Ο βιασμός της Δημοκρατίας

Αδύναμος και φοβισμένος πίσω από το προσωπικό μου οχυρό, παρακολουθώ το σημερινό πολιτικό σκηνικό και προσπαθώ απεγνωσμένα να βγάλω κάποια χρήσιμα συμπεράσματα.

 

Το κύριο είναι η αιτιολόγηση του σημερινού τίτλου κι ο ύπουλος τρόπος που αυτός ο βάρβαρος κι ανήθικος βιασμός συντελείται σε βάρος αυτής της «πανέμορφης γυναίκας», που τόσο δάκρυ κι αίμα έχει πέσει για χάρη της.

 

Ο θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας πλέον έχει εντελώς διακοσμητικό ρόλο μέσα στη Βουλή και σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογεί τη βαρύτητα των συνεπειών από την αδυναμία εκλογής του.

 

Ο περιορισμός εξουσίας του έγινε με την αναθεώρηση του Συντάγματος το 1986, χωρίς όμως να αναθεωρηθεί ταυτόχρονα και το σύστημα εκλογής του, που απαιτεί τη συγκέντρωση τουλάχιστον 180 ψήφων από Έλληνες βουλευτές, κάτι που ίσως δικαιολογούσε η μέχρι τότε αυξημένη αρμοδιότητά του.

 

Ήταν ένα «βέτο» του Κώστα Καραμανλή του πρεσβύτερου, προκειμένου να κρατήσει τη «γοητεία» μιας «μοναρχικής» δημοκρατίας που μετατράπηκε σε κοινοβουλευτική, ώστε οι βουλευτές να φοβούνται τις επικείμενες εκλογές και να υπερψηφίζουν Πρόεδρο απόλυτου εμπιστοσύνης.

 

Όμως κάποτε οι «μάσκες» πέφτουν και το αδυσώπητο και αιμοβόρο πρόσωπο της εξουσίας αποκαλύπτεται στα μάτια των θεατών της ελληνικής κοινωνίας κι αποκαλύπτει και τους «μεθυσμένους» εκπροσώπους της να επιδίδονται στη «μάχη» μιας μάταιης κυριαρχίας.

 

Δεν υπάρχει πιο ψυχοφθόρο συναίσθημα από τη συνεχή κοροϊδία «ιδεολογιών» και «εξαγγελιών προγραμμάτων» περί ευημερίας κ.λπ. όπου δίχως καμία ευθύνη και γνώση σκορπάνε «λόγια κι αέρα».

 

Με τρομάζει η «σιωπηλή» παταγώδης αποτυχία της σημερινής κυβέρνησης, ίσως όμως λιγότερο από την «θορυβώδες» και «βουβή» που ενδέχεται να έρθει από το ΣΥΡΙΖΑ.

 

Ο κ. Τσίπρας λέει πάρα πολλά κι ευχάριστα για τον κόσμο που είναι εντελώς ανεδαφικά και δεν νομίζω ότι αξίζει να μπω στον κόπο να τα σχολιάσω καν.

 

Μόνο ένα που για μένα είναι το σημαντικότερο κι ίσως το… λιγότερο δημοφιλές… ότι θα ενοποιήσει το σύστημα ελέγχου και θα το συνδέσει απευθείας με το τηλέφωνο του πρωθυπουργού…

 

Θα μπορούσα λοιπόν να φανταστώ ότι θα «κυνηγάει» τα λαθραία βυτιοφόρα και «τσιγαράδικα» καράβια, τα οποία βάσει έγκυρων πηγών, μας κατατάσσουν πρώτη χώρα στον κόσμο στο παράνομο εμπόριο καυσίμων και τσιγάρων!

 

Ότι θα έκανε περιοδείες ελέγχου φοροδιαφυγής και γενικής εποπτείας όλου του δημοσίου τομέα… μέσα από μια μαγική σφαίρα..

Εύχομαι πάντως όλοι αυτοί που τον πιστεύουν να έχουν δίκιο κι εγώ να διαψευστώ κι όλα να γίνουν με μια σαρωτική μαζική λαοθάλασσα επαναστατικής δράσης, που θα επιφέρει ριζοσπαστικές αλλαγές και θα ανοικοδομήσει το θεμέλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

 

Πριν όμως γίνει αυτό, υπάρχει μια πολύ βαθιά και ουσιαστική ανάγκη, η οποία δυστυχώς για τους αγαπητούς κι εξαιρετικά συμπαθής αριστερούς ιδεολόγους δεν έχει «έμπνευση».

 

Αυτή η ανάγκη ονομάζεται μηχανογράφηση και αρχειοθέτηση κι είναι μια ανιαρή διαδικασία γεμάτη με ψυχρούς αριθμούς και κωδικούς που αντιστοιχούν στα πρωτόκολλα έγγραφων-αποφάσεων και διαβιβάσεων.

 

Ένα κατά τη γνώμη μου ύψιστης σημασίας έργο για την οικοδόμηση ενός κράτους πάνω στο οποίο ο κάθε Τσίπρας θα μπορεί να «παίζει λύρα» και να πραγματοποιεί ριζοσπαστικές αλλαγές.

 

Όμως θα μου επιτρέψετε να πιστεύω ότι μετά από επαναληπτικές εκλογές που θα αναδείξουν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, θα έχουμε κι άλλες εκλογές από το σύρριζα που θα αναδείξει τη δραχμή, καθώς οι εταίροι μας θα επιμείνουν στην τήρηση των μνημονίου, σύμφωνα με τα επιτυχημένα παραδείγματα Πορτογαλίας-Ιρλανδίας.

 

Χωρίς άλλη δυνατότητα η κυβέρνηση θα κηρύξει εκλογές, ώστε να αποφασίσει ο λαός τι θα γίνει. Έτσι ακριβώς έπραξε κι ο Γ.Α. Παπανδρέου, έτσι νομίζω θα ξαναγίνει με τον κ. Τσίπρα.

 

Δυστυχώς νομίζω ότι η μετωπική σύγκρουση με την Ε.Ε. απαιτεί μια εξαιρετική και πολύ συγκροτημένη νομική βάση, που να στηρίζεται σε συλλογική απαίτηση λαών κρατών κι όχι σε αυθαίρετες εκδοχές της κ. Κωνσταντοπούλου που βάφτισε την τρόικα ως ένα τετραμερή μηχανισμό και το μνημόνιο ως μια εμπορική συμφωνία, χωρίς την ισχύ μιας διεθνούς συμφωνίας.

 

Θυμίζω τον «χαμένο» αγώνα του Γ.Α. Παπανδρέου να συνενώσει το νότο της Ευρώπης και την άρνηση που συνάντησε τόσο από την Πορτογαλία που πρόσφατα ελευθερώθηκε από το μνημόνιο όσο και της Ισπανίας με το κίνημα αγανακτισμένων που στέλνοντας ηλεκτρονικό μήνυμα: «κάντε σιγά μην ξυπνήσουν οι έλληνες», πυροδότησε το εγχώριο κίνημα αγανακτισμένων.

 

Μια αποτελεσματική επανάσταση απαιτεί επίπονο αγώνα με συστηματική δράση σε ένα πολυσύνθετο περιβάλλον, που αποτελείται από 27 διαφορετικούς λαούς με 27 διαφορετικά κοινοβούλια, ώστε να διαμορφωθούν οι συνθήκες γέννησης συνθηκών ίδρυσης μιας νέας κατάστασης.

 

Τα αληθινά βιώματα στερήσεων οδηγούν στις γνήσιες αξίες, γι’ αυτό κλείνω με τη διατύπωση ενός αληθινού αριστερού αγωνιστή του κ. Μάνεση, που ανατρίχιασα όταν τη διάβασα, καθώς στο τελευταίο μάθημα νομικής που δίδαξε πριν τον συλλάβει το καθεστώς δικτατορίας, όρισε την πολιτική Ελευθερία (το αντίστροφο από τον βιασμό της Δημοκρατίας) ως μια ιστορική κατάκτηση του ανθρώπου για την εξέλιξη της κοινωνίας που ζούμε κι ως τη βασική προϋπόθεση καταξίωσής του.

 

Το ζητούμενο πλέον είναι πως προστατεύεται η πολιτική Ελευθερία κι η γνήσια αριστερή ιδεολογία της αναγέννησης, από τις κακόγουστες «αριστεριτζίδικες» απομιμήσεις.