Τελικά, παρά τις εκκλήσεις των ψυχραιμότερων, τις αγωνιώδεις προσπάθειες των Κυβερνητικών και τα Ευρωπαϊκά υπονοούμενα, Πρόεδρος δεν εξελέγη και οι εκλογές προκηρύχτηκαν. Από αυτές μας χωρίζουν πια μόνο 25 ημέρες. Που αν αφαιρέσουμε τις εορτές και τις αργίες, γίνονται ακόμη λιγότερες. Αφού, ουσιαστικά η προεκλογική περίοδος θα ξεκινήσει στις 8 Ιανουαρίου, δηλαδή μόλις 15 ημέρες πριν τις κάλπες.
Παράλληλα, από την εκπνοή της δίμηνης παράτασης στη χρηματοδότηση της Χώρας απέχουμε μόλις 60 ημέρες ή αν το θέλετε σκάρτες 35 ημέρες, μετά τις εκλογές. Μέσα στις μέρες αυτές θα πρέπει να έχει συγκληθεί η Βουλή, να έχουμε εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας, να έχουν δοθεί οι διερευνητικές εντολές, να έχουν τελεσφορήσει, να έχει σχηματιστεί Κυβέρνηση, η οποία να έχει καταθέσει προγραμματικές δηλώσεις, να έχει λάβει ψήφο εμπιστοσύνης και να έχει προλάβει να διαπραγματευτεί και να συμφωνήσει με τους εταίρους-δανειστές μας. Για να μη διακοπεί στο τέλος Φεβρουαρίου η χρηματοδότηση της Χώρας.
Χλωμά και δύσκολα φαντάζουν όλα τα παραπάνω, αν αναλογιστούμε πως ο σχηματισμός νέας κυβέρνησης δεν είναι δεδομένος, ούτε μετά τις εκλογές. Αφού, μεταξύ του πρώτου κόμματος σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, του Σύριζα, και του τρίτου, που κατά τα φαινόμενα θα είναι το Ποτάμι, υπάρχει μεγάλη διαφορά απόψεων και προσεγγίσεων. Παρόλο που μόνο αν ενώσουν τις δυνάμεις τους αυτά τα δύο κόμματα θα προκύψει μια βιώσιμη Κυβέρνηση, πάντα σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα, τις δημοσκοπήσεις και τις δικές μας εκτιμήσεις. Διότι, ο μεν Σύριζα θα προσπαθήσει να μείνει πιστός στις Θεσσαλονίκες και τις λοιπές «παχυλές» προεκλογικές του υποσχέσεις, το δε Ποτάμι θα παλέψει για τις κόκκινες γραμμές που έχει ήδη θέσει και που είναι δύσκολο να γίνουν αποδεκτές, τόσο από τις αριστερές συνιστώσες του Σύριζα, όσο και από το βαθύ ΠΑΣΟΚ, που έχει πλέον μετακομίσει στο κόμμα αυτό.
Οι κόκκινες γραμμές που εκτιμούμε ότι θα προσπαθήσει να επιβάλλει το Ποτάμι, είναι η παραμονή μας στην Ευρώπη και την Ευρωζώνη, ή διατήρηση του Ευρώ ως μοναδικού εθνικού μας νομίσματος και η αλλαγή του παραγωγικού και διοικητικού μοντέλου της Χώρας, για να απαλλαγούμε από τον άκρατο συνδικαλισμό, τον κρατικισμό και την κακοδιαχείριση του παρελθόντος.
Αλλά, όλα τα παραπάνω, είναι βέβαιο ότι θα σκοντάψουν στη νοοτροπία του παλαιού Πολιτικού συστήματος, το οποίο παρά τα πέντε χρόνια λιτότητας και μνημονίου, δεν κατάλαβε τίποτα και εξακολουθεί να νοσεί. Αυτό έδειξαν οι τρεις ψηφοφορίες για την ανάδειξη του Προέδρου της Δημοκρατίας, αλλά και τα παρατράγουδα που συνέβησαν στο μεταξύ τους χρονικό διάστημα. Που παρόλο που ήταν μόνο 12 ημέρες, αυτές ήταν αρκετές για:
Να γίνουν απόπειρες, ή δήθεν απόπειρες δωροδοκίας βουλευτών,
Να γίνουν καταγγελίες για παράνομες και μη επιτρεπόμενες «επενδύσεις» βουλευτών στο χρηματιστήριο,
Να γίνουν από βουλευτές παράνομες μαγνητοσκοπήσεις και μαγνητοφωνήσεις και να διαπραχθούν πολλά ακόμη σοβαρά αδικήματα,
Να προσφερθούν υπουργεία ως ανταλλάγματα της θετικής για τον Πρόεδρο ψήφου και τέλος,
Να ενώσουν τις ψήφους της Χρυσής Αυγής με αυτές των αριστερών κομμάτων που ήταν αντίθετα στην εκλογή του Προέδρου, ώστε να σχηματιστεί ο απαιτούμενος αριθμός των «Παρών», που ακούσαμε όλοι προχθές.
Ποιες είναι οι σημαντικότερες αρνητικές πτυχές του παλαιού Πολιτικού Συστήματος; Σύμφωνα με τον κ. Λούλη, πολιτικό αναλυτή της δεξιάς, αυτές είναι: Η (μη) σταθερότητα της κυβέρνησης, η διγλωσσία, η κομματική νοοτροπία που θέλει μετεκλογικά το κράτος φέουδο του κυρίαρχου, η αδυναμία «συθέμελης αλλαγής» των υπαρχόντων κομμάτων και η απουσία συναίνεσής τους σε στοιχειώδη θέματα.
Αν λοιπόν, έστω και μετεκλογικά, δεν πουν τα κόμματα εξουσίας όλη την αλήθεια στο Λαό και αν δεν καθίσουν γύρω από ένα τραπέζι για να συμφωνήσουν τα αυτονόητα, αν δεν βάλουν όλοι νερό στο κρασί τους, ώστε να πάψουν να μεθούν από τη διαχείριση και τη νομή της εξουσίας και αν δεν ομονοήσουν για να λύσουν τα δύσκολα προβλήματα που μας κληροδοτεί το Success story των δυόμισι χρόνων διακυβέρνησης από το δίδυμο ΠΑΣΟΚ-Νέα Δημοκρατία, η χώρα δεν θα πάει μακριά. Παρά τη ρήση του αείμνηστου Π. Μπακογιάννη: «Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα». Διότι υπάρχουν δυστυχώς έξοδα, που κάνει σταθερά και κάθε μήνα το Κράτος, για να πληρώσει μισθούς, συντάξεις και δαπάνες του Δημόσιου τομέα.
Και φανταστείτε πόσο εύκολα θα γίνουμε Αργεντινή, αν για παράδειγμα δεν πληρωθούν με Ευρώ, αλλά με δραχμές οι συντάξεις του ΟΑΕΕ, του ΙΚΑ και του ΟΓΑ, αλλά και οι μισθοδοσίες των δημοσίων υπαλλήλων, τον ερχόμενο Μάρτιο.
Μετά τα «ευχάριστα» παραπάνω, δεν μένει παρά να ευχηθούμε καλές κάλπες, καλά μυαλά στους Πολιτικούς μας, αλλά και στους ψηφοφόρους και καλή χρονιά, με υγεία, ευτυχία και με «ψιλούς παράδες» σε Ευρώ, για το καλό όλων μας.
