Ο οικολόγος Ζορμπάς

«Να στα φεγγιά σου, Αφεντικό!», φώναξε λαχανιασμένος ο Ζορμπάς ανοίγοντας και τα πέντε δάκτυλα των δυο χεριών στο πρόσωπο του Αφεντικού. Ξαπλωμένος ανάσκελα στην αμμουδερή παραλία του Σταυρού είχε ξεθεωθεί μετά από ένα δίωρο χορευτικό μάθημα στο Αφεντικό.

«Γιατί Ζορμπά;», ρώτησε με παράπονο το Αφεντικό.

«Γιατί είσαι μπουμπουνοκέφαλος. Τόση ώρα χορεύουμε το σιγανό συρτάκι του Μίκη κι εσύ ακόμα να το μάθεις. Μα καλά, κουφός είσαι;», απάντησε αγανακτισμένος ο χοροδιδάσκαλος Ζορμπάς.

«Εγώ Ζορμπά που έχω δυο πτυχία, στην αρχιτεκτονική και στις οικονομικές επιστήμες και ένα διδακτορικό στη φιλοσοφία; Εγώ που είμαι επιτυχημένος κι έκαμα τόσα λεφτά με τις κατασκευές μου σε όλη την Ελλάδα;», αποκρίθηκε θιγμένο το Αφεντικό.

«Ναι, το ξέρω ότι είσαι άνθρωπος του Πολιτισμού, ενώ εγώ είμαι πνεύμα της Φύσης. Να το ξέρεις, όμως, Αφεντικό αυτός ο Πολιτισμός σου δεν έχει μέτρο και ρυθμό, όπως και ο χορός σου. Έλα να σου δείξω τι εννοώ!», απάντησε ο Ζορμπάς.

Με ένα μπαλόνι του δεξιού χεριού έδωσε το σύνθημα και άρχισε να παίζει η αόρατη ορχήστρα ένα ξέφρενο συρτάκι. Ο Ζορμπάς μεταμορφώθηκε σε κυκλώνα, αγκάλιασε το Αφεντικό από τους ώμους και πέταξαν μαζί ψηλά στον ουρανό.

«Ζορμπά τρελάθηκες! Μη με αφήσεις να πέσω!», ούρλιαξε κατατρομαγμένο το Αφεντικό.

«Μη φοβάσαι! Δες κάτω στην ελληνική γη τα έργα, τα δικά σου, των συνεργατών σου και των άλλων πολιτισμένων επιστημόνων και καμάρωσε. Μπαζωμένα ρέματα, καμένα δάση, τσιμεντούπολεις χωρίς ίχνος πρασίνου, καυσαέριο, θερμοκήπια που μολύνουν τη θάλασσα, ξενοδοχεία και παράνομες βίλες στους αιγιαλούς. Ευτυχώς Αφεντικό που είστε όλοι πολιτισμένοι. Φαντάσου τι θα κάνατε αν ήσασταν απολίτιστοι!», φώναξε ο Ζορμπάς.

«Ζορμπά μη με αφήσεις να πέσω κι εγώ θα αλλάξω. Στο υπόσχομαι!», κλαψούρισε πανικόβλητο το Αφεντικό.

Ο Ζορμπάς δεν του έδωσε σημασία και αγριομίλησε σε έναν παλιό γνώριμο ευχόμενος, «Τον κακό σου τον καιρό Ξενοφώντα». Το Αφεντικό τον ρώτησε ποιος είναι αυτός ο ασπρομάλλης με την παγωμένη ανάσα και τα βρεγμένα μαλλιά για να λάβει την απάντηση ότι ήταν ένα άλλο πνεύμα της Φύσης που είχε κατέβει από τον ουρανό για να φέρει βροχές, χιόνια και αέρηδες, αλλά δεν πρόλαβε να κάνει πολλά. Τον έδιωξε με τον κακότροπο χαιρετισμό του ο Ζορμπάς.

Ο Ζορμπάς λυπήθηκε το Αφεντικό και προσγειώθηκαν ξανά στην παραλία του Σταυρού. Ξαναπιάστηκαν από τους ώμους κι άρχισαν το χορό. Τώρα το Αφεντικό χόρευε σωστά, διότι είχε μάθει τι σημαίνει μέτρο και ρυθμός. Άραγε, θα τα εφάρμοζε και στη Φύση;