Εκεί στην οδό Κριάρη που ο ήλιος ζεσταίνει την κρυάδα του χειμώνα και τα δέντρα τριγύρω δροσίζουν στην καλοκαιριά. Τα πουλιά τιτιβίζουν στα κλαδιά και τ’ ανθρώπινα αηδόνια κελαηδούνε κι αυτά! Είναι η γειτονιά της αστροφεγγιάς και της γλύκας που ολοένα σιγοτραγουδά.
Εδώ είναι και το ιατρείο του παιδιάτρου κ. Γιώργου Στυλιανού Μπαγουράκη, που ο αγώνας του είναι φτερωτός και το αποτέλεσμα χαμογελαστό! Έτσι δεν βοηθά μόνον το μέρος, αλλά προπάντων ο βαθιά καταρτισμένος παιδίατρος που απλόχερα και επιτυχημένα προσφέρει αντάμα με την πατρική του στοργή, είναι πατέρας τριών χαριτωμένων παιδιών που έχουν μητέρα την αναισθησιολόγο κυρία Σοφία Νικολάου Μαρκαντώνη και γιαγιά την κυρία Ιωάννα, εκείνη μεγάλωσε και τα οκτώ της εγγόνια.
Επανερχόμαστε στον φημισμένο γιατρό μας, βιαστικά και ‘κείνος δίνει στον ταραγμένο πατέρα, η μητέρα την πρώτη διάγνωση. Τίποτα το ανησυχητικό δεν υπάρχει. Στο άκουσμα αυτό πολλοί σηκώνονται να τον ασπαστούν κι άλλοι σκουπίζουν τα δάκρυά τους… Εκείνα τα κοριτσάκια βέβαια δίνουν κάποτε και κλωτσιά και να η επιβεβαίωση από την τρίχρονη Καλλιοπίτσα, είναι το όνομα της μητέρας του. Φουριόζα μπαίνει μέσα και σπρώχνει το συνομήλικό της αγοράκι. «Εμένα είναι ο μπαμπά». Ωστόσο καταφτάνει και η μαμά. «Έλα, δώσε φιλάκι στον πατερούλη και στο παιδάκι και πάμε γρήγορα στο «σχολείο». Κρεμάστηκε στο λαιμό του γονιού και του έλεγε πως πονά στο χεράκι. «Όταν γυρίσεις θα κάνομεν μια ένεση». Μ’ αυτό το «χαμπέρι» πετάχτηκε πάραυτα έξω. Είναι αλήθεια πως οι εργαζόμενοι γονείς στερούνται τα παιδιά τους και γι’ αυτό ταξιδεύουν στο εξωτερικό για να τα χαίρονται και για να παρακολουθούν και την εξέλιξη της επιστήμης τους. Κι είναι μεγάλη η πρόοδος σε άλλες χώρες, όμως το ελληνικό μεράκι και η ανθηρή ελπίδα είναι βαθιά ριζωμένη στην ξακουσμένη πατρίδα.
Γιατρέ της ελληνικής καρδιάς με τη σύζυγο και τους συναδέλφους σας, νιώθομεν περηφάνια που σε έχομεν. Σας ευχαριστούμεν θερμά για τη θυσία σας και να ‘χετε πάντα χαρά και επιτυχία στην ιερή σας δουλειά! Χαρούμενα Χριστούγεννα ολόψυχα ευχόμαστε.
