Σημαντικός παράγοντας στην υπόθεση αυτή είναι οι πιέσεις από διάφορες κατευθύνσεις.
1. Οι κάτοικοι της περιοχής που θεωρούν ότι ο δρόμος αυτός είναι χρήσιμος και τον στηρίζουν.
2. Ο τοπικός δήμος που ουσιαστικά κατασκεύασε τον δρόμο και προσπαθεί τώρα να βρει λύση.
3. Ευαισθητοποιημένοι περιβαλλοντικά πολίτες, που κινήθηκαν νομικά.
4. Ένας επενδυτής που δεν θέλει τον δρόμο μπροστά στην έκταση που θέλει να επενδύσει.
Ήμουν ένας από αυτούς που στήριξαν τη νομική διαδικασία κατά του τοπικού δήμου για την κατασκευή του δρόμου αυτού. Όλοι εμείς κατηγορηθήκαμε ότι «τα πήραμε» από τον ενδιαφερόμενο επενδυτή και κάποιοι από εμάς αποσύρθηκαν. Κάποιοι άλλοι αποσύρθηκαν, επειδή η νομική διαδικασία βρέθηκε να αγγίζει γνωστούς τους και τότε έκαναν πίσω.
Η νομική διαδικασία συνεχίζεται αλλά είναι προφανές ότι η λύση δεν θα δοθεί από την «δικαιοσύνη». Άλλωστε ο δρόμος νομικά έχει χαρακτηριστεί παράνομος και υποτίθεται (σύμφωνα με τον Δήμο) ότι έχει καταστραφεί και έχει αποκατασταθεί η ζημιά!
Ο δρόμος φυσικά εξακολουθεί να υπάρχει, αλλά ας δούμε το θέμα αυτό γενικότερα χωρίς να μπερδευόμαστε σε διαδικασίες και συμφέροντα.
-Ένας δρόμος πάνω στην παραλία αποτελεί καταστροφή περιβάλλοντος;
-Ένας τέτοιος δρόμος βοηθάει στην ανάπτυξη ενός τόπου;
-Ο νόμος που προστατεύει τον αιγιαλό έχει μια λογική ή στην περίπτωση αυτή είναι σε λάθος κατεύθυνση;
Για να απαντήσω σε αυτά τα ερωτήματα θα δώσω μερικά παραδείγματα:
1. Οι κάτοικοι της περιοχής στην παραλία της Επισκοπής σήμερα, ζητούν να φύγει ο δρόμος (ΒΟΑΚ) μπροστά από τις περιουσίες τους για να μπορέσουν να τις εκμεταλλευτούν. Ένας δρόμος τελικά δεν φέρνει πάντα ανάπτυξη αλλά μερικές φορές την εμποδίζει.
2. Αυτός ο Κύπριος (δεν ξέρω όνομα) που έχει αγοράσει στην Τριόπετρα από ότι ξέρω δεν θέλει το δρόμο. Οι υπόλοιποι ιδιοκτήτες γης δίπλα του (οι ντόπιοι) γιατί έχουν άλλη άποψη για το τι τους συμφέρει; Ακόμα και αν είναι μικρότερα κομμάτια όλοι είναι ιδιοκτήτες γης και λογικά οι συνθήκες είναι παρόμοιες. Τελικά ποιος ξέρει καλύτερα το συμφέρον του ως προς την γη του, ο Κύπριος ή οι ντόπιοι ιδιοκτήτες;
3. Έφηβος επισκεπτόμουν συχνά την παραλία του «Κόρακα». Ήταν ένα μαγικό μέρος που έμοιαζε με την παραλία της τριόπετρας, όπως είναι σήμερα. Πέρασα πρόσφατα μετά την κατασκευή δρόμου και κτισίματος ενοικιαζόμενων δωματίων και εστιατορίων και δεν διαφέρει πια σε τίποτα από κάθε άλλη παραλιακή περιοχή της Ελλάδας. Τίποτα το ιδιαίτερο.
Προσπέρασα και ούτε που το κοίταξα. Αναζήτησα την παραλία μετά και μου είπαν ότι είναι αυτή που μόλις περάσαμε. Μια περιοχή που θα μπορούσε να είναι ξεχωριστή σήμερα με την χωρίς μελέτη και κατά πάσα πιθανότητα παράνομη εκμετάλλευσή της δεν είχε τίποτα να μου πει. Προφανώς ούτε και στον τουρίστα έχει κάτι να πει, γιατί rent rooms και λίγη άμμο βρίσκει παντού.
Τέλος θα ήθελα να πω στους ντόπιους (κάποιοι από αυτούς πολύ φίλοι μου και πολύ σεβαστοί) ότι ίσως να υπάρχει και μια άλλη ανάγνωση στα πράγματα.
Ίσως η Τριόπετρα να αξίζει να γίνει προορισμός (με κάθετο δρόμο να οδηγεί εκεί) και όχι περατζάδα. Ίσως δηλαδή ακόμα και αν δεν ήταν παράνομος ο δρόμος να είναι απλά άσκοπος ή και ζημιογόνος για εσάς και την περιοχή σας. Κάντε ένα δρόμο μακριά από την παραλία και απομακρύνετε έτσι τους περαστικούς που μόνο φασαρία κάνουν, και το πολύ πολύ να σταματήσουν για ένα καφέ. Κρατήστε και αυξήστε αυτούς που έρχονται για την Τριόπετρα και δημιουργήστε για αυτούς τις καλύτερες συνθήκες για να απολαμβάνουν το πανέμορφο αυτό μέρος.
Έχετε κάτι το μοναδικό. Μην το γεμίσετε αμάξια και το κάνετε μια από τα ίδια….
