Ο Μεμάς γύρισε σπίτι το μεσημέρι κρατώντας μια τούρτα με ένα κεράκι, με τον αριθμό 40. Αγκάλιασε την αγαπημένη του τηλεοπτική συσκευή και της ευχήθηκε χρόνια πολλά. Μεσήλικας, πλέον, είχε δεθεί με την σαραντάχρονη παρέα της τηλεόρασης. Άλλωστε, το επώνυμό του, Τηλεκανάλης, ήταν παρατσούκλι που του είχαν δώσει οι φίλοι του, διότι πάντα ήταν φανατικός τηλεθεατής. Βέβαια, είχε τις τηλεοπτικές αδυναμίες του κι αυτές αφορούσαν τα κρατικά κανάλια, τα οποία παρακολουθούσε ανελλιπώς από την πρώτη στιγμή. Δεν μπορούσε να ξεχάσει τους «Πανθέους», τη «Λωξάντρα», το «Λούνα Παρκ», τους «Γουώλτον», το «Αλάτι και Πιπέρι», την «Αθλητική Κυριακή», ακόμα και τις ειδήσεις με το σοβαρό ύφος της εποχής της δεκαετίας του 1970. Τη δεκαετία του 1980 ξεχάστηκε λίγο με τις βιντεοταινίες, αλλά επέμενε στην κρατική τηλεθέαση, διότι μορφωνόταν με τα ιστορικά ντοκιμαντέρ, την εκπαιδευτική τηλεόραση και τις συζητήσεις με τους εκλεκτούς προσκεκλημένους.
Το 1990 ήρθε η ιδιωτική τηλεόραση και ο Μεμάς στην αρχή ενθουσιάστηκε, «Επιτέλους, τηλεοπτικός πλουραλισμός! Θα δούμε πολλά έργα!», φώναξε στην παρέα του. Πραγματικά, τα νέα σίριαλ στην αρχή είχαν ενδιαφέρον, οι ειδήσεις έγιναν πιο θεαματικές και οι διαφημίσεις έπεφταν βροχή. Με την πάροδο του χρόνου όμως και τις ταχύτατες αλλαγές στην κοινωνία, άλλαξαν πολλά στην ιδιωτική τηλεόραση. Τα πάντα μετρήθηκαν με το κέρδος, η λέξη τηλεθέαση μπήκε στη ζωή όλων. Οι δημοσιογράφοι εισέπρατταν μεγάλες αμοιβές και έγιναν οι πραγματικοί πρωταγωνιστές των καναλιών, ουρλιάζοντας με στόμφο και υπερβολή τις ειδήσεις. Μόνο ότι ήταν εμπορικό, εύπεπτο και κυρίως καταναλώσιμο από την μεγάλη μάζα των τηλεθεατών μονοπώλησε τα ιδιωτικά κανάλια. Σπάνια η ύπαρξη ποιοτικών εκπομπών.
Ο Μεμάς γρήγορα έκανε τη σύγκρισή του και γύρισε στα κρατικά κανάλια για να ψυχαγωγηθεί και κυρίως για να μορφωθεί. Παρακολούθησε την Μάγια Τσόκλη στο «Ταξιδεύοντας», έψαξε το «Μονόγραμμα» στο αρχείο της ΕΡΤ, μελέτησε τα «Τετράδια Κοινοβουλευτικού Λόγου», ενώ τις Κυριακές παρακολούθησε μια Ορθόδοξη Λειτουργία. Επίσης, πήγε την «Κυριακή στο χωριό» να ζήσει με την παράδοση, είδε το αγαπημένο «Αλάτι της γης» και βίωσε την απομόνωση από τα ντοκιμαντέρ στα ακριτικά νησιά. Τέλος, συγκινήθηκε με τις εκπομπές του απόδημου ελληνισμού, διότι είδε ελληνικές καρδιές να χτυπούν στα πέρατα της γης.
Ο Μεμάς Τηλεκανάλης, κουνώντας το κεφάλι του με σημασία, έκανε ζάπινγκ στις ΕΡΤ και την Τηλεόραση της Βουλής μονολογώντας, «είναι σημαντικό «Οι κεραίες της εποχής μας» να στρέφονται στην ποιότητα και στο πνεύμα, στην Ελλάδα με τα ήθη τα έθιμά της και τον πολιτισμό της. Η δημόσια τηλεόραση, παρά τα όποια προβλήματα, είναι ελληνικός πολιτισμός, ελληνική ταυτότητα, ενώ ταυτόχρονα είναι μια ασφαλής πύλη στο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο γίγνεσθαι.
* Ο Αγησίλαος Κ. Αλιγιζάκης, είναι ιατρός ορθοπεδικός, πολιτισμολόγος