Συνηθίζουν οι οικογένειες στις ΗΠΑ να επισκέπτονται τα πανεπιστήμια πριν αποφασίσουν ποιο θα παρακολουθήσει το παιδί τους. Οι επισκέψεις αυτές είναι καλά οργανωμένες και φαίνεται να βαρύνουν στην τελική απόφαση. Στις ΗΠΑ βέβαια η τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν είναι δωρεάν, αντιθέτως κοστίζει δεκάδες χιλιάδες δολάρια ετησίως σε δίδακτρα. Στην Ελλάδα η τριτοβάθμια είναι δωρεάν και οι οικογένειες ελάχιστες φορές επισκέπτονται τους πανεπιστημιακούς χώρους παρόλο που έχουν επενδύσει αρκετές χιλιάδες ευρώ, έμμεσα με τη φορολογία και άμεσα με τα ιδιαίτερα και τα φροντιστήρια, για να βοηθήσουν τα παιδιά τους να φτάσουν μέχρι εκεί.
Δεν πειράζει βέβαια που εμείς εδώ δεν έχουμε αυτή τη συνήθεια. Φαντάζεστε για παράδειγμα, ομάδα υποψήφιων φοιτητριών και φοιτητών του ΑΠΘ με τις οικογένειές τους να ξεναγείται στην γηραιά κατάληψη του Βιολογικού, διάρκειας ετών 34 όπως μάθαμε πρόσφατα, ή να διαβάζει «κηδειόχαρτα» για τον πρύτανη του πανεπιστημίου, ευγενική χορηγία ατόμων που δηλώνουν αντιεξουσιαστές; Ή αντίστοιχα στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών να παρακολουθεί κάτι τύπους με κρουστικά τρυπάνια να αλλάζουν την εσωτερική διαρρύθμιση για να φτιάξουν το δικό τους στέκι; Φυσικά και δε θα πούμε ότι ενδέχεται εκεί που κάνουν τα παιδιά τους μάθημα στο αμφιθέατρο να μπουκάρει ομάδα μασκοφόρων, επίδοξων Ζορό, που θα επιβάλλει νόμο και τάξη δικών τους προδιαγραφών! Αντίθετα, κάποιοι μπορεί να επιμείνουν πως τα παραπάνω αποτελούν απόδειξη ότι ο ιδεολογικός, πολιτικός διάλογος στη χώρα είναι ζωντανός, τόσο ζωντανός που γίνεται ενίοτε με κασμάδες και τρυπάνια!
Και δυστυχώς εμείς οι Έλληνες είμαστε μαθημένοι σε αυτό το Πανεπιστήμιο. Δεν ιδρώνει το αυτί μας ούτε με τη βρωμιά, ούτε με τις καταλήψεις, ούτε με τις ζημιές, ούτε με τις ατασθαλίες. Τόσα χρόνια, τόσες κυβερνήσεις, το συνηθίσαμε. Οι άλλοι όμως; Αυτοί που παρακολουθούν τα αγγλόφωνα προπτυχιακά και μεταπτυχιακά μας προγράμματα; Αυτοί και ξένοι είναι και δίδακτρα πληρώνουν για να φοιτούν στα πανεπιστήμιά μας! Τέτοιους δεν ονειρευόμαστε να φέρουμε και άλλους πολλούς; Το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών για παράδειγμα προσφέρει επτά αγγλόφωνα μεταπτυχιακά και έχει τη διεθνοποίησή του ως προτεραιότητα ανάμεσα στους αναπτυξιακούς στόχους του ιδρύματος.
Μικροί πανεπιστημιακοί θύλακες προσπάθειας και αριστείας για τους οποίους διαβάζουμε κατά καιρούς με υπερηφάνεια φαίνονται ως εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Η ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι κακοφορμισμένη. Η κυβέρνηση μετά από μερικά πέρα-δώθε πριν από οκτώ μήνες ανάρτησε την προκήρυξη για τη πανεπιστημιακή αστυνομία και τώρα αισίως ξεκινά την εκπαίδευση των ειδικών φρουρών που θα στελεχώσουν την υπηρεσία. Οι αστυνομικοί όμως εκπαιδεύονται κάποια χρόνια για να αναλάβουν υπηρεσία στους δρόμους, αλλά οι πανεπιστημιακοί αστυνομικοί ή αλλιώς Ομάδα Προστασίας Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων (ΟΠΠΙ) με τέσσερις μήνες εκπαίδευσης θα είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν από καταληψίες, μάστορες τόσο στο γκρέμισμα όσο και στην αντιεξουσιαστική ρητορεία, μέχρι απελπισμένους ναρκομανείς και εγκληματίες του ποινικού δικαίου!
Ίσως να ήταν αποτελεσματικότερο και φθηνότερο, από τους εν ενεργεία αστυνομικούς να είχε δημιουργηθεί η ΟΠΠΙ, αλλά μάλλον πρόκειται για οπισθοχώρηση ώστε να μην ερεθίζονται ιδεολογικά αντανακλαστικά. Τα ελληνικά πανεπιστήμια υποφέρουν γιατί η κοινή ανομία ενδύεται ιδεολογικό φερετζέ. Αυτό το καταλαβαίνουν οι απλοί πολίτες, οι πολιτικοί πότε θα το παραδεχθούν για να ξεκινήσει επιτέλους η συζήτηση με πολιτικούς, αλλά όχι αντιπολιτευτικούς, όρους;
