Διαφορετικά βλέμματα και απόψεις, φωτογραφίες στις οποίες καθένας δίνει τη δική του απάντηση, αντιλήψεις που ξεφεύγουν από την οπτική του συμβιβασμού και σε εντάσσουν σε μια διαδικασία θέασης φωτογραφιών, οι οποίες είναι βγαλμένες από θέματα της καθημερινότητας και όμως μπορούν να σε ταξιδέψουν μακριά από όσα γνώριζες ή πίστευες. Η έκθεση φωτογραφίας με τον τίτλο «What» (τι;), που εγκαινιάστηκε το απόγευμα της περασμένης Πέμπτης, στο Σπίτι του Πολιτισμού, περιλαμβάνει έργα που διεγείρουν την σκέψη, την φαντασία, «αφηγούνται» ιστορίες, κινητοποιούν τον επισκέπτη-θεατή βάζοντάς τον στη διαδικασία να δώσει τη δική του ερμηνεία στην εικόνα που βλέπει.
Η έκθεση, είναι το αποτέλεσμα του εργαστηρίου φωτογραφίας που πραγματοποίησε το φετινό χειμώνα ο φωτογράφος, κ. Παύλος Φυσάκης στο Ρέθυμνο. Κατά τη διάρκεια του εργαστηρίου αυτού, οι 17 συμμετέχοντες είχαν την ευκαιρία να εργαστούν πάνω στην τέχνη της φωτογραφίας, σε ποικίλα θέματα και μέσα από τη διαδικασία της ανάλυσης και της κριτικής σκέψης που χρειάστηκε ώστε να επιλεγούν τελικά τα εκτιθέμενα έργα, να δουν πώς μπορεί η φωτογραφία να διαμορφώσει τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε όλοι μας τον κόσμο, αλλά και πώς αποτυπώνεται ένα θέμα ιδωμένο από τη σκοπιά του δημιουργού του.
«Η έκθεση αυτή είναι ένα ομαδικό πρότζεκτ, γι’ αυτό και δεν έχει ονόματα κάτω από τις φωτογραφίες, ακριβώς για να τονιστεί το ομαδικό πνεύμα. Τα ονόματα υπάρχουν στο βιβλίο που εκδόθηκε πάνω σε αυτή τη δουλειά. Όλο το εργαστήρι ήταν μια δουλειά πάνω στο πώς μπορεί να ειδωθεί συλλογικά προς τα έξω κάτι που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε ατομικά, όπως είναι η φωτογραφία, αφού τη μηχανή κρατά μόνο ένας άνθρωπος και το κουμπί μπορεί να πατηθεί μόνο από ένα δάχτυλο. Αυτό θέλαμε να δείξουμε εμείς και ουσιαστικά θέλαμε να το «σπάσουμε» λίγο. Έτσι λοιπόν, κάνοντας μια συλλογική δουλειά, θέλαμε αυτή η έννοια να μην προκύψει μόνο στο τέλος, αλλά να υπάρχει και πριν από τη δημιουργία των φωτογραφιών», δήλωσε ο υπεύθυνος του εργαστηρίου και φωτογράφος, κ. Παύλος Φυσάκης, ο οποίος συμπληρώνει για τον τρόπο με τον οποίο εργάστηκαν οι συμμετέχοντες: «Κάναμε πολλές συζητήσεις, βασιστήκαμε πάνω σε μια φωτογραφία που δεν υπάρχει πλέον στην έκθεση, δρούσε μόνο ως αφετηρία, που απεικονίζει κάποιον να κοιτάει. Το ερώτημα που θέσαμε στους εαυτούς μας είναι τι κοιτάει αυτός, ποιος είναι, πού πάει. Θα μπορούσαμε να θέσουμε το ερώτημα και χωρίς την εικόνα, αλλά εμείς θέλαμε μία φωτογραφική αφορμή και τη βρήκαμε εκεί. Ένα σημαντικό στοιχείο που δουλέψαμε και κρατάμε από το έργο αυτό και στη στιγμή της φωτογράφισης και τώρα στην παρουσίαση, είναι η έννοια της αφήγησης. Πώς μπορείς να δημιουργήσεις μία αφήγηση μέσα από μια φωτογραφία, ένα φωτογραφικό μέσον».
Η συγκεκριμένη έκθεση αφορά στην αφήγηση αρχικά και στην τεκμηρίωση μετέπειτα μιας ιστορίας, η οποία μπορεί να ειδωθεί διαφορετικά, αναλόγως με το πώς την αντιλαμβάνεται ο καθένας από τους δημιουργούς, αλλά και τους θεατές.
Σύμφωνα με τους συμμετέχοντες στο εργαστήρι του κ. Φυσάκη, η αίσθηση της συλλογικότητας ήταν προαπαιτούμενο προκειμένου να βγει ένα καλό αποτέλεσμα, ενώ όπως επισημαίνουν το έργο αυτό τους έδωσε την ευκαιρία να δουν διαφορετικά ορισμένες πτυχές της καθημερινότητας.
«Ο κ. Φυσάκης διοργάνωσε το χειμώνα ένα σεμινάριο φωτογραφίας διάρκειας τεσσάρων μηνών. Συμμετείχαμε 16 άτομα, επαγγελματίες και μη, και δουλεύαμε ένα Σαββατοκύριακο τον μήνα πάνω σε διαφορετικά θέματα. Η έκθεση είναι αποτέλεσμα αυτού του εργαστηρίου, στο οποίο συμμετέχουμε όλοι με φωτογραφίες που είχαμε τραβήξει κατά τη διάρκεια του σεμιναρίου. Είναι μία έκθεση φωτογραφίας-τεκμηρίωσης και ο καθένας διηγείται μια ιστορία όπως αυτός την αντιλαμβάνεται. Έγκειται στον καθένα μας να τη βρει και να την ανακαλύψει τελικά. Τα ερωτήματα που τίθενται είναι πώς η μια φωτογραφία αλληλεπιδρά με την άλλη, ο ένας φωτογράφος με τον άλλο, σε μια αυθαίρετη σειρά. Από όποια πλευρά της έκθεσης και να κοιτάξει κάποιος τα θέματα, πάλι θα βρει ένα άλλο νόημα. Θέλουμε να δείξουμε το αποτέλεσμα της δουλειάς μας σε αυτό το εργαστήριο, το οποίο προσωπικά με έκανε να σκεφτώ, να δω ορισμένα πράγματα διαφορετικά και να δουλέψω μέσα στο πλαίσιο της ομάδας», τονίζει η φωτογράφος και συμμετέχουσα στο συγκεκριμένο εργαστήρι, κ. Μαριαλένα Πανταζίδου.
Ο Χάρης Γρηγοράκης, που επίσης συμμετείχε στο εργαστήριο, λέει: «Φωτογράφο δε σε κάνει μόνο να δουλεύεις και να τραβάς φωτογραφίες, αλλά αυτή η ξεχωριστή ματιά που μπορείς να έχεις πάνω σε θέματα που αφορούν στην καθημερινή σου ζωή. Δεν την έχουμε πάντα στην επιφάνεια και μέσα από κάποιες διαδικασίες μας δίνεται η ευκαιρία να τη βγάλουμε προς τα έξω. Με τις κατευθύνσεις του Παύλου του Φυσάκη, μπορέσαμε και βρήκαμε τη ματιά μας πιο σωστά. Από κει και πέρα, δουλέψαμε πάνω στο editing και στη φωτογραφία γενικότερα και μέσα από αυτή τη διαδικασία βγάλαμε αυτό το αποτέλεσμα. Είναι η δουλειά ενός χειμώνα. Είναι project ολόκληρο που το ονομάσαμε what, έγινε μέσα από κάποιες διαδικασίες και δείχνει αυτό που αντιπροσωπεύει τον καθένα μας ξεχωριστά, τη ματιά του μέσα από αυτή τη δουλειά».
Ο κ. Φυσάκης, αναφερόμενος στα εργαστήρια φωτογραφίας που πραγματοποιεί, λέει πως κάθε εργαστήριό του αφήνει την αίσθηση του καινούριου και του μοναδικού, ενώ επισημαίνει πως έχει διαπιστώσει ότι είναι πολύς ο κόσμος στην Κρήτη που έχει ανάγκη για σεμινάρια φωτογραφίας, προσθέτοντας ότι η τέχνη της φωτογραφίας έχει θετική επίδραση στον άνθρωπο.
«Δεν είναι η πρώτη φορά που κάνω αυτό το εργαστήρι. Το έχω κάνει και σε άλλο χρόνο, σε άλλο μέρος με άλλους ανθρώπους, αλλά κάθε φορά μου φαίνεται σαν να είναι κάτι καινούριο. Δηλαδή, οι άνθρωποι που συμμετέχουν και ο τόπος στον οποίο γίνεται, το κάνουν να είναι καινούριο και μοναδικό. Κατά τη διάρκεια του πρότζεκτ αυτού, είδα να υπάρχουν δύο ανάγκες. Η πρώτη, που υπάρχει έντονα στην Κρήτη, είναι να γίνουν σεμινάρια και εκθέσεις. Υπάρχει μια φωτογραφική κοινότητα αρκετά μεγάλη. Το δεύτερο που είδα και βλέπω συνέχεια είναι ότι το να δώσεις ένα εργαλείο για να μπορέσει κάποιος να εκφραστεί, να αφηγηθεί μια ιστορία επιδρά τελικά πολύ θετικά πάνω του».
Αξίζει να σημειωθεί πως η έκθεση θα διαρκέσει έως και την Κυριακή 11 Ιουνίου. Ώρες λειτουργίας, από 18:00 έως 22:00.
