Είχα καιρό να τον συναντήσω! Μόλις τον είδα τον πλησίασα. Μεγάλωσε κι ο κυρ-Παντελής, αλλά εδώ που τα λέμε μεγαλώσαμε όλοι μας. Χάρηκα πολύ και τον ρώτησα, αν ήθελε να τον κερνούσα ένα καφέ, αλλά με παρέπεμψε στις οδηγίες των … ειδικών επιδημιολόγων!
Ο κυρ-Παντελής ήταν κάποτε η ψυχή της γειτονιάς. Κλεισμένος στο μαγαζάκι του κατάφερε να τακτοποιήσει τα παιδιά του με τη βοήθεια του βουλευτή-μέντορά του, τα πάντρεψε πλουσιοπάροχα, αφού οι επιδοτήσεις από τα δηλωμένα ανύπαρκτα μουρέλα ήταν παχυλές και τώρα απολαμβάνει τη σύνταξή του. Ακόμα τον θυμάμαι πιτσιρικάς εγώ με την «Αυριανή» υπό μάλης και ακούγονται οι φωνές του στο γωνιακό καφενείο όταν έδινε ομηρικές μάχες με τους λίγους «δεξιούς» φίλους και γνωστούς του.
«Τι κάνουν τα παιδιά σας κυρ-Παντελή;».
«Μια χαρά η μεγάλη μου κόρη βγήκε στη σύνταξη και τα παιδιά της σπουδάζουν, ο γιος μου θέλει ακόμα στη ΔΕΗ κάποια χρόνια για να πάρει κι εκείνος σύνταξη».
Κοίτα να δεις σκέφτηκα, η κόρη του να βγαίνει σύνταξη κι εγώ πέρασα σε δυο διαγωνισμούς ΑΣΕΠ και διορίστηκα μετά από 18 χρόνια!!! Αλλά δεν του είπα τίποτα, γιατί δεν ήθελα να ανοίξουμε τέτοια κουβέντα.
«Πώς τα περνάς κυρ-Παντελή; Δύσκολη κατάσταση ε;».
«Ευτυχώς, παιδί μου που είναι τούτοι εδώ, γιατί αλλιώς μαύρη μας μοίρα».
Δεν ήθελα να τον πικάρω, αλλά επειδή τον ήξερα παλαιοπασόκο μπήκα στον πειρασμό: «Μητσοτακικός κυρ-Παντελή γυρίσατε;».
«Ετούτος είναι Μιχάλη καλός, είδαμε και τους άλλους που μας διαλύσανε».
«Δηλαδή κυρ-Παντελή ποιοι μας διαλύσανε όπως λες;».
«Οι κουμουνιστές κι οι μπαχαλάκηδες, Μιχάλη μου».
Κατάλαβα ότι ο κυρ-Παντελής από την «ΑΥΡΙΑΝΗ» το είχε ρίξει στον «ΣΚΑΪ» και σκέφτηκα ν’ αλλάξω κουβέντα, αλλά δυσκολεύτηκα. «Δηλαδή, είστε ευχαριστημένος με όλα όσα γίνονται; Εδώ που τα λέμε γίνονται και υπερβολές σε κάποιους τομείς κυρ-Παντελή μου».
«Γιατί;», έδειξε ελαφρώς ενοχλημένος ο κυρ-Παντελής για να συνεχίσει: «Άσε πια Μιχάλη μου με τους αλήτες, τους μαλλιάδες, τους ψειριάρηδες! Διαλύσανε τα Πανεπιστήμια, φέρανε όλους τους μουσουλμάνους, κλέψανε τον κόσμο, καιρός ήταν να μπει τάξη».
«Ποιοι τα έκαναν όλα αυτά κυρ-Παντελή;».
«Μιχάλη, καλά δεν ενημερώνεσαι;» με αποστόμωσε ο κυρ-Παντελής!
Η επανασύνδεσή μου με τον κυρ-Παντελή μπορεί να μην ήταν η πιο ευχάριστη, ήταν όμως αρκετά διαφωτιστική. Από το πάρκο έφυγα διακριτικά, καθώς τώρα τελευταία γίνονται κάποιες έκτακτες επιδρομές ροπαλοφόρων οργάνων τάξης, έπινα και καφέ παγωμένο που δεν προβλέπεται, φοβόμουν μη μου φύγει κανένα γελάκι απ’ όσα χαριτωμένα άκουγα από τον κυρ-Παντελή που κι αυτό δεν προβλέπεται, βρισκόμουν και οριακά σε ακτίνα 1,5 χλμ.
«Πάω να φύγω, δεν είναι καιρός για μπλεξίματα», μονολόγησα…
