Ο παιδικός χορός της Περιηγητικής μας έφερε, το απόγευμα της π. Δευτέρας, στη γνωστή φιλόξενη αίθουσα. Κι ήταν σαν να γύρισε η ανέμη του χρόνου σε αλλοτινούς όμορφους καιρούς. Μνήμες ζωντάνεψαν και μορφές αναλλοίωτες από τη φθορά της λήθης πρόβαλαν σαν να ήταν χθες.
Αυτή τη φορά δεν ήταν ο Κώστας Καννάς, με την πολύτιμη Σοφία Φωτοπούλου και συνεργάτες αφοσιωμένους να μας καλοδεχτούν στην είσοδο. Ήταν όμως η διάδοχος κατάσταση, το ίδιο παθιασμένη με το Ρέθυμνο και την πολιτιστική του αναβάθμιση, να μας καλωσορίσει. Ονόματα δεν συγκρατούμε πια, αλλά διακρίνουμε την ίδια ποιότητα χαρακτήρων και προθέσεων που έδωσαν και δίνουν κύρος στο ιστορικό μας σωματείο με την ποικίλη δράση.
Αυτή είναι η μεγάλη ευλογία για την Περιηγητική Λέσχη. Έχει συνεχιστές του έργου που ξεκίνησαν φωτισμένοι Ρεθεμνιώτες σε καιρούς δύσκολους, με στόχο να πάψει το Ρέθυμνο να είναι η παντέρμη πολιτεία.
Ας μην ξεχνάμε ότι χάρις στο πάθος αυτό αναβίωσε το Ρεθεμνιώτικο Καρναβάλι. Αυτό που γίνεται τώρα από χιλιάδες Καρναβαλιστές το είχε πάρει στους ώμους της μια ομάδα συμπολιτών με επικεφαλής τον Κώστα Μανουρά, την Όλγα Δασκαλάκη, τον Κώστα Καννά που για κάποιες μέρες ξεχνούσε υποχρεώσεις και προσωπικά προβλήματα. Κατασκεύαζε από το ένα ξημέρωμα στο άλλο άρματα και φιγούρες, σε μια παρεΐστικη ατμόσφαιρα, με κέφι και τραγούδι.
Εκεί στις γωνιές εργασίας τους εύρισκαν οι νοικοκυραίοι που έρχονταν με το ταψί κατευθείαν από το φούρνο, να μοιράσουν ένα κοψίδι στην φιλόπονη παρέα που ξεχνούσε ακόμα και το φαγητό στο άγχος της να προλάβει.
Όλα θύμιζαν και κάτι στη φιλόξενη αίθουσα το απόγευμα της Δευτέρας στον καθιερωμένο παιδικό χορό. Κοίταζα την κλόουν Ρωρώ που είχε ξεπεράσει κάθε προσδοκία μικρών και μεγάλων παρουσιάζοντας το πρόγραμμά της. Και παρά την κεφάτη ατμόσφαιρα δάκρυσα στη θύμιση του Κώστα Καννά που την ανέβαζε με τόση προσοχή στο άρμα με τα λουλούδια, αφού ήθελε τόσο πολύ η μικρούλα τότε Ρωρώ (κατά κόσμον Ρένα) να είναι στο Καρναβάλι.
Και πότε άφησε και τη Ρένα μου, χωρίς παιχνίδι ο Άγιος Βασίλης της Περιηγητικής Λέσχης, όπως και τόσα παιδιά της πόλης, στην καθιερωμένη Πρωτοχρονιάτικη εκδήλωση;
Ίσως γι αυτό η μαμά πλέον Ρωρώ έδωσε και πάλι τον καλύτερο εαυτό της για να φύγουν παιδιά και γονείς ευχαριστημένοι από το χορό της Περιηγητικής. Για να συνεχιστεί η παράδοση που έχει επιβάλλει ο τόσο δημιουργικός πολιτιστικός μας φορέας, στην ποιότητα του θεάματος. Γιατί οι νέοι σήμερα που ασχολούνται με την Περιηγητική από τις μνήμες τους και μόνο εμπνέονται. Και ανάβουν με το έργο τους ένα κερί στους ανθρώπους εκείνους που τους χάρισαν τόσο όμορφες παιδικές αναμνήσεις με την προσφορά τους.
Στην ίδια αίθουσα θυμόμαστε τόσα γλέντια μετά τη βόλτα της καθιερωμένης καντάδας. Απόκριες ήταν και τότε.
Έμειναν επίσης στην ιστορία του τόπου οι χοροί της Περιηγητικής, με το περίφημο σλόγκαν του Κώστα Καννά, «με την πρόσκληση δεν θα ξαναβάλετε το χέρι στην τσέπη». Έτσι γινόταν. Πως τα κατάφερναν και ο κόσμος απολάμβανε πλούσιο μενού, άφθονο κρασί και είχε κορδέλες και κομφετί να πετάξει μόνον τα μέλη του Δ.Σ. της Περιηγητικής το ήξεραν.
Κι έπειτα το καλοκαίρι στο Ρέθυμνο είχε περιεχόμενο χάρις στη Γιορτή Κρασιού. Ευτυχώς που άλλαξε μορφή και περιεχόμενο γιατί εκείνες οι γιορτές που ζήσαμε δεν επιστρέφουν ξανά. Τότε που ήταν όνειρο απρόσιτο να δεις από κοντά έναν καλλιτέχνη, στη Γιορτή Κρασιού βλέπαμε και χειροκροτούσαμε όλα τα αστέρια της εποχής. Ίσως αυτά που γράφω για τους νέους του ίντερνετ και του ποικίλου θεάματος στον υπολογιστή τους, να μη σημαίνει τίποτα ιδιαίτερο. Για μας όμως τους στερημένους από ψυχαγωγία και διεξόδους ήταν κάτι πολύ σημαντικό.
Αυτά και άλλα πολλά μας θύμισε ο παιδικός χορός της Περιηγητικής Λέσχης το απόγευμα της Δευτέρας στη φιλόξενη αίθουσά της. Με τον Θωμά, τη Μαρία, το Βάιο, την Εύη, την Άννα, τον Μπάμπη και τόσους άλλους ωραίους ανθρώπους να βάζουν το λιθαράκι τους στην ωραία εκδήλωση.
Με τις καλύτερες εντυπώσεις τους ευχαριστήσαμε και τους αποχαιρετήσαμε ανανεώνοντας το ραντεβού μας για το βράδυ του Σαββάτου, μετά τη νυκτερινή παρέλαση των αρμάτων, που θα γίνει μεγάλο αποκριάτικο γλέντι στην ίδια αίθουσα.
Ποιος θα μπορούσε να αρνηθεί μια τόσο δελεαστική πρόταση για διασκέδαση στο χώρο που ακόμα και η πιο απλή εκδήλωση αφήνει τόσο καλές αναμνήσεις;
