Πληροφορήθηκα με χαρά από φίλους, γιατί λόγω εφημερίας δεν είχα την δυνατότητα να παραστώ, ότι ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης μας Ευγένιος, άστραψε και βρόντηξε από τον άμβωνα στη λειτουργία της εορτής των Τεσσάρων Μαρτύρων. Και δικαίως. Ο λόγος, τα διάφορα δημοσιεύματα και το σούσουρο των ημερών ότι το Ρέθυμνο από πόλη των γραμμάτων έχει μετατραπεί σε πόλη των εγκλημάτων. Η γενίκευση πάντα αδικεί, ακόμα και ακυρώνει, το δίκιο.
Το Ρέθυμνο είναι μια πόλη ζωντανή, εξελίξιμη, πολυδιάστατη. Τα τραγικά περιστατικά βίας, ανομίας και παραβατικότητας σαφώς και συννεφιάζουν το τοπίο, σαφώς και πληγώνουν την συλλογική μας συνείδηση. Είναι όμως πάντα τροφή για σκέψη, γιατί την ευθύνη για ότι μας συμβαίνει την έχουμε εμείς σαν κοινωνία. Καλό είναι λοιπόν να αναλαμβάνουμε την ευθύνη, και όχι να ψάχνουμε με ευκολία να την μετακυλήσουμε, οπουδήποτε, αρκεί να φύγει από πάνω μας.
Κάνοντας μια μικρή αναδρομή, έτσι στα πολύ γρήγορα, έφερα στο νου πλειάδα από γεγονότα που ενισχύουν την θετική πλευρά του Ρεθύμνου και μου προκάλεσε μάλιστα ενθουσιασμό το πόσο γρήγορα τα απαρίθμησα.
Θυμήθηκα το νομικό Ανδρέα Καλλέργη, που εκλέχθηκε Πανεπιστημιακός στην διεθνούς φήμης Νομική Σχολή της Σορβόννης του Παρισιού.
Θυμήθηκα τις κορασίδες μας στο πόλο που διακρίθηκαν στους Πανελλήνιους αγώνες.
Θυμήθηκα το Λύκειο Περάματος, ένα μικρό επαρχιακό σχολείο, που «έσκισε» στης Πανελλαδικές φέτος.
Θυμήθηκα τη λαοθάλασσα στο χώρο της Μαρίνας, στη συναυλία για την ενίσχυση του Συλλόγου Παιδιών με Αυτισμό.
Θυμήθηκα τις δυο γιατρίνες της Εντατικής του Νοσοκομείου Ρεθύμνου και τα παιδιά του ΕΚΑΒ, στο τέλος του Αυγούστου, που κατόρθωσαν το ακατόρθωτο! Διακόμισαν σε λιγότερο από 45 λεπτά στο ΠαΓΝΗ θανάσιμα τραυματισμένο σε τροχαίο, ένα νέο άνθρωπο και πατέρα, μεταγγίζοντας τον ασταμάτητα και κρατώντας τον στη ζωή ενώ αιμορραγούσε δραματικά και αθρόα, και σήμερα είναι σπίτι του, υγιής.
Θυμήθηκα την πανέμορφη χορεύτριά μας τη Δέσποινα τη Λαγουδάκη, που ομόρφυνε με την τέχνη της τα βράδια στην τηλεόραση όλης της Ελλάδας.
Θυμήθηκα την ανθρώπινη αλυσίδα των μαθητών στα «Θυρανοίξια» τη μέρα που η υπέροχη καινούργια βιβλιοθήκη μας άνοιξε τις πύλες της στους Ρεθυμνιώτες. Θυμήθηκα και τους τόσους και τόσο ορεξάτους εθελοντές που πλαισίωσαν τη μετακόμιση της βιβλιοθήκης επίσης.
Θυμήθηκα το μεγάλο καινοτόμο Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα για τα υγρά απόβλητα που ξεκίνησε στη ΔΕΥΑ Ρεθύμνου, με σπουδαία χρηματοδότησή και προοπτική.
Θυμήθηκα τέλος την ώριμη και γενναία στάση όλων των έφηβων στο σχολείο, τις δραστηριότητες, τις παρέες, απέναντι στη μικρή που βρέθηκε μπλεγμένη στην απαγωγή Λεμπιδάκη. Την στήριξη και το χωρίς λόγια και φανφάρες δίχτυ προστασίας που έφτιαξαν τα παιδιά στον περίγυρό του, για αυτό το παιδί. Και νιώθω αισιόδοξη και περήφανη.
Τα απαρίθμησα όλα αυτά γιατί καταρχάς μας κάνει καλό και ηθικά και συναισθηματικά να τα ‘χουμε κατά νου. Αλλά και γιατί επιτέλους δε χρειάζεται άλλη μιζέρια. Δράση χρειάζεται και αγάπη για τον τόπο και τους ανθρώπους.
* H Άννα Ελευθεριάδου-Γκίκα είναι ιατρός
