Κατά την προεκλογική εκστρατεία παρακολούθησα την πλειοψηφία των υποψηφίων Περιφερειαρχών και Περιφερειακών συμβούλων να επιδίδονται σε ένα αγώνα «σωτηρίας» της ενδοχώρας και των παραγωγών του πρωτογενή τομέα.
Γράφοντας πάρα πολλά άρθρα στα οποία ανακύκλωναν τις ίδιες λέξεις αλλάζοντάς τους μόνο τη σειρά.
Σκοπός όλων, είναι η δημιουργία ομάδων παραγωγών και συνεταιρισμών!!, η σύνδεση των προϊόντων με τον τουρισμό, η δημιουργία υποδομών στην ύπαιθρο.
Η συνεργασία μου με τοπικούς φορείς, οργανώσεις και απλούς παραγωγούς, στην Κρήτη (και στο εξωτερικό), στο μοντέλο ανάπτυξης της υπαίθρου, με κάνει να ρωτήσω «πως θα το καταφέρουν;». Πως ονομάζεται το μοντέλο αυτό, πως θα το δημιουργήσουν τεχνικά (καλές οι προθέσεις αλλά ο δρόμος προς τη κόλαση είναι στρωμένος από αυτές), ποιες υπηρεσίες θα το υποστηρίξουν (η περιφέρεια δυσκολεύεται να ελέγξει ακόμη και τα σφαγεία).
Ξέρουν ότι αυτό το μοντέλο στις περιφέρειες που λειτουργεί (Τοσκάνη, Ανδαλουσία, Βενετία, Σικελία, Σαρδηνία κλπ.) λειτουργεί από κάτω προς τα πάνω και ότι οι εκεί περιφέρειες έχουν διοικητική αυτονομία, κοινό όραμα και σχέδιο για 10 χρόνια μπροστά;
Ξέρουν ποιες αρμοδιότητες τους δίνει η Ελληνική και ποιες η Ευρωπαϊκή νομοθεσία και με ποιο τρόπο μπορούν να βελτιώσουν-αυξήσουν τις αρμοδιότητες αυτές;
Το μοντέλο αυτό για να λειτουργήσει χρειάζεται, χωροταξία πρωτογενή τομέα (με τη γη υψηλής γεωργικής παράγωγης, το αγροτικό τοπίο και τους οικοτόπους), χωροταξία χρήσεων γης, δημιουργία Φορέων Διαχείρισης στις Προστατευόμενες περιοχές, λύση του ιδιοκτησιακού, έξοδο από την εντατική αγροτική παραγωγή και έντονες και εντατικές πολιτικές κοινωνικής συνοχής (πως θα κάνουν ομάδα παραγωγών χωριά στα οποία ακόμη και τώρα είναι σε διαμάχη το πάνω χωριό με το κάτω και οι αστυνομικές δυνάμεις διανυκτερεύουν συχνότατα εκεί;).
Ελπίζω μόνο, να μην υπάρξει εκμετάλλευση της οικτρής οικονομικής κατάστασης των παραγωγών για την παράδοση, των τοπικών ποιοτικών μας προϊόντων στα ξενοδοχεία σε χαμηλές τιμές, των επιχειρήσεων μεταποίησης, εστίασης και διαμονής της ενδοχώρας σε άλλους «επιχειρηματίες μεσάζοντες» αλλά και να μην «χρησιμοποιηθεί» το νομοσχέδιο για τον Αγροτουρισμό και το νέο χωροταξικό για τον τουρισμό (που επιτρέπει τη κατασκευή βιλών, ξενοδοχείων, γκολφ και πισινών στην ύπαιθρο, περιοχές ΝΑΤΟΥΡΑ) για να οδηγηθούν οι ντόπιοι κάτοικοι να πουλήσουν εκτάσεις και να καταλήξουν να πλένουν πιάτα μέσα σε αυτά τα καταλύματα – ξενοδοχεία (υποψήφιοι μίλησαν για τη κατασκευή γκολφ ως προϋπόθεση λειτουργίας ενός τέτοιου μοντέλου ανάπτυξης στην ύπαιθρο αλλά και τη κατασκευή βιλών).
Η ύπαιθρος δεν θα μείνει μόνη της στα δύσκολα χρόνια που έρχονται αλλά οι παραγωγοί πρέπει να καταλάβουν ότι μόνο αυτοί οι ίδιοι μπορούν να σώσουν το προϊόν τους οδηγώντας το στα επίπεδα παρομοίων ευρωπαϊκών ποιοτικών προϊόντων και ας μην ξεχνούν ότι έφτασαν σε αυτό το σημείο κρίσης μετά από 30 χρόνια «σωτηρίας».
Κρατώ όλες τις δηλώσεις τους και με χαρά θα παρακολουθήσω την εφαρμογή των προτάσεών τους, οι οποίες ήδη παρουσιάζουν μια αξιοσημείωτη διαπαραταξιακή σύμπνοια.
Με χαρά περιμένουμε ο τουρισμός αυτός (http://www.topontiki.gr/article/74275) να απορροφήσει το κεφαλοτύρι μας και το μέλι μας τουλάχιστο στα 10-12 ευρώ και τις πατάτες Οροπεδίου στα 0,80 σεντς.
Το μοναδικό πολιτικό πρόσωπο που εργάζεται για τον πρωτογενή τομέα, κράτησε σωστή και αξιοπρεπή στάση… αλλά η ομάδα φέρνει το αποτέλεσμα.
* Δημήτρης Ψαρράς: Οργάνωση «ΦΟΙΝΙΞ» εφαρμογών βιώσιμης ανάπτυξης
