδικασία του τρόπου εκλογής του προέδρου από τη βάση, κάτι που δεν συνήθιζε το καθεστώς των βαρόνων του κόμματος, θορύβησε έντονα και ταρακούνησε την κομματική νομενκλατούρα – ιεραρχία. Καλό θα ήταν, αν πραγματικά στη Νέα Δημοκρατία θέλουν να συνεχίσουν σοβαρή πορεία σαν κόμμα και να ωφελήσουν τη χώρα, να βγάλουν αρχηγό με συνοπτικές διαδικασίες, όσο πιο γρήγορα μπορούν, για να προχωρήσουν στα επόμενα βήματα. Σε κάθε άλλη περίπτωση θα έχουμε μια γεύση εντός εκτός και επί τα αυτά, όπως λέγαμε και στη γεωμετρία στο γυμνάσιο και η χώρα δυστυχώς είναι σε τέτοια κατάσταση, που δεν μπορεί και δεν έχει πλέον την πολυτέλεια να περιμένει άλλο, για τίποτα και σε κανένα επίπεδο…

 

Γιατί όπως λέει και ο Καβάφης στο κλασσικό ποίημα του Θερμοπύλες, όσο κι αν είναι τιμή σε κάποιους να φυλάνε Θερμοπύλες (ο λαός στη συγκεκριμένη περίπτωση), πολλοί προβλέπουν δυστυχώς για τη χώρα, πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος, κ’ οι Μήδοι (οι κάθε λογής δανειστές)επί τέλους θα διαβούνε, και θα πάρουν ότι έχει απομείνει, αν δεν έχουν διαβεί ήδη!