Η αβεβαιότητα είναι μία λέξη που κινείται σαν μαύρο σύννεφο στον ουρανό του ρεθεμνιώτικου τοπικού και όχι μόνο, ποδοσφαίρου. Από τη στιγμή που ολοκληρώθηκε η περασμένη αγωνιστική σεζόν φαινόταν ξεκάθαρα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.
Λίγο η κούραση, λίγο ο κορεσμός και πολύ δε περισσότερο το αδιέξοδο στο οποίο έχουν περιέλθει πολλές ομάδες του χώρου, έφεραν την κατάσταση σ’ ένα σημείο που δεν είναι εύκολο να δουν -κάποιες απ’ αυτές- ευοίωνα την επόμενη μέρα. Γιατί είδαμε καταστάσεις όπως, α) η απόσυρση της ΑΕΜ από το πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής μετά από μία τετραετή προσπάθεια όπου επενδύθηκαν πολλά χρήματα κι όπου «ψαλιδίστηκαν» όνειρα, β) είδαμε να αποχωρούν για τους δικούς τους λόγους παράγοντες που βοηθήσουν καταλυτικά στα σωματεία τους αλλά και άλλους πάλι να επιστρέφουν για να σώσουν τα προσχήματα και ίσως και την ιστορία του συλλόγου που αγαπούν. γ) Η τελευταία περίπτωση όμως δεν είναι πάντοτε η ιδεατή υπό την έννοια ότι δεν μπορεί ο οιοσδήποτε οποιαδήποτε στιγμή να δηλώνει «παρών» υποθάλποντας τα δικά του οικονομικά βάρη για ελαφρύνει αυτά της ομάδας του. δ) Επομένως, υπ’ αυτή την έννοια λοιπόν βλέπουμε τον Ρεθυμνιακό να αμφιταλαντεύεται για το εάν η επιλογή του τελικά θα είναι η Γ’ Εθνική, όπου ένα τεράστιο βάρος αφορά το οικονομικό (πέρα από το οργανωτικό), ε) την Κάλυβο να οδεύει για τη Β’ κατηγορία, στ) τον Φοίνικα και τη Φλόγα, από δική τους επιλογή να μην ανεβαίνουν στην Α’ κατηγορία ως έχουν αναφαίρετο δικαίωμα, ζ) τον ΠΑΟ Αλφάς να τα καταφέρνει την τελευταία στιγμή και να κατεβάζει ομάδα. η) Επίσης, κίνηση δεν έχουμε δει από ομάδες όπως, τα Λιβάδια και το Σπήλι. Ιδίως από τους τελευταίους είχαμε συνηθίσει τα προηγούμενα χρόνια, τέτοιο διάστημα, να έχουν κινηθεί σε πάνω από 4-5 περιπτώσεις όσον αφορά τον μεταγραφικό τους σχεδιασμό.
Η ευοίωνη πλευρά του πράγματος
Επειδή δεν είναι όλα μαύρα όμως σ’ αυτό τον ουρανό, υπάρχουν και τα καλά παραδείγματα μα και η προσπάθεια για τη δική τους ανέλιξη δεν θα πρέπει να περνάει στα «ψιλά γράμματα».
Τέτοιες είναι οι προσπάθειες του Ρεθυμνιακού (η ομάδα της Σοχώρας όπως διαπιστώσατε ανήκει και στα δύο σκέλη του θέματος), του Άρη, του Αστέρα Ρεθύμνου, του Ερμή που δείχνει να τα καταφέρνει καλά, του Τάλου Μελιδονίου, του Αστέρα Περάματος, του Ψηλορείτη και του Ποσειδώνα, δύο σωματείων που ξαναπατούν ακόμη πιο δυνατά στα πόδια τους, της ΕΑΠ η οποία διακρίνεται πλέον για τη σταθερότητά της, της Ασή Γωνιάς και της Επισκοπής 2010 που αμφότερες έλαβαν τη μεγάλη απόφαση να επιστρέψουν στη μεγάλη κατηγορία.
Μένει να δούμε πώς θα επιστρέψουν όλοι και κατά πόσο δριμύτεροι θα εμφανιστούν. Πάντως, εφόσον η Κάλυβος εμείνει στο να επιλέξει τη Β’ κατηγορία και ο Ρεθυμνιακός βρεθεί στην Γ’ Εθνική, μιλάμε για ένα πρωτάθλημα Α’ τοπικού με 13 ομάδες.
Λειψή ή όχι, η πρώτη κατηγορία τοπικού, το σημαντικό είναι ότι, οι ομάδες αντιλαμβάνονται από μόνες τους τις αντικειμενικές δυσκολίες του να μπορούν να συντηρούνται σε μια κατηγορία που αρχίζει να έχει ολοένα και μεγαλύτερες απαιτήσεις.
