Ο βασιλιάς είναι γυμνός

«Δεχτήκαμε πυρά από όλες τις μεριές αλλά δώσαμε έναν αγώνα αξιοπρέπειας με αποφασιστικότητα και αυταπάρνηση». Τα λόγια ανήκουν στον πρωθυπουργό της Ελλάδας κ. Αλέξη Τσίπρα σε ομιλία προς τη νεολαία του κόμματός του στις 20/11/2015. Κι έτσι, για μια ακόμη φορά, δημόσια, με τον πιο φυσικό και ανερυθρίαστο τρόπο, ο κ. Τσίπρας ενισχύει το μυθικό/μαγευτικό (με την έννοια του μαγικού-σωτήριου) προφίλ της σημερινής κυβέρνησής του, και του ιδίου στον ρόλο του αρχηγού της. Είναι το αφήγημα που πασχίζει, επιτυχημένα θα έλεγα, αν κρίνουμε από τα αποτελέσματα των απανωτών εκλογικών αναμετρήσεων του 2015, να καθιερώσει στο συλλογικό ασυνείδητο των πολιτών τον κ. Τσίπρα. Ένα πρωθυπουργό νέο, αμόλυντο, με τίμιες προθέσεις και με αποστολή, ίσως και σταυροφορία καθώς οι πολεμικές κορώνες πάντα έχουν απήχηση σε ένα λαό που βρίσκεται σε αδιέξοδο, τη λύτρωση της πατρίδας από τον «ωμό εκβιασμό» των κακών Ευρωπαίων και άλλων δανειστών. Αυτοί είναι που γίνονται εμπόδιο στον δρόμο προς τον «παράδεισο» που θέλει να προσφέρει ο κ. Τσίπρας με τη μορφή αυξημένων συντάξεων, διορισμών στο δημόσιο, κατάργηση χρεών, την επαναφορά γενικά και ως διά μαγείας, σε μια ευτυχισμένη και ανέμελη προ-μνημονίων εποχή. Ο κ. Τσίπρας όμως αντιστέκεται καθώς, όπως συνεχίζει στην ίδια ομιλία, «για πρώτη φορά πριν από λίγους μήνες κληθήκαμε να δώσουμε έναν σκληρό και άνισο αγώνα για να βάλουμε ένα τέλος στην πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης, της λιτότητας και του αυταρχισμού». Έτσι τώρα στο προφίλ του νέου και τιμίου πρωθυπουργού έρχεται να προστεθεί και η έννοια του ήρωα που αντιστέκεται. Ας μην ξεχνούμε ότι ως λαός τείνουμε ευήκοα ώτα σε κάθε τι πολεμικό και αντιστασιακό, είτε πρόκειται για τη μάχη στις Θερμοπύλες, είτε για την ανατίναξη της γέφυρας στο Γοργοπόταμο, είτε για μια δεκαεπτάωρη διαπραγμάτευση στις αρένες του ευρωκοινοβουλίου!

 

Σα να μην πέρασε λοιπόν μια μέρα από τότε που ο κ. Τσίπρας από τα έδρανα της αντιπολίτευσης κατηγορούσε, κατήγγειλε και καταδίκαζε μετά βδελυγμίας όλα όσα έρχεται να ψηφίσει αυτός και η κυβέρνησή του σήμερα. Αδυνατεί να αντιληφθεί την εντύπωση που δημιουργούν, εντός και εκτός της χώρας, οι νομοθετικές παλινωδίες της κυβέρνησής του. Μόλις σε τέσσερα νομοσχέδια καταγράφονται 38 αλλαγές, αντικαταστάσεις, απαλοιφές, προσθήκες ή και καταργήσεις άρθρων σε νόμους, ενώ ο νόμος για το 3ο μνημόνιο έχει αλλάξει οκτώ φορές. Δεν καταλαβαίνει άραγε ο κ. πρωθυπουργός πως με την πολιτική τακτική του συριζαϊκού ρεσάλτου στο δημόσιο (βλέπε διορισμούς) και την απαξίωση κάθε αξιοκρατικής διαδικασίας, οδηγεί σε απελπισία ακόμη και παραίτηση και από το ίδιο το εκλογικό δικαίωμα, τους πολίτες; Στην προσπάθειά του να καλλιεργήσει και καθιερώσει τον προσωπικό του μύθο ο κ. Τσίπρας ενισχύει και ενδυναμώνει τις εθνικολαϊκιστικές και ολοκληρωτικές φωνές στο εσωτερικό της χώρας, ενώ ταυτόχρονα αποδυναμώνει τη θέση μας και την ελάχιστη πλέον αξιοπιστία μας στο εξωτερικό.

 

Όμως ο κ. Τσίπρας αλλάζει. Τον είδαμε στις 17 Νοεμβρίου, στο Πολυτεχνείο μουδιασμένο να δέχεται τα γιουχαΐσματα και μετά, σα θυμωμένο παιδί που το «αδίκησαν», να καταδικάζει από τα έδρανα της βουλής συμπεριφορές που στο παρελθόν ουδόλως τον ενοχλούσαν. Τον είδαμε επίσης, μετά το φιάσκο της επίσκεψης στην Τουρκία και την αντίδραση της Κύπρου για τα όσα αβασάνιστα, άκριτα και απροετοίμαστα, ελπίζουμε, δήλωσε, να ζητά βοήθεια από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας καλώντας σε συνεργασία τις άλλες πολιτικές δυνάμεις του τόπου. Το πουλόβερ ξηλώνεται, όπως είπε πρόσφατα στη βουλή ο κ. Δανέλλης από το ΠΟΤΑΜΙ. Η γύμνια του βασιλιά όμως γίνεται γύμνια της χώρας και οι σύγχρονες πολιτικές δυνάμεις του τόπου θα πρέπει να είναι έτοιμες να αντιμετωπίσουν για άλλη μια φορά τα αποτελέσματα παιδιάστικων καμωμάτων.