Οι 13 εβδομάδες των 14ων «μονομάχων»

Ήταν μια χρονιά που έκλεισε στον, ιδιαίτερων χαρακτηριστικών και προκαταλήψεων για τους προληπτικούς, αριθμό «13». Έναν αριθμό που για κάποιους δεν επιφυλάσσει ευφορία αλλά ούτε και ευημερία, αλλά για κάποιους άλλους ενδεχομένως σηματοδοτεί πολλά περισσότερα. Φυσικά μιλάμε για εκείνους που ζουν και αναπνέουν 30 χλμ. από το Ρέθυμνο και 42 από το Ηράκλειο σε ένα χωριό που ονομάζεται Λιβάδια και «κουβαλά» όπως και τα γειτονικά του, την ιστορία της γεωγραφικής περιοχής του Μυλοποτάμου.

Το 2017 που σε κάποιες ώρες από τώρα μας αποχαιρετά, αν μην τι άλλο, ήταν η χρονιά των παικτών με τα «άσπρα» που βάλθηκαν μέσα σε 13 εβδομάδες στο «μάνι-μάνι» δηλαδή, να κλείσουν μια αγωνιστική χρονιά και να επιστρέψουν «μετά βαΐων και κλάδων» στην Α’ κατηγορία, από την οποία αποχώρησαν πέρσι στο «παρά πέντε». Και για την υλοποίηση του στόχου τους επιστράτευσαν εκτός από τους «Χνάρηδες» και την υπόλοιπη παρέα και ένα «13αρι» που μπορεί να μην προσφέρει οικονομικά κέρδη όπως ένα τυχερό δελτίο του γνωστού παιχνιδιού του ΟΠΑΠ, όμως με αυτό στα χέρια τους ή καλύτερα στα πόδια τους, είναι «βουρ» και με διαφορά στην τελική ευθεία για την επάνοδο στα μεγάλα «σαλόνια» του Ρεθυμνιώτικου ποδοσφαίρου.

Όμως το «ρετιρέ» που κατέχουν, έχει και άλλους ορόφους και θυμίζει κάτι από την τηλεοπτική «πολυκατοικία» όπου ουκ ολίγα συμβαίνουν σε καθημερινή βάση και δίνουν ενδιαφέρον, ζωντάνια και «αλατοπίπερο» στην καθημερινότητα των «ενοικιαστών» της. Πάμε να δούμε πως κύλισε η ζωή σε αυτό το κτίριο, μέσα στο μνημονιακό 2017 και τι πρόκειται να επιφυλάξει ενδεχομένως το «βρέφος» 2018 που σε λίγο θα χτυπήσει την κεντρική πόρτα του 14οροφου κτιρίου. Φυσικά ξεκινάμε από την ανάποδη και από εκεί όπου κάθε βράδυ τα αστέρια αποτελούν το «κυρίως πιάτο».

Με την καλή έννοια το «από πού να ξεκινήσεις και πού να τελειώσεις». Το «φουλ του 13» από όλες τις απόψεις. Ομάδα που ξεκίνησε με το «διστακτικό» 1-0, επί του πιο κοντινού διώκτη της, Αστέρα Περάματος και, έκλεισε με το εμφατικό 7-1 επί της φετινής έκπληξης του πρωταθλήματος Παναρκαδικό. Και ενδιάμεσα; Μια ολόκληρη ενδεκάδα νίκες, με μέσο όρο κάτι παραπάνω από 4 γκολ κάθε ανά αγώνα! Παραγωγικοί και παράλληλα ουσιαστικοί οι Μυλοποταμίτες, που είχαν και την καλύτερη άμυνα του… χειμώνα με μόλις 11 τέρματα παθητικό. Και αν αναλογιστεί κάποιος ότι τα 4 από αυτά τα δέχτηκαν στο «χορταστικό» 6-4 της 3^ης αγωνιστικής από μια ακόμη έκπληξη του μισού της σεζόν, την Φλόγα, τότε μπορεί να βγάλει συμπέρασμα για το δύσβατο, στην αμυντική διάταξή της.

Από τα 54 γκολ που έχουν πετύχει οι πρωτοπόροι τα 28 έχουν τα «χνάρια» του Δημήτρη και του Ηλία Χνάρη, που κατάφεραν λίγο πριν την δίκαιη μοιρασιά της πρωτοχρονιάτικής πίτας, να μοιράσουν σε ίσο αριθμό και τα προσωπικά τους επιτεύγματα. Τι τους περιμένει το «ξημέρωμα» του 2018; Ντέρμπι με τον 2ο στην κατάταξη Αστέρα Περάματος, και μάλιστα στην έδρα του συγκροτήματος του Τάκη Μαρή, σε μια αναμέτρηση όπου το τελικό αποτέλεσμα θα μοιάζει με «μαντεψιά» της Πυθίας. Πολύ σίγουρη για να μην είναι αληθινή.

Δεν χρειάζεται το «τέρμα τα γκάζια» για να είσαι μέσα στους στόχους. Ολιγαρκής, αλλά παράλληλα και σοβαρός, και όλα «ταμάμ». Ο Τάκης Μαρής πότε κανονικά στα γεωγραφικά όρια του πάγκου του, και πότε «λεβέντης πίσω από τα σύρματα» εκτίοντας κάποιες αγωνιστικές τιμωρίας οδήγησε την ομάδα του στην «δύση» του 2017 στην 2η θέση του βαθμολογικού πίνακα. Εξάλλου τόσα χρόνια στο Ρεθυμνώτικο ποδόσφαιρο, όπου και αν πήγε, τη δουλειά του την έκανε. Εν προκειμένω, στο Πέραμα, αναγεννά την τοπική ομάδα και την ετοιμάζει για άνοδο. Αρκούσαν βέβαια οι νίκες σε όλα τα ντέρμπι που είχε, με το αγαπημένο για τις συνθήκες σκορ, το 3-1 και με μια μικρή σε μέγεθος ήττα στα Λιβάδια (1-0), έχει κάθε δικαίωμα να διατηρεί ελπίδες, όχι μόνο για μια ρεβάνς γοήτρου, αλλά και για «ψαλίδισμα» διαφοράς. Αρκεί οι παίκτες του να μην «ψαλιδίσουν» την εντός έδρας ευκαιρία, με το «καλημέρα» του 2018, κόντρα με τους πιο υψηλά χιλιομετρικά του Μυλοποτάμου. Μέχρι τότε 10 νίκες και 1 ισοπαλία του «χαρίζουν» την 2η θέση και αν δεν ήταν οι ήττες από τους πρωτοπόρους και την Ασή Γωνιά, ίσως να είχαμε και ντέρμπι ανόδου. Πάντως οι «Αστερίτες» δεν «ψάχνουν» τα μεγάλα σκορ, παρά μόνο ό,τι χρειάζεται για το «τρίποντο» εξ ου και το γεγονός ότι 1ος σκόρερ τους είναι ο Δρίτσας που αριθμεί 7 γκολ.

Οι «συγχωνευμένοι» διανύουν την δεύτερη αγωνιστική σεζόν ύπαρξής τους στο ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι. Όπως πέρσι έτσι και φέτος αναζητούν εναγωνίως ένα από τα «εισιτήρια» που οδηγούν στο ψηλότερο «σκαλοπάτι» του ποδοσφαίρου του νομού μας. Από τις αρχές του πρωταθλήματος «γαντζώθηκαν» στην 2^η θέση της κατάταξης, την οποία και εγκατέλειψαν μετά την ήττα στον ντέρμπι της 9^ης Δεκεμβρίου στο Μελιδόνι από τον Αστέρα. Με 1ο σκόρερ τον Γιώργο Σωπασή, που έχει συνολικά 8 επιτυχίες, οι «γαλάζιοι», θα έχουν μια μοναδική ευκαιρία να βρεθούν ξανά συγκάτοικοι με εκείνους, από τους οποίους γνώρισαν την μια από τις τρεις ήττες τους στον α’ γύρο, αρκεί οι Λιβαδιώτες στο ντέρμπι του Περάματος να κάνουν το 14Χ14 στο πρωτάθλημα. Ίδωμεν.

Από το ζενίθ στο ναδίρ και αντίστροφα. Μια ομάδα που έχει εμπειρία και από τα Εθνικά πρωταθλήματα, θέλει σιγά-σιγά να βρεθεί ξανά τουλάχιστον στην Α’ ΕΠΣΡ. Βέβαια πέρυσι σαν δευτεραθλήτρια είχε την ευκαιρία να βρίσκεται από φέτος ανάμεσα στους «μεγάλους» του Ρεθύμνου, όμως αποφάσισε να παραμείνει εκεί που ήταν και στις αρχές του καλοκαιριού του 2017. Τώρα βρίσκεται στην 4^η θέση της βαθμολογίας με 7 νίκες, 2 ισοπαλίες και 4 ήττες, και ενδεχομένως αυτή η έλλειψη σταθερότητας στα επιτυχημένα αποτελέσματα, της στερεί κάποια από τις προηγούμενες θέσεις. Υπάρχει πάντως δρόμος ακόμη για την ομάδα της κας Κατερίνας Δασκαλομαρκάκη αρκεί να συλλέξει περισσότερα τρίποντα στην συνέχεια.

Δεν θα ήταν υπερβολή να τον συγκαταλέξουμε στις ευχάριστες εκπλήξεις του φετινού πρωταθλήματος, καθώς σχεδόν από την έναρξη της σεζόν το συγκρότημα του Βασίλη Αθανασιάδη συγκαταλέγεται ανελλιπώς στην πρώτη «5άδα» της βαθμολογίας. Αξιόλογη πορεία, άσχημο φινάλε όταν όλα τα φώτα του… γηπέδου των Λιβαδίων έπεσαν πάνω του. Με τον Γιώργο Γαλάτο τοπ-σκορερ με 7 γκολ, αλλά και τον Γιάννη Βαρούχα από κοντά με 6, οι «κιτρινόμαυροι» χωρίς «τυμπανοκρουσίες» και με απλό ποδόσφαιρο, παίρνουν αποτελέσματα που για κάποιους ισχυρότερούς τους θα έμοιαζαν ιδιαίτερα δύσκολα. Δεν έχουν σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή τους και με λίγη παραπάνω προσοχή θα τα πάνε ίσως ακόμη καλύτερα στην συνέχεια…

Το «πειρατικό» έπιασε για αρχή «λιμάνι» στην 6^η θέση της κατάταξης. Πέρσι ήταν κάπως πιο ψηλά, όμως φέτος οι «Δασκαλάκηδες», ο «δάσκαλος» και η υπόλοιπη παρέα, είπαν περισσότερο να διασκεδάσουν στο άθλημα, παρά να «κυνηγάνε» μεγάλους στόχους. Έτσι και δημιουργήθηκε το 7 νίκες, 1 ισοπαλία και 5 ήττες στην στατιστική τους. Πάντως στους σκόρερς οι δίδυμοι φαίνεται ότι έχουν την σχεδόν ίδια διαφορά με την οποία γεννήθηκαν. Ο Βαγγέλης έχει «8» με τον Παναγιώτη να ακολουθεί με «6». Ας όψεται βέβαια το χατ-τρικ του δεύτερου στο ματς με την ΝΕΑΡ. Όσο για τους πιστούς τους. Όπως το λέει και η λέξη: Τραγουδούν το «Μπομπονέρα» σε όλα τα μήκη και πλάτη του Ρεθύμνου, έστω και αν σε κάποιες περιπτώσεις, ξύπνησαν με τα «κοκόρια» για να ακολουθήσουν την αγαπημένη τους.

Αποφεύγει την ισοπαλία όπως ο ακατονόμαστος το λιβάνι. Η νεότερη εκδοχή του «ή ταν ή επί τας» της Αρχαίας Σπάρτης. Το συγκρότημα του Βαγγέλη Γασπαράκη ή αλλιώς η διάδοχη κατάσταση της ιστορικής Επισκοπής που πρωταγωνιστεί στην Α’ ΕΠΣΡ, έχουν το μοναδικό 7 νίκες και 6 ήττες μέχρι τώρα στο πρωτάθλημα. Η ισοπαλία μοιάζει με είδος προς εξαφάνιση εκεί στο «Θ. Βαρδινογιάννης». Οι πιτσιρικάδες πάντως θα μπορούσαν να έχουν καλύτερο πλασάρισμα, αν δεν τους έπεφταν όλα τα ντέρμπι μαζεμένα και μάλιστα προς το τέλος του α’ γύρου. Οι «γυπαετοί» έφτασαν ακόμη και στην 3^η θέση πριν ξεκινήσουν να κολυμπάνε στα πολύ βαθιά. Πάντως σε τέτοιες περιπτώσεις υπάρχουν και οι ισοπαλίες που δεν «ευδοκιμούν» σαν αποτέλεσμα στην στατιστική των «κυανόλευκων». Ανάμεσά τους και ο Νο 4 του πίνακα των σκόρερ της κατηγορίας, Τζωρτζινάκης, που έχει την ατυχία να βρίσκεται ανάμεσα σε «Χνάρηδες» και «Καλλιτσουνάκηδες». Το «παλεύει» όμως με τις 12 επιτυχίες του, ενώ έχει κατορθώσει και μέσα από την εν γένει επιτυχία της Μικτής ομάδας των Νέων.