Ομοφοβικές απόψεις

Μόλις πριν λίγα εικοσιτετράωρα με ένα συντηρητικό παραλήρημά του ο υπουργός Δικαιοσύνης, Χαράλαμπος Αθανασίου, δήλωσε κατηγορηματικά αντίθετος στη θεσμοθέτηση του γάμου για τα ομόφυλα ζευγάρια. Και μάλιστα όχι απλώς δεν σκοπεύει να προβεί σε κάποια ενέργεια για το ζήτημα αυτό, αλλά όπως τόνισε ο ίδιος δεν το συζητά καν! Η απαράμιλλη φράση που ξεστόμισε ότι «δεν διανοείται να επιτραπεί στην Ελλάδα ο γάμος μεταξύ ομοφυλοφίλων και μάλιστα με αυτή την κυβέρνηση και με αυτή την υπουργία», έγινε αντικείμενο συζήτησης μέσα και έξω από τη χώρα κάνοντας γνωστές τις προθέσεις του.

 

Είναι πραγματικά, λυπηρό ένας υπουργός Δικαιοσύνης να λέει τέτοια πράγματα. Υποτίθεται πως βρίσκεται στη συγκεκριμένη θέση για να προστατεύει τα δικαιώματα των πολιτών και να διαφυλάξει το δίκαιο και το σωστό, ασχέτως με τις δικές του πεποιθήσεις και πιστεύω. Εκείνος βέβαια, όπως μας ενημέρωσε μέσα από τους τηλεοπτικούς μας δέκτες, ισχυρίζεται πως κατέχει αυτή τη θέση για να μπορέσει να υπερασπιστεί τη διαφορετικότητα του φύλου την οποία εξέφρασε ως «φύση του ανθρώπου», την οποία και σέβεται. Αρχικά ας υποθέσουμε καλόπιστα πως η φύση του ανθρώπου είναι όντως αυτή που έχει στο μυαλό του ο κύριος υπουργός. Σέβεται τη φύση του ανθρώπου, αλλά του φαίνεται «αδιανόητο» να σεβαστεί τη διαφορετικότητα και τα δικαιώματά. Και αυτή η παθιασμένη άρνηση του υπουργού, όχι να δώσει άδεια στα ζευγάρια ομοφυλόφιλων να παντρεύονται ή να κάνει μια καλόπιστη ενέργεια, αλλά έστω να προβεί στην παραμικρή προσπάθεια να το συζητήσει είναι κατά παράβαση κάθε έννοιας ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δικαιοσύνης και δημοκρατικών διαδικασιών. Είναι απαράδεκτο να κατέχει κάποιος το ανώτατο αξίωμα της Δικαιοσύνης, και να σφυρίζει αδιάφορα στις επανειλημμένες καταπατήσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

 

Κατά τ’ άλλα θέλουν και έχουν την απαίτηση να αποκαλούμαστε Ευρωπαϊκή χώρα. Και ρωτώ: όταν εκφράζονται τέτοιου είδους απόψεις και μάλιστα δια στόματος του υπουργού Δικαιοσύνης είναι δυνατόν να έχουμε το θράσος να κάνουμε λόγο για πολιτισμένη και Ευρωπαϊκή χώρα;

 

Μόλις πέρυσι, εν έτη 2013, η Ελλάδα τιμωρήθηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με ένα ιδιαίτερα τσουχτερό πρόστιμο, καθώς απέτυχε να συμμορφωθεί με τις διεθνείς απαιτήσεις ως προς το θέμα του συμφώνου συμβίωσης. Και παρότι η κυβέρνηση, μετά από αυτή τη καταδικαστική απόφαση, θέλησε να κάνει μια κίνηση, μια προσπάθεια προσέγγισης του θέματος στη συνέχεια την «πάγωσε» όταν δέχθηκε τα «πυρά» της Εκκλησίας και των πιο σκληρών δεξιών μελών της. Πέραν λοιπόν του κύριου Αθανασίου και ορισμένων πολιτικών γενικότερα υπάρχουν και άλλοι στην Ελλάδα που αντιτίθενται σθεναρά σε αυτό το θέμα. Ένας εξ αυτών είναι ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος, που προσφάτως είχε χαρακτηρίσει την ομοφυλοφιλία «μια διαστροφή της ανθρώπινης ύπαρξης», αλλά και ο μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ που έκανε λόγο για αφορισμό όσων ψηφίσουν το σύμφωνο συμβίωσης. Ξαφνικά ο νομοθέτης άρχισε να «ηθικολογεί» και η εκκλησία να νομοθετεί και επιμένουμε να νομίζουμε πως η χώρα αυτή αποτελεί τη συνέχεια των μεγάλων φιλοσόφων της αρχαιότητας.

 

Η Ελλάδα πρέπει επιτέλους να παρουσιάσει τον εαυτό της στην Ευρώπη αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο ως μια σύγχρονη πολιτισμένη χώρα, που σέβεται και διαφυλάττει τα δικαιώματα όλων των πολιτών της. Και τούτο, όχι μόνον γιατί αυτό αποτελεί συμβατική και νομική υποχρέωση της Ελλάδας, αλλά και γιατί, αυτό απαιτεί η ίδια η δημοκρατία που γεννήθηκε σ’ αυτήν εδώ τη γη.