Ένα πολύ ευαίσθητο κομμάτι της καθημερινότητας, με πάρα πολλά παιδιά να αθλούνται και να γυμνάζονται στους αθλητικούς χώρους. Υπάρχουν όμως σήμερα αθλητικοί χώροι που να μπορούν να ικανοποιήσουν τις ανάγκες του σωματείου; Αυτό είναι ένα πολύ καίριο ερώτημα, στο οποίο απαντούν οι προπονητές των τμημάτων του Αρκαδίου και δη οι άνθρωποι που περνούν αρκετές ώρες της ημέρας στα γήπεδα και μάλιστα στις περισσότερες περιπτώσεις χωρίς να έχουν κάποιο σημαντικό οικονομικό όφελος.
Το σημερινό θέμα των «Ρ.Ν.» «ακουμπάει» πάνω σε έναν σύλλογο, διόλου τυχαία, για το γεγονός ότι επί σειρά δεκαετιών φέρνει πανελλήνιες επιτυχίες, εκπροσωπώντας με τον καλύτερο τρόπο το Νομό Ρεθύμνου. Παρά τα στενά οικονομικά δεδομένα της εποχής και την παντελή απουσία των περισσότερων ομοσπονδιών, προπονητές, αθλητές, γονείς και παράγοντες στέκονται απέναντι σε αυτά τα προβλήματα σαν γνήσιοι υποστηρικτές του ερασιτεχνικού-μαζικού αθλητισμού.
Παρακάτω σας παραθέτουμε τις τοποθετήσεις των υπευθύνων των βασικών τμημάτων του συλλόγου, αλλά και του προέδρου, Νίκου Αλεξάκη.
Νίκος Αλεξάκης (πρόεδρος ΟΚΑ Αρκάδι): «Δεν υπάρχουν εγκαταστάσεις για να αθληθούν τα παιδιά»
«Αυτή η εποχή είναι η δυσκολότερη στην ιστορία του συλλόγου. Ενός συλλόγου με πολύ μεγάλη ιστορία, με τεράστιες επιτυχίες και φυσικά με πάρα πολλά τμήματα υπό την αιγίδα του. Στις μέρες μας σπανίζουν οι σύλλογοι με τόσα πολλά τμήματα, και πραγματικά καταβάλλουμε μεγάλες προσπάθειες για να διατηρήσουμε τη λειτουργία τους.
Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ομοσπονδίες είναι πάρα πολλά, με αποτέλεσμα να μας έχουν επηρεάσει κι εμάς διοικητικά. Είναι δύσκολο να λυθούν, ειδικά στην δύσκολη περίοδο που βιώνουμε σαν χώρα.
Τα σημαντικότερα προβλήματα έχουν να κάνουν με το οικονομικό. Σκεφτείτε πόσα χρήματα χρειάζονται για να μεταβούν οι αθλητές μας στις Σέρρες, στην Κομοτηνή, στη Θεσσαλονίκη, στη Θεσσαλία αλλά ακόμα και στην Αθήνα. Έξοδα που έχουν να κάνουν με τις μετακινήσεις, τη διαμονή, τη διατροφή των παιδιών. Μιλάμε για υπέρογκα ποσά, τα οποία είναι αδύνατο να τα καλύψουμε όλα σαν σύλλογος.Βασικός χορηγός είναι οι γονείς των παιδιών. Εκείνοι καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος των εξόδων και προσπαθούν με κάθε τρόπο να στηρίξουν την προσπάθεια των παιδιών τους. Επίσης, σημαντική είναι η βοήθεια των προπονητών, οι οποίοι δουλεύουν καθημερινά, έχουν τεράστια όρεξη και νοιάζονται για τα παιδιά.
Επίσης, πολύ σημαντικό πρόβλημα είναι η έλλειψη εγκαταστάσεων. Το γνωστό πρόβλημα που ταλανίζει εδώ και πάρα πολλά χρόνια το Ρέθυμνο. Δεν υπάρχουν εγκαταστάσεις για να αθληθούν τα παιδιά. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια.
Για παράδειγμα, το τμήμα της Ενόργανης Γυμναστικής στεγάζεται στο κλειστό γυμναστήριο του Πανεπιστημίου Κρήτης, στου Γάλλου. Στο τμήμα υπάρχουν πάρα πολλά παιδιά, θέλουμε να πάρουμε ακόμα περισσότερα, αλλά δεν μπορούμε. Οι ώρες είναι περιορισμένες και δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι γι’ αυτό. Επίσης, θέλουμε τα νέα παιδιά να κάνουν μία στροφή προς τον κλασσικό στίβο, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχουν οι κατάλληλοι χώροι για να γίνει κάτι τέτοιο.
Ακόμα, τα τμήματα μπάσκετ και βόλεϊ αντιμετωπίζουν πάρα πολλά προβλήματα σχετικά με τους χώρους στέγασης. Στο «Μελίνα Μερκούρη» επικρατεί το αδιαχώρητο. Πάρα πολλά τμήματα, πολλοί σύλλογοι, πολλά παιδιά, λίγες και συγκεκριμένες ώρες. Δεν ήταν λίγες οι φορές που έκαναν προπόνηση 11-12 το βράδυ και την επόμενη μέρα είχαν σχολικές υποχρεώσεις. Πραγματικά είναι λυπηρό να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Και σα να μην έφτανε αυτό, το γήπεδο χωριζόταν σε δύο και τρία μέρη, άρα η προπόνηση που γινόταν δεν ήταν σωστή, δεν γινόταν στα επιθυμητά επίπεδα και όπως είχαν προγραμματίσει οι προπονητές. Η πολιτεία και η τοπική αυτοδιοίκηση πρέπει να μεριμνήσει γι’ αυτό το καίριο πρόβλημα, να φτιάξει χώρους για να μπορέσουν να αθληθούν τα παιδιά. Ο ερασιτεχνικός αθλητισμός το χρειάζεται.
Βέβαια, το ότι τα σχολεία έχουν ανοίξει τα γυμναστήρια-προπονητήρια είναι πολύ σημαντικό και έχει βοηθήσει πάρα πολύ. Δεν είναι όμως αρκετό. Το κλειστό γυμναστήριο στο 2ο Γυμνάσιο-Λύκειο έχει αποσυμφορήσει την κατάσταση και αυτό είναι ένα θετικό βήμα. Χρειάζονται όμως κι άλλα.
Τέλος, εμείς σαν ΟΚΑ Αρκάδι θέλουμε τα παιδιά του Ρεθύμνου να αθλούνται. Όλες οι κινήσεις πρέπει να γίνουν γι’ αυτό το σκοπό. Σαν σύλλογος δεν μας ενδιαφέρουν οι διοικητικές θέσεις, το σημαντικό είναι έχουν διέξοδο τα παιδιά, να αθλούνται, να γυμνάζονται, να φτιάξουν χαρακτήρες που θα τα βοηθήσουν στη μετέπειτα ζωή τους. Αυτό είναι το πρωταρχικό μέλημα και με σωστή και μεθοδική δουλειά έρχονται και οι επιτυχίες».
Κώστας Πλευράκης (τμήμα μπάσκετ):
«Δυσανάλογες οι επιτυχίες με τις συνθήκες δουλειάς»
«Δυσανάλογες οι επιτυχίες με τις συνθήκες δουλειάς»
«Το τμήμα μπάσκετ του Αρκαδίου έχει σημειώσει τεράστιες επιτυχίες. Επιτυχίες και σημαντικά επιτεύγματα σε όλες τις κατηγορίες και μετάλλια σε πανελλαδικό επίπεδο στις κατηγορίες των κορασίδων και των νεανίδων. Αν αναλογιστούμε όμως τις συνθήκες στις οποίες δουλεύουμε και τις θυσίες που γίνονται από όλους τους ανθρώπους της ομάδας, τότε συνειδητοποιήσουμε πως αυτά τα επιτεύγματα παίρνουν πολύ μεγαλύτερο χαρακτήρα 
και μεταφράζονται ως τεραστίων διαστάσεων επιτυχίες. Δίχως καμία αμφιβολία, το σημαντικότερο πρόβλημα είναι το γηπεδικό. Όπως καταλαβαίνετε αυτό το πρόβλημα παίζει το μεγαλύτερο ρόλο στη σωστή λειτουργία των τμημάτων του μπάσκετ. Πλέον, χρησιμοποιούμε το κλειστό στον Τίμιο Σταυρό, το προπονητήριο στο 2ο Γυμνάσιο-Λύκειο και το «Μελίνα Μερκούρη». Δυστυχώς όμως αυτοί οι χώροι δεν επαρκούν για να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες μας και να δουλέψουμε με τον τρόπο που θέλουμε. Για να το γνωρίζει και ο κόσμος, υπάρχουν τμήματα κορασίδων που κάνουν προπόνηση από τις 9.30-11.30 το βράδυ. Αυτές οι ώρες δεν είναι κατάλληλες για τα παιδιά. Την επόμενη μέρα έχουν σχολείο. Το τμήμα των νεανίδων, των τόσων μεγάλων επιτυχιών σε πανελλήνιο επίπεδο, προπονείται μόνο μία φορά κανονικά. Τις υπόλοιπες σε γήπεδα χωρίς γραμμές, καθώς ο χώρος χωρίζεται με κουρτίνες και δη σε τρία ή τέσσερα κομμάτια. Οι υπόλοιπες ομάδες, είτε σε κρητικό είτε σε πανελλαδικό επίπεδο, προπονούνται σε τελείως διαφορετικές συνθήκες και εμείς προσπαθούμε να τις ανταγωνιστούμε. Ο ανταγωνισμός όμως δεν είναι ίσος και αυτό πρέπει να το καταλάβουν όλοι όσοι ασχολούνται με αυτά τα ζητήματα. Ακόμα, οι υποδομές του τμήματος μπάσκετ φιλοξενούνται στο κλειστό γυμναστήριο του Τιμίου Σταυρού. Οι περισσότεροι γονείς δεν μπορούν να φέρουν τα παιδιά τους σε αυτό το γήπεδο και έτσι σταματούν την ενασχόλησή τους με το αγαπημένο τους άθλημα. Πλέον περιμένουμε πως και πως τη δημιουργία του νέου κλειστού στα Περιβόλια και ελπίζουμε να αποσυμφορήσει την κατάσταση. Από την άλλη, προσπαθούμε με κάθε τρόπο να τα βγάλουμε εις πέρας στο οικονομικό κομμάτι. Πληρώνουμε διαιτητές, γραμματεία και συν τα έξοδα των μετακινήσεων, καταλαβαίνετε πως είναι πολύ μεγάλα ποσά. Βασιζόμαστε στους γονείς των παιδιών, τα ίδια τα παιδιά βασίζονται στους γονείς τους για να μπορούν να παίξουν αγώνες. Οι γονείς και μερικοί φίλοι του συλλόγου και του τμήματος βοηθούν την όλη κατάσταση και τους ευχαριστούμε γι’ αυτό. Χωρίς αυτή τη συνδρομή δεν θα κατεβαίναμε στους αγώνες. Η νέα σεζόν μόλις ξεκίνησε και πραγματικά προβληματιζόμαστε για ακόμα μία φορά σχετικά με το πώς θα ανταπεξέλθουμε. Υπάρχει αισιοδοξία και προχωράμε βήμα βήμα.
και μεταφράζονται ως τεραστίων διαστάσεων επιτυχίες. Δίχως καμία αμφιβολία, το σημαντικότερο πρόβλημα είναι το γηπεδικό. Όπως καταλαβαίνετε αυτό το πρόβλημα παίζει το μεγαλύτερο ρόλο στη σωστή λειτουργία των τμημάτων του μπάσκετ. Πλέον, χρησιμοποιούμε το κλειστό στον Τίμιο Σταυρό, το προπονητήριο στο 2ο Γυμνάσιο-Λύκειο και το «Μελίνα Μερκούρη». Δυστυχώς όμως αυτοί οι χώροι δεν επαρκούν για να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες μας και να δουλέψουμε με τον τρόπο που θέλουμε. Για να το γνωρίζει και ο κόσμος, υπάρχουν τμήματα κορασίδων που κάνουν προπόνηση από τις 9.30-11.30 το βράδυ. Αυτές οι ώρες δεν είναι κατάλληλες για τα παιδιά. Την επόμενη μέρα έχουν σχολείο. Το τμήμα των νεανίδων, των τόσων μεγάλων επιτυχιών σε πανελλήνιο επίπεδο, προπονείται μόνο μία φορά κανονικά. Τις υπόλοιπες σε γήπεδα χωρίς γραμμές, καθώς ο χώρος χωρίζεται με κουρτίνες και δη σε τρία ή τέσσερα κομμάτια. Οι υπόλοιπες ομάδες, είτε σε κρητικό είτε σε πανελλαδικό επίπεδο, προπονούνται σε τελείως διαφορετικές συνθήκες και εμείς προσπαθούμε να τις ανταγωνιστούμε. Ο ανταγωνισμός όμως δεν είναι ίσος και αυτό πρέπει να το καταλάβουν όλοι όσοι ασχολούνται με αυτά τα ζητήματα. Ακόμα, οι υποδομές του τμήματος μπάσκετ φιλοξενούνται στο κλειστό γυμναστήριο του Τιμίου Σταυρού. Οι περισσότεροι γονείς δεν μπορούν να φέρουν τα παιδιά τους σε αυτό το γήπεδο και έτσι σταματούν την ενασχόλησή τους με το αγαπημένο τους άθλημα. Πλέον περιμένουμε πως και πως τη δημιουργία του νέου κλειστού στα Περιβόλια και ελπίζουμε να αποσυμφορήσει την κατάσταση. Από την άλλη, προσπαθούμε με κάθε τρόπο να τα βγάλουμε εις πέρας στο οικονομικό κομμάτι. Πληρώνουμε διαιτητές, γραμματεία και συν τα έξοδα των μετακινήσεων, καταλαβαίνετε πως είναι πολύ μεγάλα ποσά. Βασιζόμαστε στους γονείς των παιδιών, τα ίδια τα παιδιά βασίζονται στους γονείς τους για να μπορούν να παίξουν αγώνες. Οι γονείς και μερικοί φίλοι του συλλόγου και του τμήματος βοηθούν την όλη κατάσταση και τους ευχαριστούμε γι’ αυτό. Χωρίς αυτή τη συνδρομή δεν θα κατεβαίναμε στους αγώνες. Η νέα σεζόν μόλις ξεκίνησε και πραγματικά προβληματιζόμαστε για ακόμα μία φορά σχετικά με το πώς θα ανταπεξέλθουμε. Υπάρχει αισιοδοξία και προχωράμε βήμα βήμα.Τέλος, θα ήθελα να τονίσω πως οι γονείς πρέπει να καταλάβουν πως πρέπει να σπρώξουν τα παιδιά τους στον αθλητισμό, να αγαπήσουν τη γυμναστική σε όποιο άθλημα κι αν ασχοληθούν».
Παντελής Ζουμπουλάκης (τμήμα άρσης βαρών):
«Ο ερασιτεχνικός αθλητισμός βασίζεται στο φιλότιμο»
«Ο ερασιτεχνικός αθλητισμός βασίζεται στο φιλότιμο»
«Όπως όλα τα τμήματα του συλλόγου, αλλά και των περισσότερων συλλόγων στην Ελλάδα, προσπαθούμε να επιβιώσουμε εν μέσω πολύ δύσκολων καταστάσεων. Όπως και να το κάνουμε, το οικονομικό παίζει πολύ μεγάλο ρόλο για την επιβίωσή τους.
Ως γνωστόν οι επιχορηγήσεις από την Γενική Γραμματεία Αθλητισμού έχουν κοπεί εδώ και κάποια χρόνια. Καλώς ή κακώς στηριζόμασταν σε αυτά τα χρήματα και με αυτά κάναμε τον προγραμματισμό μας.
Πλέον στηριζόμαστε στο φιλότιμο των γονιών και αυτών που αγαπούν το άθλημα της άρσης βαρών. Ένα άθλημα που δεν προβάλλεται όσο τα άλλα.
Εμείς σαν τμήμα δεν παίρνουμε συνδρομές από τα παιδιά και αυτή είναι μία πάγια τακτική που την τηρούμε από την ίδρυση του συλλόγου. Ο αθλητισμός δεν είναι εμπόρευμα, φιλοσοφία που δεν αλλάζει για το δικό μας τμήμα.
Βασιζόμαστε στους παλιούς αθλητές, στο φιλότιμο και το μεράκι των προπονητών, αλλά και των ανθρώπων που αγαπούν και ασχολούνται με το άθλημα. Έτσι μπορούμε να συντηρηθούμε σαν τμήμα και φυσικά να συντηρήσουμε το χώρο στον οποίο δουλεύουμε καθημερινά. Βέβαια, η δική μας ομοσπονδία καλύπτει το 90% και ίσως ακόμα περισσότερο των εξόδων αποστολής για τους αγώνες στους οποίους λαμβάνουμε μέρος. Κάτι τέτοιο δεν κάνουν οι υπόλοιπες ομοσπονδίες και πραγματικά αισθανόμαστε πάρα πολύ τυχεροί.
Η χρηματοδότηση, όμως, αυτή χορηγείται στους 30 πρώτους συλλόγους της χώρας. Πέρυσι βρεθήκαμε ανάμεσα στους τρεις πρώτους και φέτος είμαστε μέσα στους έξι καλύτερους, αν δεν γίνουν άλλοι αγώνες. Άρα, οι επιτυχίες παίζουν σημαντικό ρόλο και εμείς σαν τμήμα δουλεύουμε πάρα πολύ και συστηματικά.
Σαν προπονητές δεν έχουμε πληρωθεί τα τελευταία πέντε χρόνια, αλλά δεν στηριζόμαστε σε αυτό το κομμάτι στο σύλλογο, μιας και αναγνωρίζουμε τα προβλήματα που βιώνει και τις υποχρεώσεις που έχει σε όλα τα επίπεδα. Αν επιδιώκαμε κάτι τέτοιο, τότε θα λαμβάναμε και συνδρομές αλλά δεν το κάνουμε. Στηριζόμαστε στην ομοσπονδία που μας παρέχει κάποια πράγματα, αλλά υπάρχουν προπονητές που δουλεύουν για την αγάπη και το φιλότιμο.
Γενικότερα, σε όλα τα παραπάνω στηρίζεται ο ερασιτεχνικός αθλητισμός, καθώς σε διαφορετική περίπτωση θα είχε βάλει λουκέτο και θα μπορούσε να επιβιώσει».
Νίκος Μπονατάκης (τμήμα πάλης): «Ικανοί αθλητές δεν μπορούν
να πάρουν μέρος σε αγώνες, λόγω του οικονομικού»
να πάρουν μέρος σε αγώνες, λόγω του οικονομικού»
«Αρχικά πρέπει να τονίσω πως δεν υπάρχει η προσέλευση των παιδιών που υπήρχε τα προηγούμενα χρόνια. Αυτό συμβαίνει λόγω της περιορισμένης προβολής του αθλήματος και μετέπειτα έχει να κάνει με την ομοσπονδία.
Οι επιχορηγήσεις είναι κομμένες από το 2005, άρα καταλαβαίνετε πόσο δύσκολο είναι να επιβιώσουμε σαν τμήμα. Ο σύλλογος δεν μπορεί να διαθέσει χρήματα για να μεταβούν οι αθλητές σε αγώνες. Χρήματα που αφορούν τις 
μετακινήσεις, τη διαμονή και τη διατροφή.
μετακινήσεις, τη διαμονή και τη διατροφή.Οι γονείς των παιδιών στηρίζουν όσο μπορούν και αν μπορούν, καλύπτοντας το μεγαλύτερο μέρος των εξόδων των αποστολών. Μετά το τμήμα χρηματοδοτεί και συμπληρώνει, όσο μπορούμε βέβαια και εμείς. Αυτά είναι τα σημαντικότερα προβλήματα και πραγματικά είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί λύση. Επίσης, δεν υπάρχουν σπόνσορες που να μας ενισχύσουν οικονομικά.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να τονίσουμε κάτι πολύ σημαντικό, που πραγματικά είναι κρίμα να συμβαίνει. Κάποια παιδιά του τμήματός μας είναι ικανά να σημειώσουν πολύ μεγάλες επιτυχίες σε αγώνες, αλλά δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα για να μεταβούν σε αυτούς.
Σαν τμήμα έχουμε πολλές επιτυχίες και αυτές στηρίζονται στη συστηματική δουλειά που κάνουμε και φυσικά στην όρεξη και στο μεράκι των αθλητών μας.
Όσον αφορά το θέμα των εγκαταστάσεων, σε γενικές γραμμές είμαστε σε καλό επίπεδο. Αυτό που ζητάμε εδώ και αρκετά χρόνια είναι μία καινούργια παλαίστρα. Αυτή που διαθέτουμε έχει υποστεί πολλές φθορές και σε ένα σημείο της είναι σα να παλεύεις πάνω σε ξύλο. Αρκετοί τραυματισμοί αθλητών οφείλονται στην παλαίστρα και πραγματικά είναι κρίμα. Έχουμε απευθυνθεί στην ομοσπονδία μας, την πιέζουμε όσο μπορούμε και περιμένουμε να κάνει δεκτό το αίτημά μας.
Από κει και πέρα, ο Δήμος Ρεθύμνου μας έχει παραχωρήσει το χώρο στον οποίο δουλεύουμε και εμείς έχουμε αναλάβει να το συντηρούμε και να καλύπτουμε τα λειτουργικά μας έξοδα. Σαν τμήμα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να είμαστε τυπικοί στις υποχρεώσεις μας».
Κώστας Πολιουδάκης (τμήμα ενόργανης γυμναστικής):
«Ο χώρος δεν είναι ο κατάλληλος για προπονήσεις»
«Ο χώρος δεν είναι ο κατάλληλος για προπονήσεις»
«Σαν τμήμα ενόργανης γυμναστικής δεν διαθέτουμε δικό μας χώρο εκγύμνασης. Αυτό είναι το σημαντικότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε και προσπαθούμε εδώ και πολλά χρόνια να βρούμε λύση. Φιλοξενούμαστε εδώ και κάποια χρόνια στο κλειστό γυμναστήριο του Πανεπιστημίου Κρήτης στου Γάλλου. Ο χώρος είναι μικρός, δεν μπορούμε να τον διαμορφώσουμε όπως θέλουμε και δεν μπορούμε να προσθέσουμε όργανα που είναι βασικά για την 
προπόνησή μας. Ο χώρος δεν είναι ο κατάλληλος και αυτό έχει να κάνει με την ασφάλεια των παιδιών. Καταβάλλουμε μεγάλες προσπάθειες για να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε, αλλά το πρόβλημα συνεχίζει να υπάρχει.
προπόνησή μας. Ο χώρος δεν είναι ο κατάλληλος και αυτό έχει να κάνει με την ασφάλεια των παιδιών. Καταβάλλουμε μεγάλες προσπάθειες για να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε, αλλά το πρόβλημα συνεχίζει να υπάρχει.Τα προηγούμενα χρόνια κάναμε πολλές προσπάθειες, αλλά δεν βρίσκαμε καμία ανταπόκριση. Κανένας δεν ενδιαφερόταν. Τον τελευταίο καιρό, όμως, κάτι κινείται, κάτι γίνεται και αυτό είναι θετικό. Βρισκόμαστε σε συνεχείς επαφές με το Δήμαρχο Ρεθύμνου Γιώργη Μαρινάκη και προσπαθούμε από κοινού να βρούμε την καλύτερη δυνατή λύση. Βρισκόμαστε σε καλό δρόμο, αλλά είναι ακόμα νωρίς για να θεωρήσουμε κάτι δεδομένο. Στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι οι επιτυχίες είναι πάρα πολλές. Τη σεζόν που μας πέρασε οι παίδες Γεώργιος Σταυρουλάκης και Γεώργιος Προβιάς πέτυχαν μεγάλες διακρίσεις. Αν είχαμε τις κατάλληλες εγκαταστάσεις, τότε θα μπορούσαμε να δουλέψουμε σε πρότυπα πρωταθλητισμού και οι επιτυχίες θα ήταν ακόμα μεγαλύτερες. Από την άλλη και όσον αφορά το οικονομικό κομμάτι, αντιμετωπίζουμε τα γνωστά προβλήματα που ταλανίζουν και τα άλλα τμήματα και τον ερασιτεχνικό αθλητισμό γενικότερα. Επιχορηγήσεις δεν υπάρχουν και προσπαθούμε να συντηρηθούμε και να καλύψουμε τις βασικές ανάγκες. Να πληρωθούν οι προπονητές και να διαμορφώσουμε κάποιους χώρους. Αυτά γίνονται με τις συνδρομές των γονιών, που είναι αρωγοί της όλης προσπάθειας. Αν είχαμε, όμως, το δικό μας χώρο, το δικό μας σπίτι, η ενόργανη γυμναστική του Ρεθύμνου θα ήταν σε πολύ καλύτερα επίπεδα».
Βαγγέλης Σταυρουλάκης (τμήμα βόλεϊ): «Να καταλάβει η κοινωνία τι πρεσβεύει ο ερασιτεχνικός αθλητισμός»
«Αρχικά θα ξεκινήσουμε από το οικονομικό κομμάτι. Το βόλεϊ έχει να πάρει επιχορήγηση από τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού από το 2006 και γενικότερα δεν έχει πάρει καθόλου χρήματα ούτε για τις μετακινήσεις. Χρειαζόμαστε περίπου 5.000 ευρώ το χρόνο για να καλύψουμε τα έξοδα των μετακινήσεων. Πώς τα βρίσκουμε; Οι γονείς, ο έφορος 
και εμείς οι προπονητές δίνουμε ό,τι μπορούμε και καλύπτουμε αυτό το ποσό. Δεν έχουμε βοήθεια από πουθενά αλλού και μόνοι μας παλεύουμε για να μπορέσουν τα παιδιά να παίξουν αγώνες.
Στη συνέχεια, το γηπεδικό παραμένει άλυτο. Το πρόβλημα είναι
τεράστιο και πρέπει άμεσα να δοθεί λύση. Ακόμα και το νέο κλειστό στα
Περιβόλια, δεν ξέρω αν θα μπορεί να καλύψει τις ανάγκες των συλλόγων. Το
Αρκάδι διαθέτει 7 αγωνιστικά τμήματα βόλεϊ και τις υποδομές. Τα παιδιά
που ασχολούνται με το βόλεϊ είναι πάρα πολλά, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχουν
οι χώροι για να αθληθούν και να ασχοληθούν με το αγαπημένο τους σπορ.
τεράστιο και πρέπει άμεσα να δοθεί λύση. Ακόμα και το νέο κλειστό στα
Περιβόλια, δεν ξέρω αν θα μπορεί να καλύψει τις ανάγκες των συλλόγων. Το
Αρκάδι διαθέτει 7 αγωνιστικά τμήματα βόλεϊ και τις υποδομές. Τα παιδιά
που ασχολούνται με το βόλεϊ είναι πάρα πολλά, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχουν
οι χώροι για να αθληθούν και να ασχοληθούν με το αγαπημένο τους σπορ.
Οι
προπονήσεις γίνονται αφού έχει χωριστεί με κουρτίνες το γήπεδο σε τρία ή
τέσσερα μέρη. Πως θα μάθει ένα παιδί βόλεϊ, καθώς μιλάμε για ένα άθλημα
που θέλει χώρο. Επίσης, είναι πολύ επικίνδυνο γιατί οι γραμμές
βρίσκονται πολύ κοντά στο τοίχο και δεν είναι λίγες οι φορές που έχουν
ανοίξει κεφάλια παιδιών.
προπονήσεις γίνονται αφού έχει χωριστεί με κουρτίνες το γήπεδο σε τρία ή
τέσσερα μέρη. Πως θα μάθει ένα παιδί βόλεϊ, καθώς μιλάμε για ένα άθλημα
που θέλει χώρο. Επίσης, είναι πολύ επικίνδυνο γιατί οι γραμμές
βρίσκονται πολύ κοντά στο τοίχο και δεν είναι λίγες οι φορές που έχουν
ανοίξει κεφάλια παιδιών.
Όλα αυτά πρέπει να μας προβληματίσουν όλους,
να τα σκεφτούμε πολύ καλά και να δούμε αν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε
κάποιες καταστάσεις. Η κοινωνία πρέπει να καταλάβει τι πρεσβεύει και
ποιες είναι οι αξίες του ερασιτεχνικού αθλητισμού».
να τα σκεφτούμε πολύ καλά και να δούμε αν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε
κάποιες καταστάσεις. Η κοινωνία πρέπει να καταλάβει τι πρεσβεύει και
ποιες είναι οι αξίες του ερασιτεχνικού αθλητισμού».
