Κι ενώ τα κορυφαίας σημασίας μέτωπα είναι ανοιχτά και το χάσμα που απαιτείται άμεσα να γεφυρωθεί προκειμένου να αποφευχθεί είτε η ρήξη είτε ένα Graxident, κορυφαίοι υπουργοί της κυβέρνησης θυμούνται το Κούγκι- το Σαμουήλ και τις Σουλιώτισσες… Με όσα δηλώνουν συμπεριφέρονται με μια ηρεμία που παραπέμπει κατά πολλούς σε έναν «σύγχρονο πολιτικο- οικονομικό αυτοκτονικό ηρωισμό»…
Συγκρίνουν άραγε (με μεγάλη δόση υπερβολής) ένα ιστορικό γεγονός με τη σημερινή διαπραγμάτευση; «Ταυτίζονται «με ιστορικά πρόσωπα μέσα από μια προσπάθεια να αγγίξουν τα δικά τους όρια ή μήπως φέρνοντάς εκείνα στα δικά τους σημερινά μέτρα; Παρακινδυνευμένη η επικοινωνιακού τύπου τακτική μιας και υπάρχει σοβαρός κίνδυνος το τελικό αποτέλεσμα της διαδικασίας αυτής να μην ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των πολιτών, που στήριξαν με την ψήφο τους τα κόμματα της συγκυβέρνησης…
Την ίδια ώρα η υπερβολική παρουσία τους στα ΜΜΕ τους οδηγεί σε δηλώσεις και «δεσμεύσεις» που γρήγορα οι ίδιοι αναιρούν, με αποτέλεσμα η σύγχυση που κυριαρχεί γύρω από όσα διαδραματίζονται στη διαπραγμάτευση να συσκοτίζει αντί να διαφωτίζει την κοινή γνώμη.
Η πολιτική όμως είναι παραγωγή και εφαρμογή ιδεών και προτάσεων, προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα φλέγοντα ζητήματα τόσο σε ό,τι αφορά τη διαπραγμάτευση με τους εταίρους- θεσμούς όσο και την καυτή καθημερινότητα… Οι επικοινωνισμοί πολλές φορές αντί να καλύπτουν τα «κενά» δημιουργούν εντάσεις, νέα ρήγματα, παρερμηνείες, σύγχυση και συχνά υποκαθιστούν την ίδια την πολιτική.
Αυτό λοιπόν που απουσιάζει είναι ένας ευρύς και ουσιαστικός διάλογος (και ως τέτοιο δεν εννοούμε αποκλειστικά τις εσωκομματικές συζητήσεις- διεργασίες στο ΣΥΡΙΖΑ) αλλά το έλλειμμα μιας διακομματικής διαδικασίας που θα μπορούσε επικουρικά με μια αντίστοιχη επιστημονική επιτροπή τεχνοκρατών να παράξει «βροχή ιδεών» που η εφαρμογή ορισμένων από αυτές θα μπορούσε να τροφοδοτήσει το διαπραγματευτικό οπλοστάσιο της κυβέρνησης…
Αστεία πράγματα θα πουν κάποιοι από εσάς… Πότε έγινε κάτι ανάλογο στη χώρα μας για να γίνει αποδεκτή σήμερα μια αντίστοιχη διαδικασία; Οι κυβερνήσεις στον τόπο αυτό εκλέγονται πιστεύοντας ότι το μέγιστο όπλο τους είναι το «αλάθητο»! Από την άλλη τα περισσότερα κόμματα της αντιπολίτευσης γαντζωμένα στη δική τους «αλήθεια» αποκτούν ρόλο σχολιαστή στις τηλεοπτικές εκπομπές και στα «δελτία των οκτώ» ενώ – κι αυτά από την πλευρά τους- βρίσκουν προσκόμματα, προκειμένου να ναυαγήσει η όποια πιθανότητα συλλογικής διαδικασίας… Οι κυβερνήσεις μόνο ως άλλοθι στην πολιτική τους κάποιες φορές «κλείνουν πολιτικά το μάτι» για μια δήθεν συναίνεση, διανθίζοντας την πρότασή τους με επικοινωνισμούς και τα κόμματα της αντιπολίτευσης ταμπουρωμένα από το φόβο ότι αν μοιραστούν το πολιτικό κόστος με την κυβέρνηση θα υποστούν εκλογική φθορά, κάνουν πίσω ακόμα και σε ζητήματα που όχι μόνο συμφωνούν αλλά θα τα εφάρμοζαν στην πράξη αν εκείνα είχαν τη ευθύνη για τη διακυβέρνηση του τόπου! Αυτό το «πολιτικό σαράκι» κρατάει τον τόπο πίσω…
«Ζουν και βασιλεύουν» έτσι νοοτροπίες και φαυλότητες, που η απουσία τους θα απελευθέρωνε δυνάμεις ικανές να τραβήξουν τη χώρα μπροστά! Το χειρότερο όμως είναι ότι έχει γαλουχηθεί και μεγάλο μέρος των πολιτών με τον ίδιο τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς (δυστυχώς δεν βελτιώθηκε η κατάσταση στα χρόνια της κρίσης…το αντίθετο μάλιστα) με αποτέλεσμα να μην αντιλαμβάνεται τις καταστροφικές συνέπειες και τα αδιέξοδα που εγκυμονεί μια τέτοια τακτική!
Καλό είναι οι κυβερνώντες και το πολιτικό μας προσωπικό στο σύνολό του να γνωρίζει ότι αν λόγω της δικής τους αδυναμίας γίνει πράξη ένα «σύγχρονο Κούγκι» τότε η κατάσταση (κοινωνική έκρηξη) δύσκολα θα μπορούσε να ελεγχθεί… Οι επικοινωνισμοί θα είναι ανήμποροι να στηρίξουν αυτό που στην αρχή του σημειώματος περιγράψαμε ως «πολιτικοοικονομικό αυτοκτονικό ηρωισμό της χώρας»…
E-Mail: pgiannoulakis@yahoo.gr
Twitter: @pgiannoulakis