Παραμονές Χριστουγέννων … κι είναι η πρώτη φορά που, αντί να κοιτάμε ψηλά και να βλέπουμε χιλιάδες λαμπιόνια γιορτινά και πολύχρωμα λαμπερά στολίδια… αντικρίζουμε μαύρα σύννεφα να χαμηλώνουν διαρκώς…
Νιώθουμε εγκλωβισμένοι στα προβλήματα και τις ανασφάλειες του σήμερα και του αύριο…
Οι μισθωτοί, όσοι δεν έχουν ήδη απολυθεί, βλέπουν τις απολαβές τους διαρκώς μειούμενες και ανεπαρκείς, οι ελεύθεροι επαγγελματίες δεν έχουν πελάτες και οι λίγοι εναπομείναντες δεν είναι ικανοί να καταβάλουν κανονική αμοιβή σε αυτούς, οι συνταξιούχοι λαμβάνουν συνεχώς χαμηλότερη σύνταξη, ενώ εμείς οι υπόλοιποι τους θεωρούμε, παρ’ όλα αυτά, τυχερούς, που πρόλαβαν να πάρουν κάποια, έστω χαμηλή, σύνταξη, κάτι που για όλους τους επόμενους θα είναι ίσως «επιστημονική φαντασία»!…
Αντίθετα, απ’ ό,τι ακούσαμε προεκλογικά, τα έσοδά μας μειώνονται διαρκώς και τα έξοδά μας αυξάνονται διαρκώς! …
Τα Χριστούγεννα μάς βρίσκουν εξουθενωμένους οικονομικά, αφού το τελευταίο διάστημα μας καλεί η κυβέρνηση να εξοφλήσουμε σωρευτικά φόρο εισοδήματος, ΕΝΦΙΑ, τέλη κυκλοφορίας κ.λπ., όλα αυξημένα, αντί να φροντίζει για τη μείωσή τους, έστω αναλογικά με τη μείωση των εισοδημάτων μας… Και το μνημόνιο δε, όχι μόνο δεν «σκίστηκε», αλλά έγινε ακόμη πιο επαχθές, συνοδευόμενο από τεράστια απώλεια κεφαλαίων, ως αποτέλεσμα ερασιτεχνικών – εγκληματικών χειρισμών !…
Ταυτόχρονα, το γαλάζιο της Ελλάδας, η θάλασσα και ο ουρανός της, γεμίζει από χιλιάδες ψυχές ανθρώπων, που τρέχουν αλλόφρονες να ξεφύγουν από τη φρίκη πολέμων, με δυτικά όπλα, ανθρώπων που ξεπουλιούνται για να σωθούν και αντ’ αυτού, πνίγονται…!
Η υπέροχη ελληνική θάλασσα, πηγή ζωής, ισορροπίας, διασκέδασης, που άκουγε κάθε καλοκαίρι άπειρα παιδικά τιτιβίσματα σε όλες τις γλώσσες… φέτος αγκάλιασε δεκάδες παιδικά άψυχα κορμάκια …
Άκουσε θρήνους και κραυγές…
Καταστάσεις, που οδηγούν φανατισμένους και οικτρά απογοητευμένους, είτε να αυτοκτονούν, είτε να ανατινάσσονται «μην έχοντας να χάσουν τίποτα άλλο παρά μόνον, -όχι- τις αλυσίδες τους», αλλά την ίδια την ζωή τους, που είναι τόσο άσχημη, ώστε ελπίζουν στην ομορφιά της ζωής μετά θάνατον…
Επιθέσεις, έτσι και απειλές μουσουλμάνων κατά της Δύσης…
Διενέξεις μεταξύ Ρώσων και Τούρκων, ακόμη και στο Αιγαίο … Σύννεφα πολέμου να γκριζάρουν κι αυτά τον κάποτε γαλάζιο ουρανό μας!…
Τι άλλο πια θα προστεθεί στο τόσο «χαρμόσυνο» προχριστινουγεννιάτικο κλίμα;;!!..
Πόσα άλλα πια «δώρα» – κεκτημένα, κατόπιν αγώνων δεκαετιών – θα μας αφαιρέσουν, αντί να μας προσφέρουν οι «τρεις Μάγοι»;;!!..
Μέσα, όμως, σ’ όλο αυτό το ρημαδιό, μέσα στον πίνακά μας της ελληνικής «Γκουέρνικα», ένα μόνον είναι σίγουρο: Πως πάντα «η ελπίδα πεθαίνει τελευταία»!… Πως γιορτές κι ευχές πάνε μαζί …
Πώς από τα παιδιά μας στερήσαμε το όνειρο και την πίστη σε μεγάλες Αξίες και Ιδέες!…
Δεν έχουμε, όμως, το δικαίωμα να τους στερήσουμε και τις χριστουγεννιάτικες γιορτές!
Γι’ αυτό, ας βγάλουμε από τα ντουλάπια μας τα χριστουγεννιάτικα στολίδια, ας καλύψουμε με πολύ χρυσόσκονη το γκρι, που σε «όλες τις αποχρώσεις του» μας περιβάλλει και ας κάνουμε, επίσης, μια ουσιαστική «επανεκκίνηση»!…
Ας αντικρίσουμε το αστέρι της Βηθλεέμ με καθαρή Ψυχή και Μυαλό, ως «tabula rasa» (άγραφος πίνακας), για να μας οδηγήσει, με τα κατάλληλα βήματα, σκέψεις και πράξεις, στο Εθνικό και Προσωπικό μας Όνειρο!..
Καλές γιορτές!
*Η Θεοδώρα (Δώρα) Παπαδάκη είναι δικηγόρος Α.Π., D.E.A., D.E.E.,πρ. υπ. βουλευτής Α΄ Αθήνας ΠΑΣΟΚ και Ρεθύμνης (στις πρόσφατες εκλογές)
