Μια τακτική ανεπίτρεπτη, μια ακατονόμαστη αχρειότητα έχει γίνει στη χώρα μας της μόδας. Συνεχίζεται πάντοτε, τώρα και χρόνια, το μουντζούρωμα σε κάθε τοίχο, αλλά ακόμα και στις οδικές πινακίδες της τροχαίας, στους οδοδείκτες και γενικά στα ενδεικτικά σήματα πορείας των οδηγών «έχασα μισή ώρα, για να βρω το δρόμο προς τη Ραφήνα από τα νότια προάστια» μου έλεγε φίλος γεμάτος απελπισία. «Όλες οι πινακίδες, στη διαδρομή, ήταν μουντζουρωμένες, λεκιασμένες και οπωσδήποτε αλλοιωμένες είτε με γραφίτη είτε με αυτοκόλλητα. Σε άλλες περιπτώσεις σε επικίνδυνα σταυροδρόμια, έχουν κλαπεί και έχουν γίνει άφαντες».
Στο πίσω μέρος των πινακίδων αναφέρεται ότι: «Πάσα φθορά τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών». Να υπάρχει άραγε μέχρι σήμερα παραβάτης που τιμωρήθηκε; Σε καμιά χώρα, σε όλη την Υφήλιο δε θα συναντήσει κανένας τέτοιο συσσωρεμένο αίσχος, αφού δεν υπάρχει σεβασμός ούτε στις προτομές. Ο λεκές της μουντζούρας έχει απλώσει και έχει βεβηλώσει όλη τη χώρα. Κηλίδα για τα Πανεπιστήμια κυριολεκτικά και μεταφορικά, εκείνα τα συνθήματα – μηνύματα μιας ακατονόμαστης προστυχολογίας. Μηνύματα οχετός που λογίζονται ως «μαγκιά» και «έκφραση απελευθέρωσης». Με το πρόσχημα μιας ανεύθυνης, ανώνυμης, καταγγελίας, ξεπεράσαμε τα όρια μιας αχαλίνωτης ασυδοσίας και ασύλληπτης ασέβειας με τη ρύπανση και τη βεβήλωση ακόμα και Ιερών Ναών, αρχαίων μνημείων και κάθε ιερού είτε πολιτιστικού μνημείου.
Στην Αθήνα εξάλλου, πέραν της μουντζούρας, μια πρωτόγονη λυσσαλέα μανία καταστροφής έχει πληγώσει την άλλοτε απέριττη ομορφιά της. Παντού στο Κέντρο αντικρίζουμε ένα θλιβερό θέαμα. Σπασμένες πλάκες πεζοδρομίου, μαρμάρινα στηθαία, καθώς και διαχωριστικά κιγκλιδώματα. Καταστήματα δόθηκαν στις φλόγες από τη μανία των απογόνων της Αθαλίας και προβάλουν την ασχήμια τους με μιας απαίσια μαυρίλα.
Αυτή την επιδημία της μουντζούρας, αυτή η μελανή κηλίδα έχει όμως και προεκτάσεις. Στιγματίζει και μολύνει, πέραν των μέχρι τούδε πολιτικών σκανδάλων γνωστών και αγνώστων, επωνύμων και ανωνύμων ακόμα και απλούς πολίτες, υπεράνω πάσης υποψίας μέχρι σήμερα.
Στην οικονομική περιδίνηση στην οποία βρίσκεται η χώρα, δεν ευθύνεται μόνον η πολιτική ηγεσία, όπως νομίζουν πολλοί. Η δυσοσμία της διαφθοράς διαχέεται και στα ευρέα λαϊκά στρώματα. Κατακλύζει και υπερχειλίζει τη χώρα!…
Αιφνιδίως μαθαίνουμε ότι 46.000 συμπολίτες μας, εισπράττουν ανενδοίαστα επί χρόνια συντάξεις, που δεν δικαιούνται! Πώς να μην πέσουν έξω τα Ασφαλιστικά Ταμεία, οι απώλειες των οποίων είναι συγκλονιστικές; Σύμφωνα με έγκυρους οικονομολόγους η διαρροή κεφαλαίων φτάνει τα πέντε δισ. ευρώ για την τελευταία δεκαετία. Τι σημαίνει αυτό; Ότι με αυτά τα χρήματα δεν θα υπήρχε ανάγκη περικοπής των νομίμων συντάξεων, αλλά θα είχαμε και αυξήσεις. Αυτά και πολλά άλλα απαξιώνουν τη χώρα στα μάτια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αυτά βλέπουν και αποστασιοποιούνται οι ξένοι επενδυτές. Ένα όμως αμείλικτο ερώτημα προκύπτει. Τόσες κυβερνήσεις πέρασαν εδώ και τριάντα χρόνια και δε βρέθηκε ούτε ένας αρμόδιος πολιτικός, με μέτριο δείκτη νοημοσύνης, ώστε να αντιληφθεί τι γινόταν; Να ελέγξει, να ερευνήσει και να εντοπίσει αυτές τις όχι απλές συγκαλυμμένες ατασθαλίες αλλά καταδικαστέες ανομίες, αδικοπραγίες και λαθροχειρίες; Εάν δηλαδή δεν βρισκόμαστε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία μας έστειλε την «επικατάρατη» κατά τους «σοφούς εγκεφάλους» Τρόικα, θα εξακολουθούσαν, να τσεπώνουν τις 46.000 παράνομες συντάξεις, οι παμπόνηροι καιροσκόποι. Και μη χειροτέρα, αφού η χρεοκοπία τότε θα ‘παιρνε διαστάσεις γιγαντιαίες και ανεξέλεγκτες, με συνέπειες μιας ανεπανόρθωτης, απόλυτης οικονομικής καταστροφής. Όταν ολοκληρωθεί η εισαγγελική έρευνα της λίστας Λαγκάρτ. Πιστεύω ότι θα ‘ναι μια συγκλονιστική αποκάλυψη και εύγλωττη απόδειξη για τα δισεκατομμύρια της φοροδιαφυγής και της λαθραίας εις το εξωτερικό διαφυγής, η οποία αντιστοιχεί σε μια τεράστια, απροσδιόριστη οικονομική απώλεια.
Ανάμεσα σ’ αυτές της εξευτελιστικές συμπεριφορές, οι οποίες αμαυρώνουν τη χώρα διεθνώς, ανεφάνη εν τούτοις στον ελληνικό ορίζοντα ένα μήνυμα αισιοδοξίας. Ένα ευοίωνο σημείο προερχόμενο από έγκυρο οικονομολόγο. Ένα ειδήμονα και επαΐοντα σχετικά για μια υπανάπτυκτη, φθίνουσα σε μια ανασυγκροτημένη, ανθηρή εθνική οικονομία. Πρόκειται για τον κ. Λέναδρο Σλάβη, ο οποίος υποστηρίζει ως μύθο για την ελληνική παραγωγή, ότι βασίζεται πρωτίστως στις εισαγωγές και ελάχιστα στις εξαγωγές και επομένως ότι μειονεκτεί.
Συγκινεί με τη σχετική αισιόδοξη επιχειρηματολογίας του ο διαπρεπής οικονομολόγος, διότι όπως τονίζει: «Έχομε απέραντες όσο κατορθωτές δυνατότητες παραγωγής, όμως δεν παράγομε αρκετά. Θα μπορούσαμε να παράγουμε πολύ περισσότερα». Ενδεικτικά αναφέρονται εδώ μόνον μερικά από τα πλείστα ενδεικτικά στοιχεία, που παραθέτει με τη γλαφυρή του πένα.
«Φυσικά στο πρώτο σκαλί βρίσκονται τα εξαιρετικής ποιότητας αγροτικά προϊόντα, που πιάνουν υψηλές τιμές στην αγορά. Όπως ο κρόκος Κοζάνης που θεωρείται ο καλύτερος διεθνώς. Ή τα περιζήτητα ελληνικά σπαράγγια, τα ελληνικά σαλιγκάρια έχουν κατακτήσει επίσης τις πιο απαιτητικές ευρωπαϊκές αγορές. Τα προϊόντα της ιχθυοκαλλιέργειας είναι το δεύτερο σε μέγεθος επαγώγιμο προϊόν, μετά τον ορυκτό πλούτο της αλουμίνας. Το γιαούρτι, όσον κι αν φαίνεται παράξενο, εξάγεται σε 30 χώρες μαζί με άλλα συναφή γαλακτοκομικά είδη!
Η ελληνική κονσερβοποιεία κομπόστας διατηρεί την πρώτη θέση παγκοσμίως! Οι βιομηχανίες ζυμαρικών εξάγουν μακαρόνια σε 30 χώρες! Ο χαλβάς σε 60 χώρες. Κρασιά και άλλα ελληνικά ποτά όπως το κονιάκ έχουν κερδίσει μια θέση στα ράφια των καταστημάτων του Λονδίνου και άλλων ευρωπαϊκών πόλεων. Κραταιά παραμένει η εγχώρια γουνοποιία και η στρωματοποιία που έχουν κατακτήσει πάνω από 30 χώρες της Ευρώπης, της Ασίας και της Βόρειας Αμερική.
Αυτά αναφέρονται μεταξύ πολλών άλλων, καθώς και όλες οι αιτίες ανάσχεσης και υπανάπτυξης της παραγωγικής μας δυναμικής.
Πού τότε κατά τον Κ. Σλάβη οφείλεται η εξαγωγική μειονεξία; Βασική αιτία ότι: «Με παραγωγικές δραστηριότητες ασχολείται ένα πολύ περιορισμένο μέρος του πληθυσμού. Η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού προτιμά τον παρασιτισμό και την πάσης φύσεως επιδομάτων, την αργομισθία και το βόλεμα σ’ ένα αναπαυτικό θυρωρείο της πρωτεύουσας».
Υπάρχει ελπίδα για ανάκαμψη της οικονομίας από τα προαναφερθέντα εκτός των άλλων μέτρων και δραστηριοτήτων;
Ίδωμεν…
