Επανερχόμαστε στα δύο σπίτια των γειτόνων, εκεί στις περιτριγυρισμένες αυλές από λαχτάρες κι όνειρα. Όμως η μάνα του Περικλή επέφερεν ρήξεις, γιατί λέει η θυγατέρα του Μανούσου και της Φωτεινής είναι μια «δούλα» που πλένει και νταντεύει τα παιδάκια του Παιδιατρικού Τμήματος, γι’ αυτό μακριά από τέτοιο δουλοπρεπή συμπεθεριό. Δε λέω είναι καλό κορίτσι η Ροδούλα, μα δεν είναι για το δικό μου σπιτικό. Όποιος έκανεν αυτήν την τελευταία φράση θα έβλεπε την έπαρση που είχε αυτή η φαντασμένη γυναίκα.. Αστραπιαία η κουτσομπόλα φιλενάδα της Άννας μετέφερεν την είδηση και γρήγορα τα «καθέκαστα» πέταξαν ως τα Χανιά. Ο Περικλής την ίδια μέρα βρέθηκε στο δρόμο με τη μεγάλη στροφή και περίμενε την «άσημη» νοσηλεύτρια και έσκυψε να τη φιλήσει, μα εκείνη δακρυσμένη ελαφρά τον απώθησεν. Τόσον καιρόν έχομεν να σμίξομεν. Τι ωφελούν οι τύποι; Για μένα όλα που σε αφορούν έχουν ουσία και νόημα και δεν είναι καθόλου, μα καθόλου κρυάδα και τύπος. Χωρίς τους γονείς μας δε θα κάνομεν του κεφαλιού μας. Εκείνος της κράτησε το χέρι και με κάποιο πείσμα τόνισεν. Αμέσως μετά το Πάσχα θα γίνει ο γάμος μας. Θα κάνομεν λοιπόν το γάμο που θα κρατήσει το πολύ ένα μήνα. Βλέπεις γιατί σαν χώρα και λαός διαλυόμαστε; Είμαι ήδη αργοπορημένη και φεύγω. Έτσι χωρίς να κάνομεν λοιπόν τίποτε χαρούμενο, μέρες που είναι; Τον κοίταξε με μια ματιά που όλα τα έλεγε! Γρήγορα να ξαναβρεθούμε σ’ αυτόν τον δρόμο και στάθηκε μαρμαρωμένος εκεί μέχρι που έστριψεν την στροφή και του κούνησεν το χέρι, ενώ το δακτυλιδένιο της στόμα του χάρισε το πιο γλυκό χαμόγελο!
Η μάνα εναγώνια τον περίμενε, μα σαν είδεν τόσον αστραφτερό το πρόσωπό του, τίποτε δεν αποτόλμησε να πει… Η αληθινή αγάπη δεν κρύβεται, αφού μοιάζει με τη φουχτωμένη Άνοιξη, το σκιερό καλοκαιρινό δάσος, τη καταγάλανη θάλασσα και το ψηλό βουνό με την απέραντη θέση! Και βέβαια υπάρχουν δυσκολίες στους επισκέπτες σ’ αυτά τα εξαίσια μέρη, μα τα δυο κατάλευκα περιστέρια με τα δυνατά τους φτερά καταφεύγουν σε υψήνεμα μέρη!
Καλή κι’ ευλογημένη Πασχαλιά! Η Σταύρωση κι’ η λαμπροφόρα Ανάσταση του Σωτήρα μας που τόσο νοιάζεται για όλους εμάς και δεν πειράζει καθόλου, αν έχομεν τα φτερά του περιστεριού ή του αητού το ίδιο ο Λυτρωτής μας ενδιαφέρεται για όλους μας σε τούτους τους δύσκολους καιρούς που οι άνθρωποι ζουν σ’ όλη την Υφήλιον!
Αλεξάνδρα Πολυχρονάκη