■ Οι εξελίξεις στην CRETA FARMS, η κατακόρυφη συρρίκνωση της παραγωγής, το επαπειλούμενο κλείσιμο, πρέπει να απασχολήσουν τους εργαζόμενους και τον λαό. Πάνω από 400 εργαζόμενοι με τις οικογένειές τους στον νομό μας κι άλλοι τόσοι στην υπόλοιπη Ελλάδα βιώνουν την εργασιακή ανασφάλεια και πληρώνουν το τίμημα επιλογών για τις οποίες δεν έχουν την παραμικρή ευθύνη. Αντίθετα με τη δική τους δουλειά η εταιρεία αναδείχτηκε σε leader του κλάδου στην Ελλάδα. Στον βωμό της βιωσιμότητας και ανταγωνιστικότητας της επιχείρησης τους επιβλήθηκαν μεγάλες περικοπές μισθών, διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου και άλλες θυσίες, που τελικά οδήγησαν στα εκ διαμέτρου αντίθετα.
■ Παρ’ όλο που η CRETA FARMS τα προηγούμενα χρόνια προβλήθηκε ως καινοτόμα, εξωστρεφής κ.λπ. Παρ’ όλο που χρηματοδοτήθηκε απλόχερα από το τραπεζικό σύστημα. Παρ’ όλο που ήταν η πρώτη εταιρεία που εντάχθηκε στο περίφημο πακέτο Γιούγκερ. Παρ’ όλα τα υψηλά ποσοστά κέρδους και τη συνεχή άνοδο των μεριδίων της στην αγορά. Παρ’ όλες τις «θυσίες» των εργαζομένων. Σήμερα βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας αδυνατώντας να χρηματοδοτήσει και αυτήν ακόμη την παραγωγική της διαδικασία. Ούτε λόγος για τα δάνεια και τους άλλους πιστωτές της.
■ Το φαινόμενο αυτό, που στον δρόμο της καπιταλιστικής σαπίλας δεν είναι ούτε το πρώτο ούτε το τελευταίο, κονιορτοποιεί όλες τις θεωρίες που καλούν τους εργαζόμενους σε σκληρές θυσίες στο όνομα της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, της καπιταλιστικής ανάπτυξης γιατί τάχατες απ’ το μεγάλωμα της επιχειρηματικής πίτας θα βγουν κι αυτοί κερδισμένοι. Η ωμή πραγματικότητα λέει πως οι επιχειρηματίες είτε έχουν τις επιχειρήσεις στην κερδοφορία, είτε τις χρεοκοπούν, είτε τις κλείνουν για να τις μεταφέρουν σε άλλες χώρες ή σε άλλους επιχειρηματικούς τομείς, ένα πράγμα έχουν στο μυαλό τους. Να μεγιστοποιήσουν τα δικά τους προσωπικά οφέλη και κέρδη σε βάρος πριν απ’ όλα των εργαζομένων και του κοινωνικού συνόλου. Είναι η γνωστή αντίφαση ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της καπιταλιστικής παραγωγής και στην πλήρη ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων της που δημιουργεί τα αδιέξοδα αυτά και τις συνέπειες πληρώνουν οι εργαζόμενοι και ο λαός. Συνέπειες από τις οποίες θα απαλλαγούμε μόνο στα πλαίσια ενός άλλους δρόμου ανάπτυξης με κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, με επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό λαϊκό έλεγχο και στόχο την ολόπλευρη ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων και του λαού μας. Η χώρα μας και στον τομέα της διατροφής έχει όλες τις προϋποθέσεις να παράγει υγιεινά και άφθονα αγαθά ικανά να ικανοποιήσουν τις διατροφικές ανάγκες του λαού μας αλλά και να εξάγονται.
■ Σήμερα με πρόσχημα τη διάσωση της CRETA FARMS εξελίσσεται και ένας αδυσώπητος πόλεμος συμφερόντων μακριά και πέρα από τις ανάγκες των εργαζομένων. Οι τράπεζες, για να περισώσουν όσα έχουν ήδη διαθέσει, δείχνουν διατεθειμένες να εξασφαλίσουν ρευστότητα για να λειτουργήσει η παραγωγή αλλά με ισχυρές εγγυήσεις τις οποίες αρνείται η πλευρά των μεγαλομετόχων, προτάσσοντας τα δικά της συμφέροντα στο «σχέδιο διάσωσης». Οι λεγόμενοι στρατηγικοί επενδυτές καιροφυλακτούν για να ελέγξουν την επιχείρηση με το μικρότερο δυνατό τίμημα. Όλοι καμώνονται τους σωτήρες των εργαζομένων αλλά στην πράξη προωθούν τα ιδιοτελή τους συμφέροντα και την κατάλληλη στιγμή θα τους ζητήσουν και απολύσεις και νέες θυσίες για να πληρώσουν αυτοί κι όχι τα κέρδη των μεγαλομετόχων και επενδυτών το τίμημα της όποιας διάσωσης, όπως πλήρωσαν και το τίμημα της ανάπτυξης. Το πρόγραμμα διαθεσιμότητας, που εξαγγέλθηκε, είναι ενδεικτικό των προθέσεων αυτών.
■ Οι παρεμβάσεις του υπουργού Ανάπτυξης και της κυβέρνησης αποκλειστικό στόχο έχουν να εξασφαλίσουν τις ισορροπίες ανάμεσα στα επιχειρηματικά συμφέροντα. Τους αφήνουν παγερά αδιάφορους τα δικαιώματα των εργαζομένων. Αδιάψευστος μάρτυρας η στάση του υπουργείου Εργασίας, που έναν ολόκληρο μήνα κωφεύει στο αίτημα της ταξικής ομοσπονδίας τροφίμων και ποτών για τριμερή συνάντηση για τα θέματα των εργαζομένων της CRETA FARM.
■ Οι εργαζόμενοι στην CRETA FARMS είναι οι μόνοι που έχουν κάθε λόγο να θέλουν τη συνέχιση της λειτουργίας και της ανάκτησης της παραγωγής της επιχείρησης όσο γίνεται πιο γρήγορα και χωρίς να επιβαρυνθούν στο παραμικρό τα εργασιακά τους δικαιώματα. Το κόστος για το όποιο σχέδιο διάσωσης πρέπει αποκλειστικά να το επιβαρυνθούν τα κέρδη των μεγαλομετόχων, των τραπεζών και των επενδυτών. Για να τα επιβάλουν αυτά πρέπει όσο γίνεται πιο γρήγορα να συνειδητοποιήσουν την πραγματική κατάσταση και την διαπάλη των συμφερόντων που εξελίσσεται. Να αυτονομηθούν, να χειραφετηθούν πλήρως από αυτά τα συμφέροντα. Να συνειδητοποιήσουν τη δύναμή τους και τη δύναμη της λαϊκής συμπαράστασης. Να βάλουν μπροστά τις δικές τους ανάγκες και μόνο αυτές. Η ίδια τους η πείρα δείχνει πως οι παραχωρήσεις, οι συμβιβασμοί όχι μόνο δεν αποτρέψαν αλλά επιτάχυναν τα χειρότερα. Να οργανωθούν και να πάρουν την υπόθεση των δικαιωμάτων τους στα δικά τους χέρια όσο είναι ακόμη καιρός. Σ’ αυτόν τον δρόμο θα έχουν την ειλικρινή και ολόθερμη στήριξη των όλων εργαζομένων και του ταξικού εργατικού κινήματος.
Τομεακή Επιτροπή Ρεθύμνου του ΚΚΕ
