Το 2015 ήρθε φέρνοντας μαζί του μια ευκαιρία για αλλαγή, μιας και στις 25 Γενάρη μας δίνεται η δυνατότητα ν’ αλλάξουμε σελίδα στην ιστορία της χώρας μας. Ο συγγραφέας του βιβλίου αυτού θα είμαστε εμείς, ο ίδιος ο λαός. Ωστόσο, τα πέντε αυτά χρόνια καταστροφής της χώρας μας είχαν τέτοιας έκτασης επιπτώσεις που καθιστούν πολύ δύσκολο τον αγώνα, που έχουμε να δώσουμε. Οι απώλειες ήταν πολλές μα η σπουδαιότερη από όλες ήταν αυτή των χιλιάδων νέων, που αναγκάστηκαν να αφήσουν τη χώρα μας. Νέοι, στην πιο παραγωγική και όμορφη φάση της ζωής τους, βίωσαν τον ξεριζωμό από την πατρίδα τους αναζητώντας μια καλύτερη τύχη. Η Ελλάδα μετατράπηκε σε μια χώρα αναμονής. Μια χώρα που δε μπορεί να εξασφαλίσει το μέλλον των παιδιών της κι απλά είναι σαν ένας θάλαμος που περιμένεις μέχρι να φύγεις έξω, εκεί που σου δίνεται η όποια δυνατότητα για ζωή.
Οι Έλληνες μετανάστες στα χρόνια της κρίσης αυξήθηκαν ραγδαία. Η χώρα μας σαν άλλη Μήδεια δολοφόνησε τη νέα γενιά. Οι νέοι που μετανάστευσαν είναι μία πληγή που άφησε πίσω της η κρίση. Παιδιά με οργή για την «Ελλάδα που τρώει τα παιδιά της» μα και με θλίψη για τον μονόδρομο που τους επιβλήθηκε, γι’ αυτή την αναγκαστική φυγή μπας και γλιτώσουν το μέλλον τους. Μιλάμε για παιδιά με αξιοπρέπεια που δεν ανέχτηκαν να ζήσουν στην Ελλάδα σαν δούλοι. Μια νέα γενιά που ένιωθε την ανάγκη να εργαστεί, να προσφέρει και να δημιουργήσει, αλλά σε αυτή τη χώρα δε βρήκε το ρόλο της. Η απώλεια δεν είναι μικρή, καθώς η χώρα, πέρα από την όρεξη και τη δημιουργικότητα των νέων ανθρώπων, έχασε και ένα μεγάλο μέρος του επιστημονικού της δυναμικού.
Κανείς δε μπορεί να σταθεί σαν κριτής απέναντι στη γενιά αυτή, γιατί δεν ήταν το κυνήγι εμπειριών που την οδήγησε έξω. Αντιθέτως, πρόκειται για μια γενιά που νοιάζεται για τον τόπο της. Μια γενιά που κάνει έναν αγώνα από εκεί που είναι για να καταφέρει να επιστρέψει στον τόπο όπου πραγματικά θέλει να ζήσει. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά αντιλαμβάνεται κι ότι για να μπορέσει να έχει μέλλον στην Ελλάδα πρέπει ν’ αλλάξει η πολιτική κατάσταση του τόπου κι όχι μόνο οι οικονομικές συνθήκες. Μπούχτισε με τη «δημοκρατία» τους και ζητά πραγματική δημοκρατία. Αυτό αναδεικνύει και η πρωτοβουλία «A flight for democracy». Έλληνες μετανάστες του εξωτερικού μέσα από την πρωτοβουλία αυτή ζητάνε οικονομική ενίσχυση, για να καταφέρουν να ταξιδέψουν στην Ελλάδα και να ψηφίσουν. Η κίνηση τους φανερώνει πως κι αυτοί αντιλαμβάνονται την 25η Γενάρη σαν μια αρχή ενός μεγάλου αγώνα για Δημοκρατία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να δικαιώσει τους ανθρώπους αυτούς. Πρέπει να δώσει τη μεγάλη, τη δύσκολη μάχη για να μπορέσουμε επιτέλους σαν χώρα να αποφασίζουμε για την τύχη μας. Επειδή η Δημοκρατία δεν είναι απλά μία λέξη, αλλά είναι κυρίως συμμετοχή και ευθύνη πρέπει να δοθεί η ευκαιρία στους χιλιάδες νέους που είναι έξω, να προσφέρουν στη χώρα τους. Το χρέος μας απέναντι σε αυτή τη γενιά είναι να την εμπιστευτούμε! Το νέο δε μπορεί να γεννηθεί από το παλιό, γι’ αυτό δε μπορούμε χωρίς τη νεολαία να δημιουργήσουμε τη Νέα Ελλάδα. Ποιος θα ονειρευτεί το καινούριο, αν όχι αυτοί που το συνιστούν, αυτοί που δε θυμίζουν σε τίποτα το παρελθόν, αυτοί που δεν πρόλαβαν να γαλουχηθούν από το παλιό; Όσα βήματα κι αν κάνουμε χωρίς αυτούς θα είναι σα να κάνουμε σημειωτόν, κολλημένοι στο ίδιο σημείο, δίχως τη δύναμή τους να μας πάει μπροστά, δίχως τα μάτια τους να δούμε το μέλλον!
* Η Ισμήνη Αναγνωστάκι είναι υποψήφια βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ νομού Ρεθύμνης
