Το χειρότερο ίσως που έφερε μαζί της η οικονομική κρίση που βιώνουμε τα τελευταία τρία και πλέον χρόνια, δεν είναι μόνο η βαθιά οικονομική δυσπραγία που μαστίζει την ελληνική κοινωνία, όσο το μίσος και η βία που εγκατέστησε σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο και ότι αυτή η βία, τείνει να γίνει μέρος της κουλτούρας μας.
Μίσος, ωμή, φυσική και λεκτική βία, άγρια ένστικτα έγιναν μέρος της πολιτικής μας ζωής. Με την πατριωτική προπαγάνδα που χρησιμοποίησε το νεοναζιστικό κόμμα της Χρυσής Αυγής, μετατράπηκε από αμελητέα και περιθωριακή ομάδα που ήταν εδώ και πολλά χρόνια στην τρίτη μεγαλύτερη πολιτική δύναμη σήμερα. Και δυστυχώς, ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας, στις παρενέργειες της οικονομικής κρίσης που βιώνει, δικαιολογεί, επιβραβεύει, συναινεί και άλλοτε συμμετέχει στις βαρβαρότητες και τις αθλιότητες, είτε αυτές συμβαίνουν στις συνοικίες της Αθήνας, είτε μέσα στο Κοινοβούλιο.
Σήμερα όμως, την ώρα που η ελληνική οικονομία αρχίζει να εμφανίζει δειλά τα πρώτα θετικά σημάδια, ύστερα από πληθώρα περικοπών και μέτρων, η ακροδεξιά βρήκε έδαφος για να κάνει την προπαγάνδα της. Μια προπαγάνδα, η οποία όπως φαίνεται είχε αλλεπάλληλες προεκτάσεις «αίματος».
Η πλέον οξεία φάση της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα μπορεί να πέρασε και τα πρώτα σημάδια της αντιστροφής του κλίματος θα αρχίσουν να φαίνονται σύντομα, όμως τώρα η χώρα εισέρχεται στην πιο δύσκολη φάση της πολιτικής κρίσης. Μιας κρίσης που το διακύβευμα παραμένει ο κίνδυνος του ναζισμού για την χώρα και την κοινωνία.
Ο ναζισμός επλήγη, μετά από τις πρωτοβουλίες των αστυνομικών και δικαστικών αρχών και των Υπουργών Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης, όμως δεν συνετρίβη. Για την αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής, χρειάζεται ισχυρό και αρραγές μέτωπο όλων των δημοκρατικών δυνάμεων με σκληρή και ξεκάθαρη πολιτική απάντηση.
Μικροδιαφωνίες και τοποθετήσεις με «αστερίσκους» και «υποσημειώσεις» που έχουν στόχο απλώς την καταγραφή της διαφοροποίησης είναι περιττές.
Ακόμα και ο ΣΥΡΙΖΑ, που μέχρι σήμερα έχει επενδύσει ατυχώς στο πεδίο της έντασης, τώρα πρέπει να προσανατολιστεί στο πεδίο του διαλόγου και των πολιτικών προτάσεων, αδυναμία την οποία και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζει. Το γεγονός ότι εδώ και 40 χρόνια, η αριστερά χρησιμοποιεί την βία για να εξουδετερώσει τους πολιτικούς της αντιπάλους, αυτό δεν δίνει το δικαίωμα σε κανέναν που βρίσκεται στην άλλη πλευρά να χρησιμοποιεί βία και να δημιουργεί εγκληματική οργάνωση. Δεν υπάρχει ισότητα στο έγκλημα και την βία. Η βία είναι βία και δεν νοείται σύγκριση ως προς το πολιτικό πρόσημό της.
Είναι αναγκαία, η ενότητα όλων των πολιτικών δυνάμεων από κοινού με τα μέσα πληροφόρησης, τα οποία οφείλουν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων συναισθανόμενοι το μέγεθος της ευθύνης. Η Δημοκρατία δεν είναι ανοχύρωτη, έχει τα μέσα να αμυνθεί στις προκλήσεις και θα τα χρησιμοποιήσει όλα με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο. Και το πλέον σημαντικό, είναι η εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη και τις δικαστικές αρχές. Άλλωστε τα στοιχεία για τις εγκληματικές πράξεις είναι αυτά που θα κρίνουν την υπόθεση.
* Ο Λευτέρης Αυγενάκης είναι βουλευτής Ν.Δ. Ηρακλείου
