Μια ακόμη κατάσταση, που αφορά το μέλλον της ενδοχώρας μας και θελημένα αποσιωπάται, είναι η διαχείριση των απορριμμάτων.
Όσοι πολίτες βλέπουν ειδήσεις, τις ολιγόλεπτες πραγματικές ειδήσεις και όχι τα «σκουπίδια» θα έχουν δει τι συμβαίνει στην Ιταλία.
Δρόμοι, αυλές σχολείων, εκκλησιών και νοσοκομείων, γήπεδα καλυμμένα από σκουπίδια έξι μηνών και ανικανότητα δεκαετιών.
Φυσικά ο Έλληνας διερωτάται «μα καλά, δεν έχουν ποτάμια, ρεματιές, φαράγγια;».
Κάποτε είχαν και αυτοί, μα μετά από δεκαετίες άρρωστης σχέσης πολιτών με κόμματα και πολιτικούς, που είχε σαν αποτέλεσμα την χρησιμοποίηση της φύσης σαν τρύπα βόθρου τώρα απλά εκεί τελείωσαν οι τρύπες, για πάντα..
Μπαζωθήκαν τα πάντα, η φύση είναι πλέον επίπεδη.
Φυσικά αυτό θα συμβεί σε όλoν τον Δυτικό Πολιτισμό αλλά και στον τρίτο κόσμο, που εδώ και δεκαετίες υπάρχουν κράτη με δικτατορικά καθεστώτα, τα οποία μας δίνουν πάμφθηνες πρώτες ύλες πετρέλαιο, διαμάντια, ξυλεία, έτσι ώστε να καταναλώνουμε άνετα δημιουργώντας σκουπίδια, σε αντάλλαγμα των δικών μας υπέρ-ρυπογόνων παλαιών αυτοκινήτων ληγμένων φαρμάκων, όλων των επικινδύνων τοξικών αποβλήτων που θάβουμε εκεί και φυσικά τη διατήρηση των ιδίων των δικτατόρων στην εξουσία.
Κάθε δυτικοευρωπαίος δημιουργεί 550 κιλά σκουπίδια ετησίως.
Υπάρχουν εκατοντάδες Ευρωπαϊκοί δήμοι που ανακυκλώνουν το 70% και πλέον των απορριμμάτων τους και το υπόλοιπο το διαχειρίζονται με έξυπνους τρόπους.
Αποτέλεσμα δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας αλλά το κυριότερο παράγουν ενεργούς πολίτες.
Εδώ με ευρωπαϊκά χρήματα και χωρίς πληροφόρηση έγινε κάτι μονό για το ξέπλυμα συνείδησης των Δημοτικών αρχόντων μας.
Εξαίρεση ο Δήμος Ελευσίνας που ανακυκλώνει ήδη το 35%, με πρόγραμμα λίγων ετών, δείχνοντάς μας τι σημαίνει τοπική αυτοδιοίκηση με όραμα και θέληση.
Τι πρέπει να γίνει;
Καταρχήν κυριαρχεί ο κανόνας δεν παράγω σκουπίδια.
Δεν αγοράζω πλαστικά μπουκάλια νερού αλλά γυάλινα.
Δεν αγοράζω προϊόντα σε συσκευασίες, τα οικιακά απόβλητα μετατρέπονται σε λίπασμα και ξαναχρησιμοποιούνται και πλήθος άλλων επιλογών.
Τα λίγα που παράγω, τα ανακυκλώνω έως και 80%.
Ανακύκλωση δεν σημαίνει ελεύθερη παραγωγή σκουπιδιών, σημαίνει επαναχρησιμοποίηση των εξ’ ανάγκης δημιουργημένων.
Εάν δεν αντιδράσουμε σαν πολίτες θα «βουλώσει» η φύση της ενδοχώρας μας, θα αυξηθούν οι καρκίνοι και οι τερατογενέσεις τρώγοντας αιγοπρόβατα που τρέφονται με διοξίνες.
Τότε θα ρίξουμε και εμείς, όπως και στην Ιταλία, το βάρος στις αρχές και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση αλλά αυτές δεν είναι τίποτε άλλο από τον καθρέπτη μας.
Στον δυτικό πολιτισμό τα σκουπίδια είναι ένδειξη πλούτου.
Λογαριάζοντας εκτός των συμβατικών απορριμμάτων και τα κοινωνικά απορρίμματα, τους εγκαταλελειμμένους γέροντες στα γηροκομεία και τα χωριά, τα παιδιά σε ιδρύματα και μέσα στα ίδια τους τα σπίτια τα εγκαταλελειμμένα και κακομεταχειρισμένα ζώα στους δρόμους και στην ύπαιθρο, τότε ειδικά στην Ελλάδα είμαστε πάμπλουτοι.
Υπάρχουν αξιόπιστες και υπερδοκιμασμένες λύσεις αλλά χρειάζονται ενεργούς πολίτες και θαρραλέους πολιτικούς, ίσως και το αντίθετο.
* Ο Δημήτρης Ψαρράς είναι μέλος της οργάνωσης «Φοίνιξ» εφαρμογών βιώσιμης ανάπτυξης
