Μια μικρή υποθετική ιστοριούλα για να περάσει η ώρα μας, που μπορεί και να ‘χει μια μικρή, μικρή; τέλος πάντων… δόση αλήθειας… αλήθειας ; για να δούμε…
O Θεός, όπως οι περισσότεροι θα πρέπει να γνωρίζουμε, είναι πολυάσχολος γιατί έχει τόσα πράγματα να ασχοληθεί και να δώσει λύσεις. Κάποια στιγμή, μέσα στις τόσες δουλειές που είχε, μια μέρα βλέπει επιτέλους το πρόβλημα της Ελλάδας και τον άμεσο πλέον κίνδυνο να καταστραφεί η ιστορική αυτή χώρα, το λίκνο του πολιτισμού σε όλο τον πλανήτη και αποφασίζει να κάνει άμεση και δυναμική παρέμβαση, για να λύσει το πρόβλημα μια κι έξω.
Κατεβαίνει και παρουσιάζεται σε μια συνεδρίαση, στη Βουλή των Ελλήνων και μεταξύ των άλλων λέει τα εξής : «Ακούστε κύριοι. Αποφάσισα να σας χαρίσω όλο το χρέος που έχετε δημιουργήσει στη χώρα και να πριμοδοτήσω τη χώρα με άλλα τόσα ευρώ, ώστε να αναπτυχθεί και να μεγαλουργήσει, για να αποκτήσει πραγματικά τη θέση που της αξίζει στον παγκόσμιο πολιτικό χάρτη.
Επίσης, αποφάσισα να λύσω τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις, το Σκοπιανό και το Αλβανικό ζήτημα και στο εξής οι λαοί αυτοί θα ζούνε, είτε τους αρέσει είτε όχι, σε απόλυτη αρμονία μαζί σας.
Τέλος, θα ενωθεί η Κύπρος με την Ελλάδα και θα σας υποδείξω συγκεκριμένα μέρη, όπου θα βγάλετε πετρέλαιο, φυσικό αέριο και πολύτιμα μέταλλα και χαρίζω όλα τα δάνεια των ελλήνων προς τις τράπεζές τους».
Στο άκουσμα όλων αυτών στο ελληνικό κοινοβούλιο γίνεται χαμός! Οι βουλευτές αγκαλιάζονται, κλαίνε, χοροπηδάνε, φιλιούνται μεταξύ τους και γενικά σείεται το κοινοβούλιο από ιαχές, χειροκροτήματα και αγκαλιάσματα όλων των παρατάξεων.
Ο Θεός όμως τους κάνει νεύμα να καθίσουν κάτω και τους λέει : «Mισό λεπτό, ακούστε και το τελευταίο που έχω να σας πω: θέλω από εσάς όμως να κάνετε και μια μικρή, ελάχιστη παραχώρηση σε όλα αυτά που δίνω στη χώρα που αγαπάτε…»
Οι βουλευτές ωρύονται από τα έδρανα ενθαρρύνοντας τον Θεό να συνεχίσει και θα κάνουν ότι και να τους ζητήσει, και αυτός τους λέει : «θα ήθελα, όσοι έχουν εκλεγεί την τελευταία 20ετία να φύγουν και να μην βάλουν ποτέ ξανά υποψηφιότητα για κυβερνητική θέση. Πρέπει να έρθουν καινούρια άτομα, μορφωμένα και εξοικειωμένα στους νέους παγκόσμιους κοινωνικούς κανόνες και τον ανταγωνισμό. Άφθαρτα, με νέες ιδέες και όρεξη για δουλειά, για να οδηγήσουν τη χώρα στα πλέον ασφαλή μονοπάτια, της προόδου και της ευημερίας, και επιτέλους να δει προκοπή αυτός ο τόπος».
Η βουλή στο άκουσμα όλων αυτών παγώνει στην κυριολεξία και οι βουλευτές αποσύρονται, για να το σκεφτούν.
Μετά από περίπου δύο τρεις ώρες αλλεπάλληλων συσκέψεων, εκδίδονται πύρινες ανακοινώσεις από όλα τα κόμματα, που καταγγέλλουν την επέμβαση ξένου παράγοντα στην χώρα και την προώθηση εκβιαστικών διλημμάτων, για την υποδούλωση της χώρας και του λαού της, ενώ πολλά ΜΜΕ μιλούν για θεσμική εκτροπή, από τη χωρίς κανένα λόγω απρόκλητη και θρασεία επέμβαση του Θεού στο εσωτερικό μιας ανεξάρτητης δημοκρατίας!
Και όπως πάντα τα τελευταία 192 χρόνια, από γεννήσεως νεοελληνικού κράτους, έζησαν και συνεχίζουν να ζουν όλοι αυτοί καλά και… όλοι εμείς χειρότερα…
Εννοείται πως οποιαδήποτε, έστω και στο ελάχιστο, ομοιότητα των παραπάνω με τη σημερινή κατάσταση στη χώρα μας, είναι εντελώς συμπτωματική!
