Οι επαρχιώτες!

Στους ελληνικούς δήμους, πρώτα το 1998 με τον «Καποδίστρια», και δεύτερον πρόπερσι το 2011 με το «Καλλικράτη» ήρθαν και «κόλλησαν» στους «πρωτευουσιάνικους» δήμους οι πρώην κοινότητες και πρόσφατα οι πρώην περιφερειακές δημοτικές ενότητες.
Το ερώτημα, που ζητά την αληθινή και αφτειασίδωτη απάντησή του, είναι αν ποτέ αυτοί οι «επαρχιώτες» που ήρθαν στην «πόλη», (πριν 15 χρόνια οι παλιοί και πριν 3 χρόνια οι νέοι), αισθάνθηκαν, ποτέ, αυτήν την αλλαγή ως βελτίωση της ποιότητας ζωής τους και της γενικότερης οικονομικοκοινωνικής κατάστασής τους, ή «αναθεματίζουν» αυτήν την μετάταξή τους και αναπολούν τις «καλλίτερες μέρες» του παρελθόντος τους!
Έχουμε την εντύπωση, ότι οι «επαρχιώτες» που ήρθαν στον (μητροπολιτικό!) δήμο μας, δεν έχουν «θετική» άποψη για αυτήν την «προαγωγή» τους, και μάλλον θεωρούν, πως περνούσαν καλλίτερα όταν ήταν στις μικρές τους κοινότητες ή έστω στους μικρούς περιφερειακούς δήμους τους.
Και όμως, θεωρητικά (!), αυτή η «παρέα», αυτή η «γειτόνευση», με τους «καλιά» (;) τους θα έπρεπε να έχει, για τους «νεοφερμένους», πολλά θετικά στοιχεία και πολλές θετικές παραμέτρους, και πολλή βελτίωση τόσον οικονομικοκοινωνική όσον και της ποιότητας ζωής τους.
Επομένως, από αυτή την σύγκριση, της θεωρίας με την πράξη, προκύπτει, ότι «κάτι δεν πήγε καλά», και για αυτό το «κάτι» κάποιοι φταίνε, κάποιοι δεν έκαναν, (δεν έκαναν καλά ή δεν έκαναν καθόλου!), αυτά πού όφειλαν να κάνουν και δεν διαχειρίστηκαν, με επάρκεια ποιοτική και ποσοτική, αυτά που είχαν αναλάβει να κάνουν!
Βεβαίως θα πρέπει να επισημάνουμε, ότι το παρόν θέμα δεν στερείται από όλα, δεν είναι «φτωχικό» στο σύνολο των παραμέτρων του, αλλά υπάρχει και μια παράμετρος,η οποία παρουσιάζει μεγάλο πλούτο!
Εννοούμε « τα λόγια», τις υποσχέσεις, και τις δικαιολογίες (από τους αρμοδίους)!
Να μιλήσουμε, όμως, «σοβαρά»!
Θεωρώ και πιστεύω, ότι η διοικητική ενσωμάτωση των μικρών κοινοτήτων και των μικρών δήμων σε μεγαλύτερους και οικονομικά πιο εύρωστους δήμους, όπως ο μητροπολιτικός δήμος του Ρεθύμνου, είναι μια «ευλογία» που ωφελεί, και μάλιστα ωφελεί όλες τις πλευρές!
Ετούτη η ενσωμάτωση μπορεί να παρομοιωθεί με την επιβίβασή τους επάνω σε ένα μεγάλο και επιβλητικό αυτοκίνητο, που μπορεί να «ξανοιχτεί» στις λεωφόρους της ευημερίας, της προόδου, της ποιότητας και της ευτυχίας, όμως αυτό το αυτοκίνητο χρειάζεται δυο «λεπτομέρειες», δηλ. το να έχει «βενζίνη» και το κάποιος να το «οδηγήσει»!
Ήρθαν λοιπόν «οι επαρχιώτες», με τα «μπαγκάζια» τους, επιβιβάσθηκαν στο αυτοκίνητο του δήμου μας, όμως αυτό… ακόμη δεν ξεκίνησε!
Κάποιοι που θα ‘πρεπε, δεν ενδιαφέρθηκαν να βάλουν «βενζίνη», και κάποιοι άλλοι που θα ‘πρεπε να καθίσουν στο τιμόνι και να γυρίσουν τον διακόπτη, το ‘ριξαν στην συζήτηση και εκεί … «ξεχάσθηκαν»!
Διαμαρτύρονται οι «επιβάτες», όλοι οι επιβάτες, όμως οι περισσότεροι αρμόδιοι είναι γνωστό ότι δεν «καλοακούνε», και έτσι κάθε πλευρά λέει «τα δικά της» σε ένα «διάλογο» στον οποίο οι αρμόδιοι ακούνε μόνο όσα εκείνοι λένε!
Επομένως, δεν θα λέγαμε, ότι υπήρξε λανθασμένη ετούτη η (διοικητική) ενσωμάτωση, όμως χρειάζεται τους κατάλληλους ανθρώπους, οι οποίοι θα θέλουν, θα μπορούν, και θα επιτύχουν, να βρουν την «βενζίνη» που χρειάζεται το «αυτοκίνητο» και να καθίσουν, φρέσκοι και ορεξάτοι, στο τιμόνι του και να το τρέξουνε στην «εκδρομή» της ευτυχίας όλων των συμπολιτών μας, και των «παλιών» και των «καινούριων»!
Και βέβαια βασική προϋπόθεση είναι, να θεωρήσουμε όλους τους συμπολίτες, σαν ισότιμους δημότες, με ίδιες υποχρεώσεις και ίδια δικαιώματα, άσχετα προς τις χρονικές αναφορές που τους χαρακτηρίζουν!
Είναι γνωστή η οικονομικοκοινωνική σημασία της ύπαρξης «ενδοχώρας» για την ανάπτυξη ενός τόπου. Κατά συνέπειαν «η επαρχία» που ήρθε στον δήμο, του προσέφερε μια χρήσιμη και ωφέλιμη ενδοχώρα, με πολλή «προίκα», την οποία αν αξιοποιήσει ο δήμος, θα έχει τεράστια οφέλη και πρόοδο!
Καταλήγουμε λοιπόν, στο απλό συμπέρασμα, ότι «οι επαρχιώτες» και η «επαρχία» του δήμου μας αποτελούν μια δυναμική διευρυμένη προοπτική για τον δήμο μας, και είναι «αμαρτία» (και για τον δήμο μας) η μη αξιοποίησή της.
Θα ξανακαταθέσουμε την γνωστή άποψή μας, ότι ο τόπος μας είναι ένας ευλογημένος τόπος, και θα συμπληρώσουμε, ότι ο διευρυμένος, με την «επαρχία» του, δήμος μας, είναι, διπλά ευλογημένος και προικισμένος τόπος!
Επιβάλλεται λοιπόν, να βάλουμε βενζίνη (ιδέες, προτάσεις, στόχους και οράματα) και να ξεκινήσουμε το «φορτωμένο» με όλους τους συνδημότες μας, αυτοκίνητο της τοπικής μας ευτυχίας και επιτυχίας.
Ο δήμος μας είναι ένας και ενιαίος, δεν έχει «τάξεις» και διακρίσεις πολιτών του, μας χρειάζεται όλους σαν μια ολοκληρωμένη και ευτυχισμένη οικογένεια, και έχει τις απαιτούμενες προϋποθέσεις να μας προσφέρει την τοπική ευτυχία που χρειαζόμαστε, όλοι μας!
Επί τέλους, ας ξεκινήσουμε…