Μ’ ένα φιλί στο μάγουλο σε γνώρισα.
Ιούδα Ισκαριώτη στα Ιεροσόλυμα.
Πρόδωσες δειλά τον δάσκαλό σου.
Μια θηλιά τυλίγεις στο λαιμό σου.
Σε συνάντησα ξανά, στις Θερμοπύλες.
Οδηγούσες ένα στράτευμα από Μύδες.
Πρόδωσες δειλά τον Λεωνίδα.
Τους Σπαρτιάτες τους τριακόσιους, την πατρίδα.
Μια κερκόπορτα ξανά μέσα στην Πόλη.
Είδα ν’ ανοίγεις, για να μπούνε οι διαβόλοι.
Πρόδωσες δειλά τον Παλαιολόγο.
Δίχως αιτία, αφορμή και δίχως λόγο.
Πρόδωσες ξανά, ψηλά στο Σούλι.
Τον Τζαβέλα, τον Νικήτα, τον Μιαούλη.
Πρόδωσες και τους Μεσολογγίτες.
Στα Γεράκια, στα σκυλιά, στους Γύπες.
Πάνω πέσανε στο Τούρκικο ασκέρι.
Στο Χατζάρι, στο δρεπάνι, στο μαχαίρι.
Μα σε βρίσκω τώρα στην Αθήνα.
Μια κουκούλα να φοράς. Τα χρόνια κείνα.
Έδινες τροφή στα Πολυβόλα.
Στα ντουφέκια, στα κελιά, στα φλογοβόλα.
Μα σε βρίσκω δίπλα μου. Ακόμα.
Φίδι κολοβό. Μέσα στο Χώμα.
Παντελής Τσικολιδάκης
