Το μαλλί πριν από 40 χρόνια ήτανε μια πηγή οικονομίας για τα νοικοκυριά της περιοχής μας, όχι μόνο των κτηνοτρόφων αλλά όλων των κατοίκων στο πλαίσιαο της «αλληλέγγυας οικονομίας» όπως θα λέγαμε σήμερα…
Η ιδέα άρχισε να στροβιλίζει στο Κ.Η.Φ.Η. μας όταν οι ηλικιωμένοι μας μας διηγούνταν… τότε που όλα ήταν αλλιώς… τότε που δεν πετούσαν τίποτα… τότε που «έστυβαν το λίγο κι έβγαζαν πολύ», τότε που δεν είχαν τηλεοράσεις, υπολογιστές, φως, νερό, τηλέφωνο. Τότε που περνούσαν το χρόνο τους πλένοντας «ξένοντας», «κλώθοντας», «τυλιγαδιάζοντας», «μασουρίζοντας» και τέλος «υφαίνοντας» τα ρούχα τους, τα στρώματα, παπλώματα, χοντρόρουχα, ψιλόρουχα, κιλίμια, χαλιά, βουργιάλια, πατανίες του εγκάρδιου, καπότα και γαμπάδες…
Αλλά ας το πάρουμε από την αρχή…
Μετά από την «κουρά» των ζώων, τα μαλλιά τα μάζευαν (σήμερα δυστυχώς τα καίνε!) οι γυναίκες και η πρώτη δουλειά ήταν να βγάλουν τα ξυλαράκια ή τις ακαθαρσίες που είχαν μπερδέψει απάνω στα μαλλιά. Μετά ακολουθούσε το πλύσιμο, το στέγνωμα, και στη συνέχεια οι συνέργειες πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι και όπου μαζευόντουσαν όλες μαζί και έκαναν τις απαιτούμενες εργασίες και μετέτρεπαν το μαλλί σε νήμα έτοιμο για τον αργαλειό, τις βελόνες ή το βελονάκι.
Ακριβώς την ίδια διαδικασία ακολουθήσαμε κι εμείς. Αφού μας έφερε το μαλλί ο κ. Γιώργος, το πλύναμε… δύσκολο πράμα… άραγε πόσο πιο δύσκολο ήταν τον καιρό που δεν υπήρχε θερμοσίφωνο και βρύση στο σπίτι! Ακολούθησε το στέγνωμα κι ανέλαβαν δουλειά τα έμπειρα χέρια των ηλικιωμένων μας…
Οι πιο πολλές ξάστρες και οι ηλικιωμένοι μας με τα «χειρόχτενα» προσπαθούν να διευκολύνουν το έργο τους, ενώ ο κ. Γιώργος σμίλεψε τη «ρόκα», ο κ. Μιχάλης έφτιαξε την «ανέμη» και ο κ. Βασίλης το «τυλιγάδι», το «θρομύλι» και το «άδρακτο» μας τα έδωσε ο κ. Γιώργος. Το θέαμα μοναδικό. Με έντονο το αίσθημα της δημιουργίας, με μικρές και μεθοδικές κινήσεις, η κ. Ειρήνη, η κ. Νικολέτα, η κ. Κατίνα, η κ. Αγάπη, η κ. Ελένη, το συμπαγές μαλλί το μετατρέπουν σε συννεφάκι! Και με πολύ επιδεκτικότητα η κ. Φωφώ το κάνει «τουλούμια», ενώ η κ. Σοφία με την κυρία Χρυσούλα το βάζουν στη «ρόκα» και με ένα μαγικό τρόπο το στροβιλίζουν πότε η μία πότε η άλλη στη «ρόκα» λεπτό μαλλί πλέον, όπου με ιδιαίτερη δεξιοτεχνία το τυλίγoυν στο τυλιγάδι και από κει το βάζουν στην «ανέμη», από όπου η κ. Βαγγελιώ το «μασουρίζει» με το «θρομύλι» και τον «άδρακτο»… και έτσι είναι έτοιμο για τον αργαλειό… ανάλογα με το «φαντό» που έχουμε στεμμένο!
Όλες αυτές οι ενέργειες γίνονταν συνεργατικά όπως είπαμε παραπάνω.
Πολλά τα μηνύματα και ακόμα πιο πολλά τα οφέλη… παρέα, κουβέντα, συντροφιά, παρηγοριά, επαφή, αλληλεγγύη, μοίρασμα… όλα μαζί μας κάνουν μια σπουδαία ψυχοθεραπεία!
Όλα αυτά θελήσαμε να τα μοιραστούμε με τα παιδιά…
Η ανταπόκριση των δασκάλων άμεση… Σε ομάδες των 15 παιδιών έρχονται στο χώρο μας μαζί με τους δασκάλους τους. Έχουν την μοναδική ευκαιρία όχι μόνο να δουν την επεξεργασία και το δρόμο που ακολουθεί το μαλλί από την ώρα που θα το κουρέψουν από το πρόβατο, μέχρι την ώρα που θα το υφάνει η υφάντρα, αλλά ακούνε και πολλές ιστορίες από τους ίδιους τους ανθρώπους που το επεξεργαζόντουσαν χρόνια πολλά πριν και που κάνουν ακριβώς το ίδιο και σήμερα. Τα παιδιά όχι μόνο παρακολουθούν με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον αλλά θέλουν και να αγγίξουν, να φτιάξουν, να προσπαθήσουν να μιμηθούν… και βέβαια πιο πολύ από όλα τα εντυπωσιάζει ο αργαλειός πώς κλωστή την κλωστή φτιάχνεται μέτρα υφάσματος πότε χονδρού, πότε λεπτού, πότε με ξόμπλια και στολίδια πότε λιτό και απέριττο…
Αυτά τα θαύματα της οικιακής οικονομίας αναβιώνουν στο Κ.Η.Φ.Η. Δήμου Μυλοποτάμου. Με αγάπη και σεβασμό τόσο στους απερχόμενους και στους επερχόμενους.
Η υπεύθυνη της δομής Ε.Μ.