Του ΙΓΝΑΤΙΟΥ Θ. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ*
Αξιέπαινες και αξιομνημόνευτες οι, σε παγκρήτιο επίπεδο, εκδηλώσεις για την ιστορική επέτειο των 100 χρόνων από την Ένωση της Κρήτης με την Μητέρα, και τόσο πληγωμένη σήμερα, εξαιτίας ημών και ξένων, Ελλάδα.
Σημαντικότατο ρόλο, που δεν έχει δυστυχώς όσο έπρεπε να αναδειχθεί και να εξαρθεί, έπαιξε ο μεγάλος ευεργέτης και φιλόπατρις ο Σφακιανός Γεώργιος Ξενουδάκης. Τα Χανιά δυστυχώς τον «ετίμησαν» δίνοντας, έπειτα από πολλές παρεμβάσεις, ιδιαιτέρως του εκ Σφακίων αξιόλογου ανδρός κ. Νικολάου Νταμπακάκη, το όνομά του σε μια πάροδο παρόδου (!) της πόλεως Χανίων. Ντροπή μας!
Ο προαναφερθείς αγαπητός και μελετητής του βίου και της ανεκτίμητης προφοράς του Μεγάλου Γ. Ξενουδάκη, κ. Ν. Νταμπακάκης, που αν έλειπε, ο Μέγας Ξενουδάκης θα ήταν στα αζήτητα, όπως και άλλοι αξιόλογοι Έλληνες, εκλήθηκε, προς τιμήν τους, από τον Σύλλογο Ιδιοκτητών Κέντρων Ξένων Γλωσσών Νομού Ηρακλείου Palso και ομίλησε με την ευκαιρία των εορταστικών εκδηλώσεων, που οργάνωσε ο παραπάνω Σύλλογος για την επέτειο των 100 χρόνων από την Ένωση της Κρήτης με την Μητέρα Ελλάδα και μάλιστα τον παρεκάλεσαν να ομιλήσει για τον μεγάλο ήρωα και ευεργέτη των Σφακίων, και όχι μόνο, Γ. Ξενουδάκη.
Ο καταξιωμένος, και ευγενέστατος, κ. Ν. Νταμπακάκης, με χαρά ανταποκρινόμενος, ομίλησε για τον όντως Μεγάλο Ξενουδάκη, πολύ παραστατικά και επιτυχημένα, αποκαλυπτικά και αφυπνιστικά, αποσπάσματα δε της σημαντικής ομιλίας του, παραθέτομε στη συνέχεια, ευχαριστούντες τον άξιο ομιλητή: «Σε μια επανάσταση των Σφακιανών, γύρω στο 1824, παιδί αμούστακο ζώνεται τ’ άρματα της εποχής του και ακολουθεί στον αγώνα, τον πατέρα του και τους άλλους συντοπίτες του Σφακιανούς για να αγωνιστεί για την απελευθέρωση της Κρήτης από τον τύραννο-κατακτητή της, τον Τούρκο. Όταν το πλήρωμα του χρόνου ήρθε και ο αείμνηστος Ι. Καποδίστριας-κυβερνήτης της Ελλάδας, αποφάσισε να επαναφέρει στην πατρίδα μας όλα τα ξεριζωμένα ελληνόπουλα, εφρόντισε να επαναφέρει στην Ελλάδα και τον Γ. Ξενουδάκη (ο οποίος είχε εξαγορασθεί από τον Γάλλο Διπλωμάτη Mercie), ο Γ. Ξενουδάκης έρχεται στην Ελλάδα, το 1830. Τοποθετείται στο Εϋνάρδειο ορφανοτροφείο της Αίγινας και με την φροντίδα του Μεγάλου του Γένους διδασκάλου του Γεωργίου Γενναδίου εγγράφεται στο Οθώνειο Πανεπιστήμιο-Αθηνών στη νομική σχολή και διακόπτει τα μαθήματά του, το 1841, όταν ξέσπασε η επανάσταση του Χαιρέτη, για να προστρέξει στο κάλεσμα της πατρίδας για αγώνες απελευθέρωσης της Κρήτης και την ένωσή της με την Ελλάδα. Δεν ενδιαφέρεται και δεν μάχεται ο Γ. Ξενουδάκης μόνο για την Κρήτη, αλλά και για όλη την υπόδουλη-σκλαβωμένη Ελλάδα.
Το έτος 1843, μετά από απόφαση της Εθνοσυνελεύσεως της 3ης Σεπτεμβρίου, εισέρχεται στο Ελληνικό Κοινοβούλιο ως βουλευτής μεταναστών Κρήτης και ήταν εκ των συντακτών του πρώτου συντάγματος της Ελλάδος.
Ο Γ. Ξενουδάκης αγωνίζεται επί 35 ολόκληρα χρόνια για τους ξεριζωμένους ή υπόδουλους συντοπίτες του Κρήτες. Πύρινες ομιλίες, οι ομιλίες του και οι παρεμβάσεις του στη Βουλή.
Απευθυνόμενος στον διάσημο πολιτικό της Αγγλίας κ. Κάρολο Δίλκε, του γράφει στις 3 Οκτωβρίου 1887, μεταξύ των άλλων:
«Η Κρήτη έξοχε ξένε, δούλη δεν ησυχάζει φονεύεται αλλά δεν αποθνήσκει. Ευκολότερον να ισοπεδωθεί η ιερά Ίδη και τα Λευκά όρη, παρά να δεχθεί άλλο πολίτευμα εκτός της μετά της Ελλάδος ενώσεως…».
Όταν ο Γ. Ξενουδάκης επέστρεψε στην γενέτειρά του Ίμβρο Σφακίων, μεταξύ των πρώτων που εθεώρησε αναγκαίο να κάνει, ήταν να επισκεφθεί και να προσκυνήσει το σπίτι του πρωτοεπαναστάτη των Σφακίων, του Απόστολου των απελευθερωτικών αγώνων της Κρήτης, όπως ο ίδιος ο Γ. Ξενουδάκης έλεγε τον Ήρωα Δασκαλογιάννη, στην Ανώπολη Σφακίων. Λέγει λοιπόν στο βιβλίο των λόγων του:
«Περιηγούμενος την Κρήτη και φθάσας εις την Ανώπολη των Σφακίων, έσπευσα να πλησιάσω το ερειπωμένο μέγαρον του πρώτου αποστόλου της εξεγέρσεως της δούλης Ελλάδος Δασκαλογιάννη. Εγονάτισα ενώπιόν του, επροσκύνησα κι εφίλησα τους ένθεν και ένθεν ερριμένους ιερούς λίθους. Το περιφανές τούτο ερείπιον, είπον, είναι αγιώτερον και οσιώτερον των ανακτόρων, εν οις ενοικούσι βασιλείς και αυτοκράτορες, διότι εκ του οίκου τούτου εξήλθεν η πρώτη κλαγγή της ελευθερίας των λαών. Εκ του οίκου τούτου εξήλθεν η θεία έμπνευσις. «Εγρεο φίλα μάτερ», ενώ εκ των ανακτόρων των ισχυρών δίδεται το πρόσταγμα της σφαγής των πολιτών, δια να κορέσουν τα πάθη και την απληστίαν των, οι άρπαγες των δικαιωμάτων του πολίτου».
Ο μεγάλος ήρωα και ευεργέτης των Σφακίων και όχι μόνον, Γ. Ξενουδάκης, ανάλωσε όλη την ζωή του για την πατρίδα του. Εργάστηκε από την παιδική του ηλικία μέχρι το τέλος της ζωής του (30/8/1888) για ιδανικά όπως: φιλοπατρία, αλληλεγγύη, ανιδιοτέλεια, εντιμότητα και σεβασμό στους προγενέστερους και τους θυσιασθέντες γι’ αυτόν, για δημοκρατία.
Στο τέλος, έχοντας την Σφακιανή λεβεντιά, την ανωτερότητα και την αρχοντιά που κληρονόμησε από τον Σφακιανό (Ίμβριο) πατέρα του και την Ηρωίδα Σφακιανοπούλα μάνα του, δεν αισθάνεται ικανοποιημένος και γράφει στο προαναφερόμενο βιβλίο του: «Κρήτη, ει τι ήμαρτον, συγγνωθι». Και ο κ. Νταμπακάκης, τον οποίο και ευχαριστούμε για την προσφορά του, θα αναφωνήσει, όπως και κάθε εχέφρων και πατριώτης: «Θεέ μου, αλήθεια είχαμε και έχουμε όμοιούς του, πολιτικούς;».
Ημείς και χιλιάδες μαζί μας, μετ’ αγανακτήσεως βοώμεν: Όχι. Ο νοών νοείτω…
*ο Ιγνάτιος Χατζηνικολάου είναι θεολόγος-τ. λυκειάρχης