Μάσκες βενετσιάνικες, θεάτρου, αποκριάτικες αλλά και διακοσμητικές φτιαγμένες από γύψο ή πηλό εντυπωσιάζουν και καθηλώνουν τον επισκέπτη. Η τεχνική που χρησιμοποιεί ο καλλιτέχνης, η λεπτομέρεια, το ύφος και η φαντασία του δημιουργούν ένα μείγμα με χρώμα και ζωντάνια που αποτυπώνεται σε κάθε μια από αυτές ξεχωριστά και το αποτέλεσμα είναι θαυμάσιο.
Η ιστορία της μάσκας χάνεται στα βάθη των αιώνων, από τους πρωτόγονους λαούς. Η μάσκα των αρχαίων χρόνων χρησιμοποιήθηκε για δυο κυρίως λόγους: θρησκευτικούς-λατρευτικούς και για τις ανάγκες του θεάτρου στην Αρχαία Ελλάδα.
Ο Αντρέας Παπαδάκης εξηγεί όπως το ερέθισμα για την κατασκευή της χειροποίητης μάσκας για εκείνον, ήταν η ίδια η ιστορία της: «Μου άρεσε πάρα πολύ η ιστορία της μάσκας. Από τα πιο αρχέγονα πράγματα η μάσκα ήταν εκείνη που εξορκίζει τον φόβο, τον θάνατο. Οι πρωτόγονες φυλές που φορούσαν μάσκες με κεφάλια από ζώα μεγάλα και ούρλιαζαν και χόρευαν με σείστρα για να ξορκίσουν τον θάνατο. Έβαζαν τις μάσκες για να μην τους γνωρίσει ο θάνατος και να μπορέσουν αν τον αποφύγουν» ανέφερε χαρακτηριστικά μιλώντας στα «Ρ.Ν.».
Η βενετσιάνικη μάσκα, εμφανίστηκε κατά το Μεσαίωνα, όταν οι άνθρωποι φοβούνταν να δείξουν τα πραγματικά τους συναισθήματα και να αποκαλύψουν την ταυτότητά τους. Μέχρι και σήμερα είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακές.
Σήμερα η μάσκα είναι, κυρίως, αναπόσπαστο κομμάτι της αποκριάς.
Ο διευθυντής του Κέντρου Ψυχικής Υγείας Ρεθύμνου Αντώνης Λιοδάκης, μιλώντας στα «Ρ.Ν.» εξήγησε πως η επιλογή της συγκεκριμένης έκθεσης στο χώρο του κέντρου κάθε άλλο παρά τυχαία είναι. Η περίοδος των απόκρεων είναι μια καλή ευκαιρία για να επαναπροσδιορίσουμε το είναι μας, αναφέρει χαρακτηριστικά, να δούμε ποιοι είμαστε, τι κάνουμε και πως μπορούμε με αυτογνωσία να γίνουμε καλύτεροι.
Σε σχετικές δηλώσεις του κ. Λιοδάκη ανέλυσε το βαθύτερο νόημα της μάσκας που έχει να κάνει με τον εσωτερικό μας κόσμο και την ανάγκη επαναπροσδιορισμού και συνειδητοποίησης του «είναι μας»: «Με αφορμή την παρουσίαση της έκθεσης για την μάσκα από τον Αντρέα Παπαδάκη κάνουμε μια διείσδυση μέσα στο νόημα και το περιεχόμενο και τη σημασία της μάσκας από τα παλιά χρόνια μέχρι σήμερα. Η μάσκα δεν χρησιμοποιείται μόνο στο θέατρο και στο αρχαίο ελληνικό δράμα, δεν αναπαριστά μόνο μια θρησκευτική-πολιτισμική και λαογραφική συνισταμένη. Αναπαριστά και μια δύναμη να συνειδητοποιήσουμε τις μάσκες που κρύβουν το βαθύτερο πρόσωπό μας και να τις παραμερίσουμε, να τις βάλουμε στην άκρη, και με αυτή την έννοια να αποκαλύψουμε τον πραγματικό εαυτό μας. Αυτό συνιστά μια θεραπευτική διαδικασία -αποτελεί μια θεραπευτική μέθοδο. Η μάσκα και όλοι οι προβληματισμοί και οι σκέψεις στις οποίες μας οδηγεί, μπορεί να είναι μια αυτογνωσία, μπορεί να είναι ένας τρόπος να αποκαλύψουμε κρυφές συνισταμένες του εαυτού μας, να δούμε καθαρότερα ποιοι είμαστε, τι θέλουμε και που βαδίζουμε. Και με αυτό τον τρόπο, είναι ένα ταξίδι ψυχής. Είναι ένα ταξίδι στην εσωτερικότητά μας, ένα ταξίδι στην συνάντηση με τον εαυτό μας. Αυτό που τόσο πολύ έχουμε ανάγκη σήμερα, να καθρεφτίσουμε το είναι και το μέσα μας και να πάρουμε μια συνείδηση, που θα μας οδηγήσει σε δράση. Σε δράση να διορθώσουμε πράγματα που μας ενοχλούν, να ανατρέψουμε πράγματα που μας καταπιέζουν και να ανοίξουμε ένα δρόμο προς ουσιαστικότερη απελευθέρωση. Και αυτός ο δρόμος βαδίζει παράλληλα με την αυτογνωσία και την θεραπεία».
Ο ίδιος εξηγεί πως η πρόταση του Κ.Ψ.Υ. με την έκθεση αυτή δίδει τη δυνατότητα να αντιληφθούμε το νόημα της χειρωνακτικότητας και παράλληλα της αποτύπωσης της φόρμας που έχει μια εσωτερικότητα. «Η χειρωνακτικότητα συναντά την εσωτερικότητα και είναι μια επιπλέον παράμετρος της έκθεσης που μας δίδει μια προβληματική στα πράγματα και τα φαινόμενα της εποχής μας. Εμάς δηλαδή περά από το ευτράπελο βήμα της έκθεσης που έχει να κάνει με τις απόκριες μας οδηγεί σε βαθύτερους στοχασμούς και αναζητήσεις και μας επιτρέπει να νιώσουμε τη δύναμη του εαυτού μας. Τη δύναμη ότι μπορεί σήμερα περισσότερα πράγματα από όσα φαντάζεται και έχει ανάγκη ο κάθε άνθρωπος ότι μπορεί να τα καταφέρει μέσα στα πλαίσια της ψυχοκοινωνικής κρίσης».
Η έκθεση της χειροποίητης μάσκας θα συνεχιστεί μέχρι και την Παρασκευή 15 Μαρτίου.
Διεθνείς βραβεύσεις για τις “Στάχτες”, το ντοκιμαντέρ του Γιάννη Μαθιουδάκη, φοιτητή του Τμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης
Το Βραβείο Καλύτερου Διεθνούς Ντοκιμαντέρ Μικρού Μήκους από το Alternative Film Festival του Καναδά έλαβε η ταινία του Γιάννη Μαθιουδάκη...