Το τοπίο εξακολουθεί να είναι επικίνδυνα θολό και αβέβαιο… Εκεί που η κυβέρνηση πιστεύει ότι πλησιάζει σε συμφωνία με τους θεσμούς, κάτι γίνεται και βρισκόμαστε ξανά στο σημείο μηδέν. Όλα «παγώνουν» και μπαίνουν ξανά στο τραπέζι τα σενάρια για Grexit, Graxident, Greuro… Ένας φαύλος κύκλος αβεβαιότητας, εσωστρέφειας, αναζήτησης «εσωτερικών εχθρών», σενάρια «συνωμοσίας» και ρήξης… Ο χρόνος έχει εκπνεύσει προ πολλού και η όποια ρευστότητα του κράτους έχει λίγες ακόμα ημέρες ζωής. Η πραγματική οικονομία έχει πιάσει πάτο και η ύφεση επιστρέφει απειλητική…
Ο πρωθυπουργός διαμηνύει στους εταίρους ότι ήρθε η ώρα να κάνουν τις δικές τους υποχωρήσεις σταματώντας την έως τώρα τακτική τους να ανοίγουν συνεχώς νέα ζητήματα. Αν πραγματικά θέλουν να υπάρξει συμφωνία οφείλουν – τονίζει ο κ. Τσίπρας- να το δείξουν στην πράξη! Ο πρωθυπουργός την ίδια στιγμή ζητάει μια «πολιτική συμφωνία» στην προσπάθειά του να απεγκλωβίσει τη διαδικασία της διαπραγμάτευσης από το τεχνοκρατικό πλαίσιο του Brussels Group. Όμως ο χρόνος λειτουργεί σε βάρος της Ελλάδας σε αντίθεση με τους εταίρους μας που μπορούν να ασκούν πιέσεις μιας και θεωρούν ότι έχουν θωρακιστεί σε ικανοποιητικό βαθμό ακόμα και στο ενδεχόμενο ενός Graxident… Ο κίνδυνος να φτάσει «ο κόμπος στο χτένι» και να προταθεί από την πλευρά τους ένα σχέδιο επώδυνο συνοδευόμενο από το δίλημμα «Take it or leave it» είναι πάντα υπαρκτός… Η αντίδραση των εταίρων έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό με τη στάση της ελληνικής πλευράς που σπαταλά το χρόνο (λες και δεν βιάζεται…) σε δευτερεύοντα ζητήματα χωρίς να παρουσιάζει κοστολογημένα μέτρα με τα οποία επιδιώκει να επιτύχει την τροποποίηση κατά 25%-30% της προηγούμενης ( υφεσιακής) συμφωνίας.
Στο εσωκομματικό τοπίο επικρατούσε αρχικά αμηχανία που γρήγορα μετατράπηκε σε ανησυχία και σε ένα έμμεσο «πολιτικό θυμό» και οργή προς την τακτική που ακολουθούν οι εταίροι στη διαπραγματευτική διαδικασία. Είναι ολοφάνερη όμως και η πολιτική προειδοποίηση προς την κυβέρνηση για το δρόμο που οφείλει να ακολουθήσει… Η ανακοίνωση της ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ (15/5/2015) είναι ξεκάθαρη: «Η εντολή του ελληνικού λαού είναι δεσμευτική και αποτελεί την πυξίδα της διαπραγμάτευσης(…) Οι κόκκινες γραμμές της κυβέρνησης είναι και κόκκινες γραμμές του ελληνικού λαού (…) Οι απαιτήσεις των δανειστών – εφαρμογή μνημονιακού προγράμματος της κυβέρνησης Σαμαρά- δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές…», ενώ αναλαμβάνει εκστρατεία ενημέρωσης της ελληνικής κοινωνίας και των λαών της Ευρώπης για τις εξελίξεις! Αναμφίβολα λοιπόν κορυφαία κομματικά στελέχη αρνούνται την οποιαδήποτε υποχώρηση σε σχέση με τις προεκλογικές δεσμεύσεις (Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης) του ΣΥΡΙΖΑ κάνοντας μάλιστα ένα βήμα παραπάνω με την εκστρατεία ενημέρωσης εντός και εκτός Ελλάδας που θολώνει ακόμα περισσότερο την κυβερνητική τακτική, ενώ υπάρχει σοβαρός κίνδυνος «πολιτικής διγλωσσίας» και επομένως σύγχυσης για το τι τελικά επιζητεί η ελληνική πλευρά από τους εταίρους της…
Το κομβικό ερώτημα λοιπόν είναι αν ο κ. Τσίπρας θα καταφέρει να αντιμετωπίσει ή να κατευνάσει την εσωκομματική «κόκκινη επανάσταση», ώστε να αποφύγει ακραίες καταστάσεις που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια μορφή «διάσπασης» λόγω πολιτικής – ιδεολογικής διαφοροποίησης, σε διαγραφές (αποχωρήσεις) στελεχών ή σε καταψήφιση της συμφωνίας ( ή των εφαρμοστικών νόμων) στη Βουλή…
Πέρα όμως από τη στάση των εταίρων και την εσωκομματική αντίδραση της «Αριστερής Πρωτοβουλίας» υπάρχει και μία ακόμα μεταβλητή που αφορά τη στάση του κυβερνητικού εταίρου (ΑΝΕΛ) στο πάζλ των πολιτικο- οικονομικών εξελίξεων. Μπορεί μέχρι τώρα οι βουλευτές των ΑΝΕΛ να τηρούν σχετική στάση αναμονής, αλλά τίποτε δεν μπορεί να προδικάσει τη στάση τους στην περίπτωση που η όποια συμφωνία θα απέχει από τις «κόκκινες γραμμές» και το πλαίσιο που αποτελεί και τη βάση της κυβερνητικής τους συνεργασίας με το ΣΥΡΙΖΑ… Η δήλωση της εκπροσώπου του κόμματος Μαρίνας Χρυσοβελώνη ότι «Υπάρχει και το δεν ψηφίζω…», αφήνει ευκρινώς να διαφανεί ότι η ψήφος των ΑΝΕΛ δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένη… Σε μια τέτοια περίπτωση ο πρωθυπουργός μπορεί ίσως να ελπίζει στη θετική ψήφο από βουλευτές της αντιπολίτευσης (ΝΔ, Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ) μόνο που τότε θα αναζωπυρώσει την «κόκκινη – εσωκομματική- επανάσταση» κάτι που θα οδηγήσει σε όσα περιγράψαμε παραπάνω…
Ο πολιτικός χρόνος είναι πυκνός… Το ίδιο και οι εξελίξεις! Ο πρωθυπουργός οφείλει να ενώσει το πάζλ και στο τέλος της ημέρας να προχωρήσει με όσους το θέλουν και το αντέχουν…
E-Mail: pgiannoulakis@yahoo.gr
Twitter: @pgiannoulakis